Nattigheid in het noorden

Vannacht had het langdurig geregend. Opeens hoorde ik kokhalzen en ik schoot de tent uit. Tora had een te groot stuk struisvogelkniepees naar binnen gewerkt en die kwam geweekt retour afzender. Ze keek wat beteuterd, maar was er niet ziek van.
Het was buiten intussen droog geworden en ik ging eerst het kleedje van Tora uitspoelen. Als straks de zon op de auto staat zitten we niet op zo’n zurig luchtje te wachten… Gelukkig had ze mooi op haar kleedje gemikt en kon ik het er uit wassen. Har hielp met uitwringen en we legden het kleedje op het dak van Hiko’s bench te drogen.
De halfdroge tent werd afgebroken en we koersten eerst naar het westen om vlak voor de Rhône naar het noorden af te buigen.
Bij Mallemort kwamen we een half vergane prachtige oude hangbrug tegen, gebouwd in 1846. De brug verbindt de noordelijke- en zuidelijke oever van de Durance, die op het ogenblik erg hoog staat en het water lijkt op een wilde modderstroom. Hoewel de brug al behoorlijk in staat van verval is, is het nog steeds een mooi voorbeeld van bruggenbouw van rond 1840. Een aantal keren is de brug vernietigd geweest. Eerst door het water van de Durance, waarna hij verstevigd werd hergebouwd van 1887 tot 1892. In de tweede wereldoorlog hebben bombardementen ook zware schade toegebracht. Nu ligt hij langzaam te vergaan, naast een modernere brug…
We reden verder langs de Route du Soleil naar Beaune, de eerste van de 3 etappes naar huis. Het weer betrok snel en onder een grijze hemel reden we noordwaards waar ons een verrassing stond te wachten. Eerst besefte ik niet dat de afslag op de weg richting Parijs was, dus reden we om via Nuit St. Georges. Toen bleek ook nog de ons zo welbekende camping municipal van Savigny drastisch gemoderniseerd te zijn. Waar vorig jaar al de computer zijn intrede had gedaan hadden ze het nu helemaal bont gemaakt met een slagboom voor de camping, een asfaltweg door de kampeerwei en de prijzen ruim 2 euro per nacht duurder. Op de website van de camping staat "L'entrée a été transformée et modernisée par deux barrières automatiques à lecteur de badge." Zíj vinden het duidelijk vooruitgang, wij moeten er nog hard over denken... Ook werd er een kopie gemaakt van de rabiëspagina van de hondenpaspoortjes (???, wat kan de zin daarvan zijn als de identiteit van de hond niet op de kopie staat? Die staat namelijk op de vorige bladzij!). Het was bureaucratisch geworden, wat natuurlijk op een gemeentelijke camping niet ondenkbaar is, maar de ongedwongen sfeer van eerder was meteen ook weg. De plaatsen waren kleiner geworden en in plaats van: “Installez-vous ou vous voulez” (Zet de tent maar neer waar je wilt) werden er nu plaatsen toegewezen. De man keek verbaasd en iets verstoord op toen ik een tegenvoorstel deed of we niet achterin mochten staan, maar het mocht gelukkig. Toen moesten we door de slagboom, waar we geen opener van hadden gekregen, want dat was niet nodig als je maar één nachtje bleef. De slagboom ging ook niet open en dus was de maat nu vol. Waar Har nooit het woord doet in het buitenland kreeg hij nu in onvervalst Haags nu voor elkaar dat hij per ommegaande een sleutel kreeg om de slagboom te openen van de overdonderde ambtenaar.
We zetten de tent op onder wat gemopper van Har en ik was eigenlijk te verbaasd om terug te mopperen. Het blijft een prachtige plek, hoor, en je kunt er fantastisch de honden uitlaten. Toen ik met de honden terugkwam begin het te regenen. Héé, dat was niet voorspeld! In de krant stond dat het overal om ons heen zou regenen maar hier droog zou blijven! Gelukkig waaide het niet en kampeerden we onder de luifel. We maakten eten en deden de afwas terwijl we af en toe hoosden (de luifel krijgt een plas water in het midden die er steeds uit gewipt moet worden).
In de regen liep Har ’s avonds mee met de honden (!!! Doet 'ie anders nooit...), en dat ook nog met een goed humeur! Het was hier ontzettend groen, en je kon zien dat de streek een natte periode achter de rug had. Ik was mijn regenjas vergeten mee te nemen van huis (lekker handig…) en gelukkig bleek het fleecevest dat ik mee had behoorlijk regenbestendig.
Na de wandeling kropen we in ons nest met het tikken van de regen op het tentdak om ons heen.