Naar Sint Nicolaasga

Dit weekend zijn we door mijn schoonmoeder uitgenodigd om samen naar een huisje in Friesland te gaan. Gezellig samen op pad met mijn schoonmoeder, Har, zijn zoon Bas en ik. De beste paarden van stal, de honden, mochten ook mee. Har probeerde nog om er eentje uit te besteden, maar Bas was me voor met protesteren en hij vond dat Har me dan iets aandeed. Jaaaa, dat had ‘ie goed ingeschat, die Bas! Ergo: we waren met zijn zessen, en voor Tora was dit de eerste logeerpartij zonder tent of praktijk!
Rond 16 uur vertrokken we bij het huis van mijn schoonmoeder. Zij reed mee in Bas zijn auto en Har en ik met de honden in ons eigen blauwe busje. Van Utrecht tot bij Almere was het filerijden (vrijdag), en daarna konden we lekker doorrijden tot St. Nicolaasga, oftewel St. Nyk in het Fries.

De oudste vermelding van het dorp is uit 1399 onder de naam Sinte Nyclaesga. Het beeld van het dorp wordt gedomineerd door de Sint-Nicolaaskerk. Bij de hervorming ging in 1580 de pastoor van Sint Nicolaasga, Nicolaus Hollandinus, in ballingschap en gingen de kerk, het kerkhof en de bezittingen van de pastorie in andere handen over. De katholieken hielden lange tijd hun godsdienstoefeningen in een schuilkerk op de Heide. Pas in 1835 werd een nieuwe kerk in het dorp gebouwd, een waterschapskerk, die dienst deed tot 1885. Toen werd begonnen aan de bouw van de huidige kerk, een voor deze streken zeer bijzonder rooms-katholiek kerkgebouw. Het is het bedehuis van de parochie, waarvan Nicolaas van Myra de beschermheilige is.

Bij het huisje belden we op en er kwam een vrouw met de sleutel. Het was prima in orde, en de meubels mooi schoon.
De hondenkleedjes uit de auto legde ik neer en zie daar: het werkt! De honden hadden een plek en een kluif en waren snel tevreden.
We hadden donderdagavond al zuurkoolstamp met gehaktballen gemaakt, en ook rookworst meegenomen, zodat we een gemakkelijke start hadden daar. Eerst werden borden en bestek afgewassen en afgedroogd. Harry moest met de hoeveelheid eten wel afgeremd worden: we warmden één rookworst op, in plaats van de twee die hij wilde. Er waren ook gehaktballen en we waren maar met zijn vieren! Qua eetlust is Har de onbetwiste leider van het hele kwartet, en hij rekende vast op vier eters van Harry-formaat… De zuurkool was ook een behoorlijke hoeveelheid die we gisteren al iets gereduceerd hadden door toen na Harry’s late dienst nog samen te eten.
Er bleef een stukje rookworst over, en die lag op een schoteltje af te koelen. Hiko had al gauw gespot waar het lag en liet dat om onomwonden wijze merken: bakkes op tafel en staren naar de worst…
Ma kwam met een grappig spelletje: Noem een plaatsnaam in Nederland en de volgende moet een plaatsnaam noemen die begint met de laatste letter van de vorige plaatsnaam. Nou, dat was een leuke hersenkraker. Uiteindelijk is Bas zijn stratenboek er bij gaan halen, want wat bleek: heel veel plaatsen eindigen op de letter “n”.
De honden lagen lekker te kluiven en Bas werd door Harry opgepord om even mee te lopen in het donkere St. Nyk. Pappie had zelf namelijk niet zo’n zin om te lopen…
Bas nam Tora en ik Hiko en er bleek een mooi pad tussen grasveld en sloot te zijn waar we lekker konden wandelen. Precies goed voor een klein avondrondje.
Bas had alle bedden al opgemaakt en zo gleden we voldaan tussen de lakens. De bedden waren op springveren en zakten ietsje door, maar voor twee nachtjes zou het net lukken…