Sprookje van Ben

Er was eens een klein rood katertje. Hij woonde aan de tweebaansweg een kilometer van de grens tussen Beieren en Tsjechië tussen de berm van de weg en de waterzuiveringsinstallatie. Hij was nog maar een klein ventje van zo’n 8 weken oud, en was vreselijk verkouden en zat helemaal in zijn eentje in de kou. Er was geen moederpoes te zien en ook geen broertjes of zusjes. Een boerderij met warm stro en warme koeien was er ook niet zo erg in de buurt. Het vroor ’s nachts wel 6 graden en overdag was het niet veel warmer.
Onder een paar grote dennenbomen had hij een veilig plekje gevonden om te schuilen voor de grote boze buitenwereld. Maar ja… onder die bomen en in de kou krijg je toch wel honger. Omdat er niemand voor zijn eten zorgde moest hij er zelf op uit.
Met zijn snotneus naar voren en zijn kleine ontstoken oogjes de kost gevend zocht hij naar vogels en muizen. Tijdens zo’n zoektocht schrok hij zich helemaal te pletter. Er kwam een grote grijze hond met een sprong op hem af. Het was precies zo’n sprong als waar hij zelf een muis mee zou vangen. Ineens hing hij in de bek van die hond. Het vrouwtje van de hond riep “Los!” en gelukkig spuugde de hond het katertje weer uit.
Poeh… hij rende meteen onder de dikke dennenboom en moest even bijkomen hiervan. In de bek van de hond was het wel warm, maar ook wel heel erg eng geweest. Hij had hele grote tanden.
Ook het vrouwtje van de hond was verschrikkelijk geschrokken. Ze vond het heel erg zielig, zo’n klein katertje helemaal alleen in de kou, en kon de hele dag haar draai niet meer vinden. In de winkel kocht ze wat eten voor het kleine katertje en zette het meteen neer toen ze thuis kwam. Ze moest een kwartiertje lopen en riep het katertje terwijl ze het bakje voer openmaakte. Het katertje antwoordde op haar roepen, maar durfde niet dichterbij te komen. Het was donker en je kon niet weten of die hond er bij was. De hond was natuurlijk thuisgelaten, want de schrik zat er bij het vrouwtje ook nog goed in. Ze was bang dat het katertje gewond was.
Na een uurtje ging het vrouwtje terug naar de plek waar het katertje woonde. Hij had nog niet gegeten. Met die verstopte neus viel het niet mee om goed te ruiken waar het eten stond. Het vrouwtje roerde nog eens goed in het eten en liet het weer achter. Het leek alsof het katertje niet durfde te eten als ze er bij was.
’s Avonds laat nadat de grote grijze hond was uitgelaten ging ze kijken of het katertje had gegeten. Ja, gelukkig was nu twee derde deel van het bakje leeg. Het vrouwtje was helemaal opgelucht en praatte blij tegen het katertje die ook weer terug miauwde. Het was een echte kletskous, dat katertje! Hij kwam nu al tot op 30 centimeter van het vrouwtje dat er heel blij mee was.
Het baasje van de hond had alle verhalen gehoord en was ook heel blij dat het katertje had gegeten. Jammer dat hij nog niet dichterbij durfde te komen, maar misschien konden ze hem morgen wel vangen. Over 2 nachtjes slapen zouden ze al weer teruggaan naar een heel ver land. Het baasje en het vrouwtje hadden vakantie en waren daar maar een week en da vakantie was nu bijna voorbij.
’s Morgens om 7 uur ging de wekker en het vrouwtje sprong meteen uit bed. Nee, de hond werd niet eerst uitgelaten. Eerst liep ze naar de plek van het katertje om te kijken hoe het met hem ging. Het katertje was blij dat ze er was en kwekte vragend terug. Ze had weer een lekker hapje meegenomen en dat bij hem achtergelaten. Toen het vrouwtje weg wilde lopen miauwde het katertje. Hij vond het helemaal niet leuk dat ze wegging. Het vrouwtje hoorde het en ging nog even terug om met het katertje te kletsen, maar hij durfde nog niet dichterbij te komen als 25 centimeter. Geleidelijk was hij sinds gisteren toch steeds ietsje dichterbij gekomen. Dit gaf het baasje en het vrouwtje wel hoop dat ze het katertje konden vangen.
Het baasje en het vrouwtje gingen een dagje uit om naar een stad in de buurt te kijken, maar op de kerstmarkt wilde de braadworst niet meer smaken. Het baasje en vrouwtje van de hond dachten alleen nog maar aan het eenzame verkouden katertje. Ze maakten een plannetje. Het vrouwtje had gezien dat als ze in het donker met een zaklamp op het katertje scheen hij wat verblind was. Misschien zouden ze dan met een netje het kereltje kunnen vangen. Ze gingen op zoek naar een winkel met visserijartikelen. Dat was moeilijk te vinden in een vreemde omgeving. Uiteindelijk vonden ze een piepkleine dierenwinkel waar van alles in de kleine ruimte gepropt was, en jawel… daar hadden ze een visnet.
Met het net in de auto en een blikje tonijn en verse kipfilet in de auto reden ze weer naar huis. Eerst gingen ze weer naar het katertje kijken. Hij had lekker gegeten, maar de rest van het voer was nu al weer bevroren. Het baasje en het vrouwtje praatten tegen het katertje dat er steeds zieker en zieliger uit ging zien. Hij zat in elkaar gedoken een beetje te rillen en werd ook al langzamer in zijn bewegingen. Het vrouwtje kreeg daardoor meer hoop dat ze hem kon vangen.
Toen ze weer wegliepen mauwde het katertje heel zielig. Het baasje riep naar het vrouwtje: ”Hij vindt het helemaal niet leuk als je weggaat!”. Het vrouwtje liep terug en kon nu heel dicht bij het katertje komen. Het beetje bevroren vlees dat nog in het bakje zat verwarmde ze met haar handen en plukte het los van elkaar. Ondertussen praatten het vrouwtje en het katertje met elkaar. Het katertje begon te eten en het vrouwtje kon nu het oortje even aanraken van het kleine beestje. Daar schrok hij even van, maar kwam nu snel terug om weer te eten. Het was voor het eerst dat hij durfde te eten waar het vrouwtje bij zat.
Ze werd helemaal blij dat het katertje haar meer begon te vertrouwen. Ze bleef stil zitten en probeerde nu bij het nekje te komen van het katertje. Ineens voelde ze dat het zou lukken en … rats! Daar had ze het kereltje bij zijn nekvel te pakken. Hij klampte zich meteen aan haar trui vast en daardoor begreep ze dat het niet een wild katertje was. Hij was gelukkig al mensen gewend geweest toen hij een baby-katertje was.
Het vrouwtje nam hem mee in de auto en het baasje bracht hen naar het huisje. Daar in de badkamer stookten ze de verwarming goed op en in de lege brokkenbak van de hond legden ze een fleecetrui van het vrouwtje. Er werd eten en slagroom neergezet en antibioticumzalf in de ontstoken oogjes gedaan. Ook kreeg hij een pilletje antibioticum tegen de niesziekte. Het katertje was heel moe. Hij ging lekker liggen slapen in de warme badkamer, waar de grote hond niet bij hem kon komen. Hij had een lekker vol buikje en genoot van de warmte.
De volgende dag waren het baasje en het vrouwtje heel druk. Het huisje moest schoon opgeleverd worden en ze waren aan het poetsen. Het katertje had de hele nacht heerlijk geslapen en zat op de schouder van het vrouwtje te kijken wat ze allemaal aan het doen waren.
Ze liepen heen en weer naar de auto met tassen, de hond werd in de auto gezet en uiteindelijk gingen ze er ook zelf in. Het katertje bleef lekker bij het vrouwtje op schoot.
Het was een lange rit. Er gebeurde van alles: ze reden langs heuvels en bomen, en o jee… ze zouden het katertje toch niet terug gaan zetten onder de dikke dennenboom? Het katertje begon te rillen toen ze langs zijn plekje reden en kroop bijna in het vrouwtje. Maar nee, gelukkig reden ze door.
Het katertje keek zijn ogen uit en na 3 uurtjes rijden werd hij heel moe. Hij viel lekker in slaap op de warme schoot van het vrouwtje.
Het katertje wist niet dat er in Nederland al een ander vrouwtje met spanning zat te wachten. Ze had via de telefoon het verhaal gehoord en wist meteen: ik neem hem! Ze had al eerder katten gehad en na dit verhaal wilde ze graag voor het kereltje zorgen.
In Nederland werd hij nog even nagekeken door de dierenarts en toen bij zijn nieuwe vrouwtje gebracht. Daar stond alles al klaar voor hem en hij liet meteen zien dat hij kattenbakzindelijk was. Hij deed een plas op de bak en later nog iets groters ook! Wat een knappe vent!
Het katertje heet nu Ben en is heel speels en lekker aan het opknappen. Zijn nieuwe vrouwtje is heel gelukkig met hem en het katertje is blij dat hij daar nu woont en samen leven ze nog lang en gelukkig!