Kip in Remiremont

We begonnen de dag met een lekker rustig ontbijt. Dat wil zeggen: ik had er al een uur lopen met de honden opzitten langs het groene spoortje. Harry ging niet mee. Zijn voet zat hem in de weg, en zijn bed was o lekker warm, en… zucht, en… zzz…
Toen ik met de hondjes terugkwam had ik salieblaadjes meegenomen. Har had een één of ander luchtwegvirusje gehad vlak voor de vakantie en nu was ik aan de beurt: dikke strot, traanogen, rode geïrriteerde huid rond de ogen. Gelukkig voelde ik me er niet echt ziek van. Salie is altijd een prettig kruid bij keelpijn, en de blaadjes werden zorgvuldig bewaard voor een lekkere thee.
Irma en ik hadden best trek, en ik kreeg een lekker bakkie thee van haar, terwijl ze zelf aan de koffie ging. We probeerden Har uit de tent te lokken en zowaar… koffie helpt echt.
“Zit mijn haar goed?”, vroeg hij aan Irma. “Ja hoor, Har!”, antwoordde ze. Het was nog te vroeg voor Har om de ondertoon te herkennen. Het maakt ons meiden niet echt uit welk kapsel hij heeft, als het maar gezellig is! Het moet voor hem best een beproeving geweest zijn… Elke ochtend twee wakkere meiden aan zijn moeilijk-wakker-worden hoofd… Hiko en Tora kregen allebei nog een grote ochtendknuffel en de dag was begonnen.
Vandaag was het markt in Remiremont. Van vorig jaar wist ik dat de kip daar lekker was, dus gingen we die kant op. In de geschiedenis van Remiremont is sprake van een berg (Mont) waarop een zekere Romaric in 620 twee kloosters stichtte die boven de donkere bossen uitstaken. Het vrouwenklooster werd later het vermaarde kapittel van de Dames de Remiremont, dat bekend stond om zijn bijzonder mondaine rekrutering.
Het stratenplan uit 1733 toont het stadje in haar bloeitijd. Aan de bovenkant van de kaart zie je het het klooster van de Dames de Remiremont (nummer 4) met links daarvan de Ferme Moncoeur: de boerderij die destijds ten dienst stond aan het kapittel. Later is daar Villa Moncoeur ontstaan.
Tegenwoordig is het in de straten van Remiremont leuk slenteren tussen de booggewelven, de bloemen en de sporen van de rijke abdissen uit het verleden.
De markt was veel kleiner dan in mijn herinnering, maar er was een kippenboer! Har twijfelde… De kippen lagen al op een warmhoudplaat en hingen niet meer aan het spit. Irma had zich al zo zitten verheugen, maar Har wil altijd een zeer hete kip. We konden hem er van overtuigen dat koude kip ook lekker was en zo gingen we met 2 kippen een plekje opzoeken om ze op te eten.
De hondenbakken werden op tafel gezet voor vellen, kraakbeentjes en andere overblijfselen waar geen bot in zat. Wat??? Vellen??? Nee, nee, die werden door Irma gearresteerd en voor een etentje uitgenodigd! Onder toeziend en ongeduldig oog van de honden verorberden we de kippen en de resten werden dankbaar aanvaard. Heb in Irma versterking dat er ook stukjes kippenvlees gedoneerd werden aan de honden. Als ze eenmaal in de hondenbak lagen hoefde Har ze ook niet meer…

Terug op de camping gingen Irma en ik de honden uitlaten. We liepen door het dorpje, werden hevig aangeblaft door een oranje dwergkeesje, wiens ego omgekeerd evenredig was aan zijn fysieke formaat. Irma legde Tora geduldig uit dat Keesje nog net in haar holle kies paste, maar Tora vond toch dat ze die blaaskaak eigenlijk op zijn plaats moest zetten. Gelukkig stond er een hek tussen, en we liepen verder, tot... de weg doodliep… Dusss daar gingen we weer langs de kefkees, en Hiko vond hem al niet meer het aankijken waard. Pfff, herrieschopper… Tora zit in de leeftijdsfase dat ze het liefst over andermans rug omhoog kruipt en wilde zich er nog absoluut niet bij neerleggen.
Terug op de camping troffen we Har aan in zijn favoriete middagpose: lezend in zijn lijfblad Piloot en vliegtuig. Ik voerde de honden, en samen maakten we eten. De dagen beginnen al duidelijk korter te worden en we moesten ons nog haasten om op tijd klaar te zijn, want…
’s Avonds was het dan zo ver: we zouden fikkie maken. Harry trof in de namiddag de voorbereidingen en maakte het gekochte hout kleiner met de bijl en bracht het naar de vuurplek. Ook nog een paar gevonden stukken hout die vrij nat waren bracht hij daarheen.
Irma kreeg er de gekke 5 minuten van... Vroeger stak haar moeder altijd een veer in haar knot, en of het Indianengedrag daar vandaan kwam??? Ze nam een prachtige pose aan met bijl in de tent, en het meest sublieme was dat ze daarna de vredespijp rookte met "armband" en "pijp" van hondenkluif! ;-)
Het was niet echt koud, maar een fikkie is altijd leuk!!!
Het was gezellig, de fik lukte goed in de 2e poging, want de krant was niet zo heel erg brandbaar, Hij moest heeeel losjes opgerold worden en toen ging de boel aan de praat.
Mijmer…knetter… droom…klets…
Heerlijk!