Terug via mooie en rustige route

Wat een lang weekend was leek nu al weer een volwaardige vakantie… Wat kan er toch veel gebeuren in korte tijd en wat hadden we veel moois gezien in dit schöne land! Vandaag was de dag van vertrek. Het was prachtig weer en de tent was droog. Ik liet de honden uit en er was een lichte ochtendnevel boven de Aare en prachtig ochtendlicht die het dal in warme tinten kleurde. We wandelden over het dijkje dat de Aare in tijden van hoog water koest moest houden en genoten van de bergen om ons heen.
Terug op de camping maakte ik Har wakker en hij was snel bij de tijd. Hij ging inderdaad akkoord met de route via de Elzas, Col de Bussang, Nancy en Luxemburg, en we gingen inpakken want het was nog een flinke rit die we voor de boeg hadden.
Vanaf Bern waren er inderdaad meer Nederlanders dan normaal op de weg en na Basel sloegen we af richting Mulhouse en Nancy. Op de Col du Bussang hielden we een korte pauze, maar er zaten daar veel teken dus reden we weer verder. Na de Col verandert de sfeer. De Elzas is Zuid Duits van karakter (en taal!), maar na de col reden we echt Frankrijk binnen. We kochten onderweg nog een echt Frans stokbroodje en het was heerlijk rustig op de weg. In België keek Har in zijn spiegel en zei: ”Dan denk je alles gehad te hebben en dan krijg je dit… Komt ‘ie, hoor, komt ‘ie…”, en daar kwam ‘ie dan: een limousine met tulpen en een enorme oranje klomp op het dak stoof ons voorbij met zo’n 140 km/uur. Rare jongens, die Nederlanders!
In de Ardennen was het buiig weer. Bij Léglise klaarde het op en hielden we een pauze. De honden en wij konden benen even strekken en onderweg kwamen we een wei met koeien tegen. Mooie Bleu d’Hervekoeien, een echt ras uit die streek.
Het was niet te geloven, maar in Nederland klaarde het weer helemaal op en we kwamen thuis in een droog Houten. Het was maar 3 dagen geleden dat we hier vertrokken, maar het voelde aan alsof we veel langer waren weggeweest!