Op jacht

Toen het vrouwtje me meenam voor een wandeling liep ze richting de doorgaande weg naar Tsjechië. Nou, daar wilde ik maar wat graag heen: ik ruik daar al dagen iets. Er zit een beest daar en ik laat dat best merken aan het vrouwtje want ik word daar heel opgewonden en enthousiast van. Natuurlijk wil ze me indimmen en om de goeie vrede te bewaren doe ik dan ook wel of ik rustiger ben maar ER ZIT DAAR IETS!!! Snapt ze dat nou niet of hoe zit dat?
We staken de tweebaansweg over en liepen verder over een boerenweggetje tot we bij een gehucht kwamen. Daar draaide ze weer om. Gelukkig, dan kan ik kijken of ik dat beest te pakken kan krijgen, want ik loer al een dag of twee en ik zie hem maar niet. Zo… net doen of ik heel rustig ben… wacht eens… wat zit daar in die droge slootkant? Hop! Als een volleerde jager had ik hem, en zij had niks door van tevoren ;-)
Maar… waarom roept ze nou dat ik hem los moet laten? Heb ik hem eindelijk te pakken en… Nou vooruit maar. Laat ik het maar doen. Ze doet per slot van rekening ook haar best en op haar werk lapt ze ook allemaal zielige beestjes op, dus oké, pff, daar issie dan. Je mag hem hebben. Nou, dat kitten (want dat was het) dacht er heel anders over. Die dook meteen onder een dikke boom en liet zich niet meer zien.
En toen? Nou, je wil niet weten hoe het vrouwtje zat te stressen. Ze had het maar over dat het katje zielig was, en zo alleen, en misschien was hij gewond. Ze was helemaal van slag af. Ik had hem zo uit zijn lijden verlost, maar ja, dat mocht ook weer niet van haar. Zucht…