Linz en Bonn
Door: Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
13 December 2008 | Duitsland, Stein-Wingert
Hoera! Nee, geen jarige vandaag, maar de jacht is over en we kunnen het bos weer in! Lekker wandelen!!!
Kreidel vertelde dat er gisteren 3 zwijnen en twee reeën geschoten waren. Eén van de jagers was namelijk zijn zwager en die had hem op de hoogte gebracht.
Na het ontbijt gaan we afzakken naar de Rijn, Rijn, Rijn… Hoewel afzakken? We moesten nog door het Siebengebirge, waar nog een beetje poedersuikersneeuw lag en een voorzichtig laagje rijp! Daarna was er een behoorlijke afdaling waar Har voorzichtig door de bochten ging, want het zou zo maar glad kunnen zijn, en je kon diep vallen! Beneden aangekomen was er al gauw een plekje voor de auto en liepen we het mooie stadje in.
Linz wordt ook wel de kleurige stad aan de Rijn genoemd. Er zijn veel mooie vakwerkhuizen en resten van de middeleeuwse stadsmuren. Je mag zeker niet vergeten naar Burg Linz te wandelen. In de restanden van de oude burcht gelegen aan de oevers van de Rijn, werd één van de grootste toeristische attracties van de regio gebouwd. Er is een glasblazerij, en wapen- en folterkamer (door mijn vader altijd kwelkelder genoemd) en een muziekinstrumentenmuseum. Uiteraard is er ook een uitgebreide eet- en drinkafdeling, maar dat lieten we links liggen.
In de auto zei Har plotseling: “Zeg, waar is Remagen ergens?”, terwijl we er waren, of nou ja… aan de andere kant van de Rijn dan! Het ging hem om de beroemde spoorbrug daar.
De spoorwegbrug werd ontworpen door de architect Karl Wiener uit Mannheim. Ze was 325 m lang, haar vrije hoogte boven de normale waterstand van de Rijn bedroeg 14,80 m en onder het hoogste punt van de boog was ze 29,25 m hoog. Over de brug liepen twee treinsporen en een smal voetgangersbruggetje. Ze gold als een van de mooiste stalen bruggen over de Rijn.De Ludendorff spoorbrug werd tijdens de Eerste Wereldoorlog op aandringen van de Duitse generale staf werd gebouwd, teneinde meer troepen en materiaal naar het westelijk front te kunnen overbrengen.
De Ludendorf spoorbrug in Remagen had alle eerdere bombardementen van de geallieerden overleefd en op 6 maart maakten de Duitsers de brug haastig gereed om hem op te blazen, maar dit mislukte echter. Van de Amerikanen zou je verwachten dat ze deze laatste brug over de Rijn, ongehavend in handen zouden willen krijgen. Niets is minder waar; de opdracht van het 27th Armored Infantry Battalion van de 9th Amored Division is om het nabij gelegen dorp Meckenheim in te nemen en van daar uit aanvallen op de brug uit te voeren om deze op die manier te vernietigen, zodat het 15. Armee in de val zit. In hun achterhoofd gaan de Amerikanen er van uit dat OF de Duitsers zelf OF de Geallieerde Luchtmacht de brug voor hun komst al hebben laten springen.
Na de nodige actie komt het 27th Armored Infantry Battalion bij de brug aan, en ontdekt dat deze nog ongehavend is. Op 7 maart 1945 lukte het de Amerikaanse 9th Armored Division onder leiding van luitenant Karl H. Timmermann (how German souds that name…) om de brug van Remagen heel te veroveren. Het was de enige brug over de Rijn die nog heel was en het werd dus 'The miracle of Remagen' genoemd. Generaal Eisenhower riep uit: "De brug is haar gewicht in goud waard".
Vanaf toen waren de rollen omgedraaid en probeerden de Duitsers om de brug te bombarderen. Hitler was woedend en liet een spoedrechtbank oprichten die 5 officieren ter dood veroordeelden.
Vanaf 10 maart begonnen de Amerikanen met de bouw van een paar ponton bruggen terwijl ze onder zwaar Duits vuur lagen. De Amerikanen hadden er echter maar 10 dagen plezier van de brug voordat de brug instortte door overbelasting, hierbij vonden 28 Amerikanen de dood. De pontonbruggen waren inmiddels af dus het overzetten van troepen kon gewoon doorgaan.
Onder de indruk reden we verder naar Bonn. Als je alle vierkante blokken van bedrijfsflats ziet is het je moeilijk voor de stellen dat de geschiedenis van de stad teruggaat tot de Romeinse tijd.
In ongeveer 10 voor Christus bouwden de Romeinen een brug over de Rijn, nabij een plaats met de naam Bonna. Later werd deze plaats vergroot om als fort te dienen voor het leger, met ruimte voor 7000 manschappen.
Het fort groeide uit tot een stad en werd in 1288 een van de residenties van de keurvorst van Keulen en sinds 1597 de enige hoofdstad van het keurvorstendom. De stad kreeg meer invloed en groeide sterk in deze tijd. Clemens August, die regeerde tussen 1724 en 1761, gaf opdracht om een aantal gebouwen in de barokstijl neer te zetten in het centrum van de stad. Deze gebouwen geven de stad nog steeds zijn unieke uitstraling.
Een tweede persoon die zijn stempel op de stad heeft gedrukt was bisschop Maximilian Franz, die de stad tussen 1784 en 1794 onder zijn hoede had. Hij richtte de universiteit op en stichtte het kuuroord Bad Godesberg, en was de beschermheer van de jonge Ludwig van Beethoven, die in 1770 in de stad geboren werd. Hij financierde onder andere van Beethovens eerste reis naar Wenen.
In 1794 werd de stad ingenomen door de Franse troepen, en het werd een deel van het rijk van Napoleon. Na het Congres van Wenen 1815 werden Bonn en het gehele Rijnland toegekend aan Pruisen, en het bleef in zijn handen tot 1945. De stad had weinig invloed in deze tijd.
In 1949 werd Bonn uitgeroepen tot de voorlopige hoofdstad van West-Duitsland. Deze status bleef gelden tot de hereniging van Duitsland, waarna Berlijn weer de hoofdstad van het hele land zou worden.
Toen Oost- en West-Duitsland op 3 oktober 1990 werden herenigd, werd Berlijn weer de hoofdstad. Er is daarna veel gesproken over of het nodig was dat het parlement naar Berlijn zou verhuizen. In 1999 verhuisden de Bondsdag en verschillende andere overheidsdiensten naar Berlijn. De Bondsraad verhuisde in 2000 naar Berlijn. Wel behielden zes ministeries tot op heden Bonn als vestigingsplaats en hebben de ministeries met hoofdzetel Berlijn een dependance in Bonn.
Rond het standbeeld van Beethoven op het marktplein staat onder zijn frons de kerstmarkt. Het is een bedrijvige stad, die mede door de universiteit opvallend levendig aandoet. We krijgen buiten Duitsland al gauw het idee dat het daar een ingeslapen zootje is nadat het grootste deel van de regering naar Berlijn is verhuisd. Gelukkig blijkt dat allesbehalve waar te zijn!
We waren mooi op tijd thuis waar ik me geheel vrijwillig ontfermde over de resten römmegröt, die was ingedikt en met wat meer melk weer tot de goede consistentie gebracht moest worden. Het werd nu wel meer dan ik opkon, maar dat probleem zou morgen op geweldige wijze opgelost worden, maar dat wist ik nog niet. Nee, Har eet dit niet. Hij vindt het net behangplaksel en dit is één van de weinige gerechten waar ik zeker van weet dat het er nog is als ik even wegga… Ja, en dat dan zonder instructies dat hij er af moet blijven, want dat is echt niet nodig bij dit gerecht!
Na het eten ging Har even uitbuiken voor de TV en ik begon al met de boel een beetje schoon te maken (spetters van uitschuddende honden van de keukenkastjes vegen en zo…)
’s Avonds lieten we de honden nog even samen uit. Voor het eerst sinds we hier waren zagen we een sterrenhemel. Dat kan dus ook nog hier!
Thuis gaf ik Har nog een Glühweintje en ik nog een bak thee en we rolden ons bed in voor de laatste nacht hier… zucht…
Kreidel vertelde dat er gisteren 3 zwijnen en twee reeën geschoten waren. Eén van de jagers was namelijk zijn zwager en die had hem op de hoogte gebracht.
Na het ontbijt gaan we afzakken naar de Rijn, Rijn, Rijn… Hoewel afzakken? We moesten nog door het Siebengebirge, waar nog een beetje poedersuikersneeuw lag en een voorzichtig laagje rijp! Daarna was er een behoorlijke afdaling waar Har voorzichtig door de bochten ging, want het zou zo maar glad kunnen zijn, en je kon diep vallen! Beneden aangekomen was er al gauw een plekje voor de auto en liepen we het mooie stadje in.
Linz wordt ook wel de kleurige stad aan de Rijn genoemd. Er zijn veel mooie vakwerkhuizen en resten van de middeleeuwse stadsmuren. Je mag zeker niet vergeten naar Burg Linz te wandelen. In de restanden van de oude burcht gelegen aan de oevers van de Rijn, werd één van de grootste toeristische attracties van de regio gebouwd. Er is een glasblazerij, en wapen- en folterkamer (door mijn vader altijd kwelkelder genoemd) en een muziekinstrumentenmuseum. Uiteraard is er ook een uitgebreide eet- en drinkafdeling, maar dat lieten we links liggen.
In de auto zei Har plotseling: “Zeg, waar is Remagen ergens?”, terwijl we er waren, of nou ja… aan de andere kant van de Rijn dan! Het ging hem om de beroemde spoorbrug daar.
De spoorwegbrug werd ontworpen door de architect Karl Wiener uit Mannheim. Ze was 325 m lang, haar vrije hoogte boven de normale waterstand van de Rijn bedroeg 14,80 m en onder het hoogste punt van de boog was ze 29,25 m hoog. Over de brug liepen twee treinsporen en een smal voetgangersbruggetje. Ze gold als een van de mooiste stalen bruggen over de Rijn.De Ludendorff spoorbrug werd tijdens de Eerste Wereldoorlog op aandringen van de Duitse generale staf werd gebouwd, teneinde meer troepen en materiaal naar het westelijk front te kunnen overbrengen.
De Ludendorf spoorbrug in Remagen had alle eerdere bombardementen van de geallieerden overleefd en op 6 maart maakten de Duitsers de brug haastig gereed om hem op te blazen, maar dit mislukte echter. Van de Amerikanen zou je verwachten dat ze deze laatste brug over de Rijn, ongehavend in handen zouden willen krijgen. Niets is minder waar; de opdracht van het 27th Armored Infantry Battalion van de 9th Amored Division is om het nabij gelegen dorp Meckenheim in te nemen en van daar uit aanvallen op de brug uit te voeren om deze op die manier te vernietigen, zodat het 15. Armee in de val zit. In hun achterhoofd gaan de Amerikanen er van uit dat OF de Duitsers zelf OF de Geallieerde Luchtmacht de brug voor hun komst al hebben laten springen.
Na de nodige actie komt het 27th Armored Infantry Battalion bij de brug aan, en ontdekt dat deze nog ongehavend is. Op 7 maart 1945 lukte het de Amerikaanse 9th Armored Division onder leiding van luitenant Karl H. Timmermann (how German souds that name…) om de brug van Remagen heel te veroveren. Het was de enige brug over de Rijn die nog heel was en het werd dus 'The miracle of Remagen' genoemd. Generaal Eisenhower riep uit: "De brug is haar gewicht in goud waard".
Vanaf toen waren de rollen omgedraaid en probeerden de Duitsers om de brug te bombarderen. Hitler was woedend en liet een spoedrechtbank oprichten die 5 officieren ter dood veroordeelden.
Vanaf 10 maart begonnen de Amerikanen met de bouw van een paar ponton bruggen terwijl ze onder zwaar Duits vuur lagen. De Amerikanen hadden er echter maar 10 dagen plezier van de brug voordat de brug instortte door overbelasting, hierbij vonden 28 Amerikanen de dood. De pontonbruggen waren inmiddels af dus het overzetten van troepen kon gewoon doorgaan.
Onder de indruk reden we verder naar Bonn. Als je alle vierkante blokken van bedrijfsflats ziet is het je moeilijk voor de stellen dat de geschiedenis van de stad teruggaat tot de Romeinse tijd.
In ongeveer 10 voor Christus bouwden de Romeinen een brug over de Rijn, nabij een plaats met de naam Bonna. Later werd deze plaats vergroot om als fort te dienen voor het leger, met ruimte voor 7000 manschappen.
Het fort groeide uit tot een stad en werd in 1288 een van de residenties van de keurvorst van Keulen en sinds 1597 de enige hoofdstad van het keurvorstendom. De stad kreeg meer invloed en groeide sterk in deze tijd. Clemens August, die regeerde tussen 1724 en 1761, gaf opdracht om een aantal gebouwen in de barokstijl neer te zetten in het centrum van de stad. Deze gebouwen geven de stad nog steeds zijn unieke uitstraling.
Een tweede persoon die zijn stempel op de stad heeft gedrukt was bisschop Maximilian Franz, die de stad tussen 1784 en 1794 onder zijn hoede had. Hij richtte de universiteit op en stichtte het kuuroord Bad Godesberg, en was de beschermheer van de jonge Ludwig van Beethoven, die in 1770 in de stad geboren werd. Hij financierde onder andere van Beethovens eerste reis naar Wenen.
In 1794 werd de stad ingenomen door de Franse troepen, en het werd een deel van het rijk van Napoleon. Na het Congres van Wenen 1815 werden Bonn en het gehele Rijnland toegekend aan Pruisen, en het bleef in zijn handen tot 1945. De stad had weinig invloed in deze tijd.
In 1949 werd Bonn uitgeroepen tot de voorlopige hoofdstad van West-Duitsland. Deze status bleef gelden tot de hereniging van Duitsland, waarna Berlijn weer de hoofdstad van het hele land zou worden.
Toen Oost- en West-Duitsland op 3 oktober 1990 werden herenigd, werd Berlijn weer de hoofdstad. Er is daarna veel gesproken over of het nodig was dat het parlement naar Berlijn zou verhuizen. In 1999 verhuisden de Bondsdag en verschillende andere overheidsdiensten naar Berlijn. De Bondsraad verhuisde in 2000 naar Berlijn. Wel behielden zes ministeries tot op heden Bonn als vestigingsplaats en hebben de ministeries met hoofdzetel Berlijn een dependance in Bonn.
Rond het standbeeld van Beethoven op het marktplein staat onder zijn frons de kerstmarkt. Het is een bedrijvige stad, die mede door de universiteit opvallend levendig aandoet. We krijgen buiten Duitsland al gauw het idee dat het daar een ingeslapen zootje is nadat het grootste deel van de regering naar Berlijn is verhuisd. Gelukkig blijkt dat allesbehalve waar te zijn!
We waren mooi op tijd thuis waar ik me geheel vrijwillig ontfermde over de resten römmegröt, die was ingedikt en met wat meer melk weer tot de goede consistentie gebracht moest worden. Het werd nu wel meer dan ik opkon, maar dat probleem zou morgen op geweldige wijze opgelost worden, maar dat wist ik nog niet. Nee, Har eet dit niet. Hij vindt het net behangplaksel en dit is één van de weinige gerechten waar ik zeker van weet dat het er nog is als ik even wegga… Ja, en dat dan zonder instructies dat hij er af moet blijven, want dat is echt niet nodig bij dit gerecht!
Na het eten ging Har even uitbuiken voor de TV en ik begon al met de boel een beetje schoon te maken (spetters van uitschuddende honden van de keukenkastjes vegen en zo…)
’s Avonds lieten we de honden nog even samen uit. Voor het eerst sinds we hier waren zagen we een sterrenhemel. Dat kan dus ook nog hier!
Thuis gaf ik Har nog een Glühweintje en ik nog een bak thee en we rolden ons bed in voor de laatste nacht hier… zucht…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
