Hillesheim, Prüm en Gerolstein

De dag begon al vroeg. Har was al vanaf vier uur aan het draaien, en om kwart voor vijf zei ik: “Ga toch plassen!”, maar hij hoefde niet. Hij was gewoon wakker en ik nu dus ook! We stonden op, dronken wat en gingen tegen zevenen weer proberen te slapen. Har lag lekker te ronken terwijl ik er uit ging voor een rondje met de hondjes. Vandaag liep ik de oranje ronde, en het landschap was totaal verschillend van de vorige ronde. We staken via een brug het riviertje de Kyll over. Er was een oude kalkgroeve, waar gras met jeneverbesstruiken en hier en daar een losse beuk elkaar afwisselden.
Tora had een onderonsje met een koe. Ze vond het heel spannend, maar geleidelijk stonden ze toch bijna neus aan neus. Toen schrok Tora ineens en reageerde zich af op Hiko.
Bezienswaardigheid onderweg was het Hippelsteinchen, een paddenstoelvormige rots van kalksteen. Juist toen ik daar was liepen aan de overkant van het dal onze gastheer en –vrouw.
Ik liep maar gauw verder, want de muilkorf van Hiko lag nog in het huisje. Het was hier zo rustig dat ik het niet nodig vond hem hier ook nog met dat ding te pesten. Nu kan hij tenminste Tora van zijn lijf houden als dat nodig is.
Terug in het huisje lag Har nog steeds te zagen. Mijn: ”Hello, this is planet earth!”, maakt hem wakker, maar hij kwam van ver. Het was al half elf en echt tijd om op te staan!
We ontbeten samen en de koffie maakte van Har weer een helder denkend en gezellig mens.
Vandaag gingen we een rondje in de buurt rijden. Eerst gingen we naar Hillesheim waar nog een restant van een stadsmuur staat. In het stadje zijn vrolijk gekleurde huisjes, de meesten van na 1945. Het lijkt hier enorm platgegooid te zijn geweest.
Via Gerolstein (bekend om zijn bronnen en de dolomiet-achtige rotsen) reden we in de regen naar Prüm. Daar staat een voormalige abdij met en enorme basiliek. Het was een belangrijke pelgrimsstad, omdat er een belangrijk relikwie was: stukjes van de schoenen van Jezus. Nu huist in de abdij een gymnasium.
De benedictijnenabdij van Prüm werd in 721 door Bertrada van Mürlenbach gesticht. Rondom het klooster ontwikkelde zich de stad Prüm tot een cultureel centrum van de Eifelstreek.Als bewijs van hun gunst werden belangrijke relikwieën aan het klooster geschonken, die nu in de Salvatorkerk bewaard worden.
In 882 en 892 verwoestten de Noormannen klooster en stad. Zijn grootste bloeitijd kende het klooster in de 13e eeuw. Het werd toen door Keizer Frederik II tot vorstendom verheven (1222). Na eeuwenlange rivaliteit met het keurvorstendom Trier verloor de abdij in 1576 haar zelfstandigheid en werd voortaan door de keurvorsten van Trier beheerd.
Keurvorst Georg von Schönborn bouwde in 1748 de abdij om in een barok slot, naar een plan van Balthasar Neumann. Het werd pas in 1912 voltooid. De vorstenzaal en kapittelzaal zijn bewaard gebleven. In 1802 werd het klooster door de Franse bezetters geseculariseerd. De kloosterkerk werd parochiekerk en in de vroegere abdijgebouwen werd een school en een rechtbank ondergebracht. Sinds 1975 bevindt er zich het Regino-Gymnasium.
In Gerolstein hadden we boodschappen gedaan. Het menu vanavond is een gevulde groentesoep met broodjes en lekker beleg. Terwijl ik de honden uitliet zat Harry al vast de groenten te snijden. Hiko was niet vooruit te branden. Liep hij nou iets kreupel links voor? Ik ging bij hem zitten en keek naar de poot. Voetzool was oké, de pols gevoelig. “Wil je naar huis, dan?” vroeg ik. Het gevolg was een nat gezicht. Ja dus… Ik draaide om en nu liep Hiek wel voor me uit, en Tora liep achter me aan te sjokken. Het was de omgekeerde volgorde van de heenweg. Vroeger dan voorspeld kwamen we thuis en was het hondenetenstijd.
Thuis draaide de wasmachine en zat Har iets ontdaan nog wat te snijden. De selderie zat in een plastic zak die met veel lijm was gesloten. Hij had zijn koffiekop naast het plasticje gezet. Bij het opruimen bleek de koffiebeker aan het plasticje vast te zitten, dus gin de koffie om, en was het tafelkleedje bruin verkleurd.
Ik maakte nog wat beleg klaar (tonijn-pestomengsel, tzatziki, de kaas warm gelegd) en daarna maakten we het vuur aan in de kachel. We hadden enorm droog beukenhout gekregen en dat brandde als een tierelier.
De groentesoep was heerlijk. Er zat bloemkool, prei, spruitjes, venkel, wortel, knolselderie, selderieblad en peterselie in. Daar bouillonblokjes en water bij en een flinke schep groene pesto en klaar was de soep!
De warmte van de kachel en de soep zou je bijna laten vermoeden dat je in de overgang zat. Wat een hitte van alle kanten! Ik gooide een raam open en dat scheelde gelukkig!
Bij het leeghalen van de wasmachine vonden we ook nog een doosje doorweekte tandenstokers. Die waren blijkbaar met kleedje en al zo in de machine gegooid. Ik spreidde ze uit op een schotel en zette die op de kachel. Het duurde niet lang of de houtjes waren weer hartstikke droog!
’s Avonds heb ik afgerekend met de gastvrije eigenaren van het vakantiehuisje. Hij vroeg expliciet na hoe we het gevonden hadden en of er verbeteringen aan de woning gedaan konden worden. Het is hier prima vertoeven, een eventuele volgende keer nemen we wel een kussentje mee om de herniabank te verbeteren. Verder alles prima! Het is een compleet uitgerust huisje, het plafond is hoog genoeg voor Harry om rechtop te staan en het is er heel ruim. De houtkachel is fantastisch!
Vannacht gaat de zomertijd plaats maken voor de wintertijd. We hoeven niet om 10 uur weg, want na ons komen geen nieuwe gasten op de zelfde dag. Dat geeft wat meer rust in de tent!