Naar Tsjechië

Het was net als gisteren donkergrijs en nat. Ook waaide het nog flink. De auto had heel wat brandstof op en in Tsjechië is de brandstof een stuk goedkoper dan in Duitsland. We gingen dus de grens over en gingen brandstof halen in Zadni Chodov. Daar was de tweede pomp van de weg uit Duitsland en je kon er in euro’s betalen tegen een reële koers. Dat was mooi voor elkaar.
We reden door het grauwe landschap dat er door het troosteloze weer ook niet al te vrolijk bij lag. Omdat het zo nat was hadden we niet eens de camera meegenomen. Gelukkig biedt het wereldwijde net uitkomst en kun je toch nog aan foto’s komen die met beter licht zijn gemaakt.
Vlak bij de grens met Duitsland ligt het kleinste kuuroord uit de West-Boheemse baddriehoek: Františkovy Lázne of Franzensbad dat slechts 5.000 inwoners telt. In de zeventiende eeuw begon arts Macasius er met zijn behandelingen. De minerale bronnen en modderbaden zouden goed zijn tegen hart- en vaatziekten, reumatische klachten en gynaecologische aandoeningen.
Františkovy Lázne is in 1793 gesticht en het heeft tot vandaag het karakter kunnen behouden van een rustige badplaats uit de wisseling van de 19e en 20e eeuwen. Het werd later genoemd naar de Oostenrijkse keizer en Boheemse vorst Franz I. Vandaar Franzensbad, een stadje waar veel huizen zelfs de gele mosterdkleur hebben die haar naam aan de heerser dankt: ‘kaisergelb’. In tegenstelling tot de andere bekende kuuroorden is Franzensbad niet door heuvels omgeven maar door veengebieden.
De charme van het stadje wordt onderstreept door de volledig classicistische architectuur van de badhuizen en paviljoens. Het heeft een mild voorbergklimaat en de omringende bossen en goed onderhouden stadsparken dragen samen met het geneeskrachtige en versterkende effect van het beroemde mineraalwater bij tot een aangenaam verblijf voor de badgasten en bezoekers.
Františkovy Lázne begon pas echt succes te kennen in de achttiende eeuw waardoor het een even mondain kuuroord werd als Karlovy Vary en Marianske Lázne. Vooral onvruchtbare vrouwen trokken er toentertijd naar toe. Daarom ben ik er niet beland, hoor! Steeds zong het in mijn hoofd: “Er zijn pups, er zijn pups, er zijn pups!!!” Wat, onvruchtbaarheid!… :-)
De Glauberbron (Glauberuv pramen) is een van de mooiste badgebouwen in het stadje. De modderbaden bevatten radioactieve bestanddelen die goed zouden zijn tegen hartziekten en reumatische aandoeningen… Nou, mij niet gezien. Als ik in bad moet dan liever niet in de modder en zeker niet met temperaturen rond het vriespunt! Die radioactiviteit geeft ook een bijsmaakje.
Het stadje straalt een behoorlijke portie zelfvertrouwen uit en prijst zichzelf aan met de leuze: "Franzensbad, kleine stad, groot bad." Ook wie helemaal geen kwaal of ziekte heeft, komt graag naar de Boheemse kuuroorden. Detail is dat een kuur nog steeds door de Duitse Krankenkasse wordt vergoed, dus ja… als je het dan voor het kiezen hebt…(Ik weet trouwens niet of dat in Tsjechië ook vergoed wordt).
Wie een beetje gewetensproblemen zou hebben over deze vorm van luilekkerland, moet weten wat de grote en altijd door dadendrang gedreven Ludwig van Beethoven over zijn bezoeken aan de Boheemse kuuroorden heeft gezegd: "Ik heb daar vooral overmatig niets gedaan." Je moet wat verzinnen om je hotels vol te krijgen, nietwaar? Harry vatte de toestand van het stadje kernachtig samen met:”Het is opgeknapte vergane glorie”.
Weer een sms: “Er staat nu n wat onduidelijke foto op de site van mams en t nest. Veel plezier nog! Xx” en “Gefeliciteerd! Foto gezien van de rode pups, erg mooie kleur, leuk dat je ook nog kunt kiezen uit 2. Veel plezier”

Nadat we weer de Duitse grens over waren gegaan reden we naar het kleine stadje Selb.Daar was een kleine maar gezellige markt en de slager had een worstenkraam. Lekker joh… Na al dat wandelen in het Kurpark van Františkovy Lázne hadden we best trek gekregen. Harry wilde een tweede en at ook nog een rest op van mijn broodje (de worst was al op, hihi). Nog even boodschappen bij de Plus gedaan en ’s avonds lekker gegeten. Ik had mijn buik nog vol met worst en nam genoegen met een salade en tzatziki, terwijl Har nog een bord spaghetti met saus naar binnen werkte. Waar laat hij het toch…
Nadat we (met name Har) hadden uitgebuikt, gingen we de hond nog even uitlaten. Tenminste… Getsie, het regende nog steeds, of regende het al weer? Afijn, Harry vlijde zich nog even neer voor de tv terwijl ik met Hiko een ronde door het natte dorp liep. Hoewel, nat? Het miezerde wel, maar eenmaal er in viel het toch wel mee.
Wat een heerlijke dag! Zeer voldaan gleden we ons bed in. Har deed sokken aan omdat het dekbed te kort was voor zijn lange stelten en zo vielen we als een blok in slaap.