Hondenschool en even bijkomen

Vanmorgen hebben we van 24 tot 6 uur geslapen, en toen ging de wekker. Oempf… Hmmm, 1x snoozen dan maar. Ook van Tora kreeg ik die kans, en bij de volgende pieperdepiep van de wekker stond ik op. Met blote voeten stond ik naast Tora’s bench en ik hoorde “Rrrr”. “Ach meisje, dat ben ik!”, zei ik, en het was meteen over.
Vandaag gingen we voor het eerst naar de hondenschool. Eerst de honden uitgelaten en eten gegeven en toen met Tora alleen in de tram, trein en bus naar Overvecht. Bij de hondenschool kwamen hele bekende geluiden uit de pup. Net als Hiko gromt ze tegen andere honden, alleen niet tegen alle andere honden. In haar puppyklas stoomwalste ze al over alle andere pups heen en bij de groep oudere pups had ze wel wat meer respect. Het wordt me er weer eentje, dus… Naar mensen toe is ze echter al op deze leeftijd veel gemakkelijker dan Hiko. De volwassen Saarloos Wolfhond Duende vond ze wel een indrukwekkende reu en een Leonberger pup vond ze leuk om mee te spelen.
Na de les heeft ze heerlijk geslapen in de bus en heb ik haar naar de trein gedragen. Harry was totaal vergeten dat hij me zou ophalen na de les en stond wel bij het station in Houten om de vermoeide pup op te halen. Hij kon na zijn late dienst de slaap niet vatten en heeft vanmorgen iets kunnen inhalen. Gelukkig, want vandaag moet hij weer werken. In de auto doet ze het goed op de door Harry gemaakte ligplek zonder bench. Thuis liet ik eerst Hiko uit, om lekker even samen te zijn zonder die kleine druktemaker, en Harry had puppydienst. Ik kreeg steeds een neus van Hiko in mijn hand en we genoten allebei van het samen wandelen. Het is ook fantastisch lekker weer voor begin Februari: zonnetje, weinig wind, sneeuwklokjes en krokussen bloeien, mmm!
’s Middags heb ik schaatsen gekeken, hoewel ik even in slaap dommelde, tegelijk met Tora, en ook ’s avonds zijn we met zijn allen een tukkie gaan doen.
Een nieuw fenomeen is dat Tora plast in de grote bench. Dat heb ik nog nooit gehad bij een pup. Een grote bench lijkt misschien wel wat op kennel voor haar… Gelukkig is haar kleine bench voor ’s nachts geen plasplek.
Har kwam rond 23 uur thuis van zijn werk en ik tilde Tora net naar buiten. Dat was maar goed ook, want Har kreeg een onderdanigheidsplas. Toen ze weer terug kwan van de echte plas op het grasveld rook ze haar urine bij de voordeur en snapte niet hoe dat daar gekomen was. Grappig!
Het was op de hondenschool na een rustige dag, maar dat had ze ook wel nodig na de eerste week. Nieuw huis, mee naar het werk, nieuwe mensen, bus, trein, en ze doet het geweldig. Het meest trots ben ik ondanks haar vorderingen denk ik toch op Hiko die zo knap haar al geaccepteerd heeft in zijn huis, haar bewaakt en haar mee opvoedt. Dat dit zo snel is gegaan (mede doordat ook Harry hem voortrekt!) is een zegen voor de huisvrede en daar ben ik blij en dankbaar voor!