Hondenschool en Grebbeberg

Zaterdag begon weer vroeg... erg vroeg... Had een beetje veel van m'n lijf gevraagd en om dan uit bed te komen... oempf, piep, knars... Hiko voelde het haarfijn aan, duwde zachtjes zijn natte neus in mijn gezicht (wat kriebelen die snorharen...) en trok me zachtjes maar beslist overeind. Lekker een warme douche genomen en alles klaargemaakt voor de hondenschool.
Ik wandelde naar de bushalte en nam de streekbus naar Utrecht.
Hiko lag onder de bank en Tora in het gangpad. Om alles toch in de gaten te houden legde Hiko zijn kop op Tora en ze bleef nog liggen ook! Aaaahhh!
In Utrecht stapten we over op de stadsbus naar Tante Irma. Met haar auto reden we naar de hondenschool en Hiko moest even in de auto wachten. Voordat we instapten legde ik mijn stok even weg en ja hoor... Warhoofd Lisette vergat hem mee te nemen. Tante was zo lief om terug te rijden en vond hem gelukkig nog...

Ondertussen was ik met Tora vast begonnen op de hondenschool. Het ettertje vertikt het om te spelen op school. Waar ze met wandelen loopt te klieren en keurig loopt te spelen doet ze het ABSOLUUT NIET waar andere honden bij zijn... Wel doet ze erg haar best met volg, zit, af, kijk, en hoog. Ik ben ook helemaal niet trots op haar...

Na de hondenschool deden we een bakkie thuis en namen de mogelijkheden door wat we konden doen. Dat was veel, maar we waren allebei best al wel afgedraaid. We besloten toch een bosje te doen en vorig jaar herfst had ik een prachtige wandeling bij de Grebbeberg gedaan waarvan een heel stuk goed begaanbaar was met de rolstoel. Daar reden we dus heen.
Op de heenweg studeerde Hiko voor Tom Tom, maar er was een dilemma: wat doe je als je nòg een Tom-tom in je auto hebt?!? Toch kwamen ze er uit en was het uiteindelijk ikke die gewoontegetrouw zorgde dat we aankwamen bij onze wandelplek.
Helaas mogen honden niet op de Grebbeberg komen, maar het pad er onder is ook mooi, alleen heel druk. Op een mooie zaterdag was het hier verschrikkelijk druk. Allemaal oudjes en ook jongere zwarte kousentypes struinden en fietsten hier rond, dus he leek wel alsof we in een hoofdstraat in een stad liepen, alleen groener. Gelukkig waren er soms ook rustiger stukjes.
Iets voor de helft was er een strandje en daar hebben de Japjes even lekker gebadderd samen. Hiko moest even bemoedigend toegesproken worden. Het water kabbelde niet dus wilde hij er niet in. Uiteindelijk kon ik hem overtuigen dat dit ook wel lekker kon zijn!

's Avonds heb ik een grote pan hutspot gemaakt met kerriegehakt en daar hebben we met Har er bij gezellig van gegeten.
Daarna ging niet zo langzaam maar wel heeel zeker het lichtje uit...