Marienberg, Westerburg en abdij Marienstatt

Kreidel is al een week (want zo lang zijn we hier inmiddels al) bezig om ons naar het wildpark in Bad Marienberg te praten. Je schijnt er zo mooi te kunnen wandelen! De honden mogen mee als ze aangelijnd zijn, dus wat wil je nog meer. Har ziet het totaal niet zitten met twee rukkende honden aan de lijn langs de herten en zwijnen te lopen (‘Die zitten in het bos hier achter toch ook?’) maar om de honden en mij een plezier te doen wil hij nog wel een keertje richting sneeuw rijden.
Ik had de honden een klein rondje gegeven. Daarna maakte ik een lekkere havermoutpap voor Har en mij met appel, rozijnen en amandel en koffie voor hem gezet om in een lekker winterse stemming te komen.
We reden richting Bad Marienberg en daar lag al een lekker pak sneeuw. We besloten om daar te gaan lopen en zagen toen pas het bordje met de pijl: wildpark 1 km. Nou vooruit, het bos was groot genoeg om er omheen te lopen. Het eerste wat we tegenkwamen was een nordic fitnessbaan. Ze verzinnen wat tegenwoordig… Oké, ik loop met een stok, maar niet met twee! Ook ga ik geen standje elegantje zus en zo doen omdat het op een bordje staat. Har vroeg zich af of het wildpark sloeg op de nordic fitnessbeoefenaars. Wie weet…
In ieder geval hadden we al een kwartier gelopen en weer stond er een bord: Wildpark 1 km. Het lijkt wel Belgische toestanden met toutes directions naar links en autres directions naar rechts. In ieder geval moest er een meetfout gemaakt zijn! Het was niet erg, want Har wilde toch niet naar het wildpark en ook liep hij niet lekker. Uiteindelijk hebben we ruim een uur door de sneeuw gestapt en waren we allemaal voldaan.
Via Westerburg zijn we richting Hachenburg gereden. We hadden geen kerstmarkt op ons pad dus toen we in de supermarkt waren hadden we trek. Vanavond zou ik römmegröt eten, want gisteren kwam het er niet van. Dat is echt Noors eten (pap met zure room) en heel goed voor het vakantiegevoel. Door de trek maakte Har in de supermarkt in Westerburg enorme plannen voor het eten en werd de gröt opnieuw een dagje opgeschoven.
Het was nog licht en we reden door naar de voormalige cisterciënzerabdij Marienstatt, dat ten noorden van Hachenburg staat in het dal van de Grosse Nister. In 1222 begon men hier met de bouw van een kloostercomplex. De gotische kerk werd begin 14e eeuw voltooid. De driebeukige basilica met twee grote dwarsbeuken heeft een halfrond koor, waarvan de gewelven worden gesteund door grote luchtbogen op de zijkapelletjes. Aan de bin¬nenzijde vallen de grote, ronde zuilen op.
De kloosterkerk is vooral bekend om het 14e-eeuwse Ursula-altaar, een sierlijk vleugelaltaar met onder een rij arcadebogen een afbeelding van de kroning van Maria met ernaast de twaalf apostelen. Het is een van de oudste in zijn soort. Ook het rond 1300 gesneden koorgestoelte en de 15e¬ eeuwse houten beelden op de graftombe van Gerhard von Sayn zijn be¬zienswaardig. Het aangrenzende klooster kreeg zijn barokke vormen in het midden van de 18e eeuw.
Prachtig is ook de oude brug over de Nister. Hij dateert uit de middeleeuwen en werd in 1721 gerestaureerd.
We hadden nog een restje champignons van gisteren en maakten witte bonen in tomatensaus met de restjes aardappel- en zuurkoolsla. Als toetje warmden we chocolademelk op. Dit met het kookprogramma er achteraan zorgde voor een zeer voldaan gevoel na dit winterse dagje.