Hondenschool en kolder in de polder!

Vandaag was het weer zo ver. Het was even geleden door kerst, oud en nieuw en vakanties en zo, maar de hondenschool is weer begonnen. Nog steeds om kwart over 10 treffen we elkaar op het veld, hoewel dat bijna misliep…
Ik stond op, deed een douche, zette koffie voor Har op zijn werk en Irma op het hondenveld en ging net op tijd weg om de bus te halen… dacht ik… Onderweg begon Tora te draaien en te draaien… Ze moest poepen, maar op welk plekje zou ze hurken? Hier? Nee… even kijken, nee ook niet, hier dan? Afijn, ze liep zo te klooien en te draaikonten dat ik nooit mijn bus meer kon halen. Harry was een reddende engel! Hoewel hij de hondenschool maar gedoe vindt was hij zo lief om me naar Utrecht te brengen en bij Irma af te zetten. Ook sprayde hij de voorruit van Irma’s auto ijsvrij.
Op school was Tora weer een heerlijke leerling. Voor een brokje doet ze alles, hoewel ik steeds meer van haar ga eisen en geleidelijk steeds minder brokjes geef.
Na school gingen we een wandeling maken in de polder achter de Gageldijk. Alles was prachtig wit berijpt en we haalden een heerlijke frisse neus. Mensen waren aan het schaatsen en het was een prachtig Hollands tafereel. Wat hebben we toch een heerlijke winter!
Tora was op school maar liefst drie kwartier braaf geweest en ging dat hier inhalen. Ze liep te klieren bij Hiko, toen bij Irma, toen trok ze mijn stok onder me vandaan, Hiko kreeg weer een hap in zijn oor en daarna was Tante weer aan de beurt. Tsjonge, wat had ze de kolder in de polder!
Hiko rook het hondenschoolspeeltje in mijn vestzak en ik liet hem er even mee spelen. Het speeltje is nu doodgeschud, geapporteerd, bewaakt (Tora mocht er naar kijken maar aankomen niet!) en stuk gekauwd. Hij was er heel gelukkig mee.
Weer terug bij de auto reden we naar Utrecht en genoten van de schaatsers op de vijvers. Irma moet steeds aan Anton Pieck denken, maar die flats zitten me iets te veel in de weg daarvoor…
Thuis maakte ik warme chocolademelk en Har genoot er ook van mee. Hij was helemaal in het schaatsen verdiept, en haastte vervolgens zich naar zijn werk.
Irma en ik gingen nog een rondje met de hondjes lopen en Irma had haar schaatsen mee. Gezien haar denken aan Anton Pieck had ik een mooi plekje in gedachten: de slotgracht rond kasteeltje Schonauwen. Irma bond haar schaatsen onder, en had lol om wat mensen wel niet denken als ze opstaat uit haar rolstoel, gaat schaatsen en weer neerploft in haar rolstoel… Het schaatsen lukte wel, maar vroeger kon ze het erg goed en dat ging nu niet meer. Hiko was er helemaal van slag van. Tante deed sportief, verwijderde zich snel uit de roedel, dat kon niet! Hij rende achter haar aan, en toen ze weer met haar gewone schoenen aan in de rolstoel zat wilde hij haar zelfs corrigeren. Tora ging lekker mee zitten klieren en het werd bijna een dolle boel. Tante loste Hiko’s correctie adequaat op, ik zette Tora op haar plaats en even later was de rust wedergekeerd en konden we weer normaal lopen.
We maakten nog een klassieke hutspot met klapstuk en keurig op tijd ging Tante weer naar huis. Mijn oogjes waren klein, en ook zij had zin in d’r bed!