Naar de kust in de regen

De rivier de Otra stroomde rustig door deze verbreding van het Setesdal. ’s Morgens hingen er mistwolken tussen de bergen en dat was een fraai gezicht.
Vandaag wilde Harry zo dicht mogelijk bij Kristiansand in de buurt komen. Morgen, en wel behoorlijk vroeg vertrok de boot en hij wilde niet lang rijden (lees: vroeg zijn bed uit) voordat we op de boot gingen. Daarnaast wilde ik niet in de stress zitten omdat we te laat bij de boot dreigden te komen, dus hadden we nog een aardig stukje voor de boeg.
Eerst was er een rondje met de hondjes, en een ontbijt. Dit is wel even heel kort opgeschreven, maar het uit de tent lokken van Harry nam toch wel enige tijd in beslag. Ondertussen gooide ik een paar keer een balletje voor Hiko die er lekker los achteraan rende. Zo, die was even wat energie kwijt!
We braken op en reden naar het zuiden. Het eerste doel was om nog even van het landschap te genieten, het tweede doel was boodschappen doen in Evje en het derde doel een mooie kampeerplek bij Kristiansand.
Het eerste doel, even van het landschap genieten was een makkie. We zijn er een volle dag mee bezig geweest (of eigenlijk de hele vakantie :) ) en ik moet zeggen: het kostte totaal geen moeite om dat doel te bereiken!
De rivier was soms breed en stil, en een perfecte spiegel van het landschap, en even later denderde hij als een woeste stroom over een rotsachtige bedding.
De supermarkt in Evje heeft een centrale functie in de regio. Sinds er een staatswinkel voor alcohol is gevestigd, is de stroom mensen die in Evje boodschappen komt doen drastisch toegenomen!
Lars Kile heeft al 35 jaar een kledingzaak hier in Evje en hij had prachtige Dale-truien hangen. Ze waren afgeprijsd tot 750 kronen per trui. Het kostte wat overredingskracht, maar Harry probeerde de trui en hij paste ook nog! Ook voor mij hing er nog een gevoerde trui, zodat de wol niet rechtstreeks op mijn velletje kwam (dus geen kriebel de kriebel, jeuk, jeuk) en zo waren we niet meer van echt Noors te onderscheiden.
Het tweede doel: boodschappen doen, werd hier dus ook bereikt, en meer dan dat.
Bepakt en bezakt reden we verder en we bereikten Kristiansand keurig op tijd om de tent op te zetten.
Tent opzetten? De lucht was vanaf Evje steeds grijzer geworden en het begon nu ook te regenen. We besloten naar een camping iets buiten de stad te rijden. Kees Verkerk heeft in Kristiansand een camping met maar liefst vier sterren, een bar, vertier voor de gasten en weet ik wat al niet meer. Daar gingen we dus onder geen voorwaarde naar toe (wat niets afdoet aan ons respect voor zijn prestaties op de schaats in de 60-er en vroege 70-er jaren!).
Bij de camping aangekomen begon het serieus te regenen. De receptie was gesloten, maar er hing een aanplakbiljet dat er hutten te huur waren vanaf 450 kronen voor 4 personen per nacht. Het liep op tot zo’n 800 kronen voor een nachtje.
Op de weg naar de camping had ik een bord van eigen huisvlijt gezien: “hytte til leie”, oftewel “hut te huur”. We besloten eens te vragen of we daar soms terecht konden.
Nou, dat was geen probleem. We konden voor 375 kronen de hut krijgen, als we de honden er maar niet in lieten. Normaal doen we het dan niet: zij niet welkom, dan wij ook niet, maar nood breekt wet.
In Evje hadden we een wegwerpbarbecue gekocht, en onder de opgezette autotent hebben we gezellig worstjes gegeten met rode kool en brood. De honden genoten natuurlijk lekker mee van de geuren van de worst!
Na het eten was het even droog en daar heb ik met de honden (een voor een) mooi gebruik van gemaakt. Ik heb ze uitgelaten en het was prachtig lopen langs de rotskust met de vele houten huisjes.
In de hut kroop ik boven in het stapelbed, naast het raam dat op de auto uitkeek, zodat er toch wat contact met de honden was. Har vond het al lang best dat hij niet hoefde te klauteren…