Langs de oostkust

Vanmorgen was ik vroeg op. We zouden de zon immers uit zee zien opkomen hadden we gezegd. Een unieke kans, en we zullen die ook niet vaak krijgen, dus… Har moest ook wakker worden. “Meuh…”, zei hij. Nou, dat schoot al lekker op. “Harry, kom je? De zon komt zo al op, hoor!“ De censuur geeft een piep op wat hij toen zei. Hij vroeg zich af (letterlijk citaat) “… of dat pleurisding niet een uurtje later omhoog ken komen?!” Nou, daar had de zon natuurlijk geen boodschap aan. Zodoende kroop Har zijn lekkere warme bedje uit, en waagde zich in de ochtenddauw. Nu was er vlak boven de horizon een wolkenband, en daar kon de zon zich lang in verschuilen. Nou, daar ging onze kans!
Ook de hondjes zijn wakker, maar ze zuchten minder dan hun baas. Wel kijken ze verbaasd wat we allemaal doen daar om de tent en bij het strand. Ze zijn immers al uit geweest…
Toen het dag was geworden en een kop koffie en thee later gingen we inpakken. We moesten nog een stukje naar het noorden en wilden het liefst vlak bij Bastia staan. Als we over 2 dagen vertrekken hoeven we iets minder vroeg het bed uit, en die boot vertrekt al vroeg genoeg!
Met een natte tent in de auto (er was mooi weer aan de kust en bewolking in de bergen voorspeld, zoals eigenlijk de hele vakantie) reden we naar het noorden, nadat we de honden nog even strand onder de poten lieten voelen en wij onze brunch aten.
Verder reden we, maar eerst een klein stukje landinwaarts. We kwamen uit bij San Nicolao, maar al snel bleek dat we de bergen in gingen en daar was bewolking en kronkelweggetjes. Dat zou wel eens een lange dag kunnen worden en we wilden de tent in de buurt van Bastia opzetten. Volgens internet was er nog een camping ten zuiden van de stad open. We besloten terug te gaan naar de rechte weg aan de oostkust en eerst de tent op te zetten. Wel hadden we zicht op het eiland Elba, waar Nappie zijn verbanning uitzat.
Eerst maakten we toch nog een klein uitstapje de bergen in naar Vescovato. Het was een authentiek Corsicaans dorp met Franse en Italiaanse invloeden, en lag prachtig op een berghelling. Het plaatsje was vroeger de hoofdstad van een aartsbisschoppelijke regio en kende een bloeitijd in de 14e eeuw. De barokke kerk heeft een fraaie klokkentoren en is van binnen rijk versierd. Het dorpsplein is schaduwrijk dankzij veel bomen, en in het midden staat een fontein met een adelaar aan de top.
De oude huisjes zijn opgetrokken uit steen die ter plekke in de rotsen te vinden is. Ook is er een mooi oud bruggetje, dat vroeger heel belangrijk was. Toen er nog geen auto’s waren liep de hoofdweg vrij steil naar boven en dan moest je een riviertje over. Ook het bruggetje is gebouwd van de grijze steensoort waar ook de huizen van het dorp van gemaakt zijn.
Verder reden we, maar je voelt het al… de camping ten zuiden van Bastia was al gesloten… We reden dus maar verder naar het Noorden. In Miomo was er nog een: maar die leek ook al dicht. Op aanwijzingen van iemand die er een bungalowtje huurde heb ik nog aangebeld bij een huis, maar dat bleek niet de eigenaar. Iemand tegenover verwees ons naar Sisco. Daar zou een camping zijn die nog open was.
Het was geen straf om hier te rijden. Cap Corse wordt Corsica in het klein genoemd, en dat is echt zo! Na een kwartiertje rijden waren we er. Gelukkig klopte het: de camping was open. Tussen de kurkeiken was er nog een plek vrij op een weitje en daar hebben we de tent opgezet. Missie geslaagd, alleen was het nog wel een half uurtje rijden van Bastia, maar het was niet anders.
‘s Avonds werd Hiko weer wat angstig voor wapperende taken aan de boom. Er stak wat wind op en ja… Kaat lag al in zijn bench en het was eng buiten… Het dilemma werd netjes opgelost: hij ging gewoon naast Kaatje liggen! Dit unieke moment heb ik meteen maar vastgelegd, want het is echt een geval van “Doettie anders nooit!”
Het kleedje is mooi aan de kant geschoven ivm. de warmte en daar lagen de helden!
’s Avonds hebben we de honden uitgelaten. Je kunt er prima lopen, en voor je het weet ben je bij het strand. De weg er naar toe was zo goed als vlak. Prettig voor Kaat en Har!
Morgen hebben we een mooie dag voor de boeg: een rit rond Cap Corse. Dat wordt genieten, en daarna weer richting huis.