Appelmoes en file

Het begon te waaien en ja hoor: het flitste al en daar kwam de donder... Ik ging de tent uit, wisselde Kaat en Hiko om en ging weer terug naar bed. Drup...drup...drupdrupdruppppp, en toen hield het op met zachtjes regenen. Het leek wel herfst, en zo noemen ze het ook in het noorden als September is begonnen.
De volgende ochtend waren er overrijpe appels op de tent gesplashed (yuck), en moesten we een vuile (want ook modder was tegen de tent opgespat) en doorweekte tent afbreken. Extra werk dus, want thuis moest de tent afgespoten worden en opdrogen voordat hij opgeborgen kon worden. Zucht...
Ik ging afrekenen bij de complimenteuze mevrouw. De overnachting kostte 20 euro, wat wel zo’n beetje de duurste campingovernachting aller tijden is voor ons. Ik had de honden nog verzwegen, anders was het nog 2 euro meer geweest...
Wel had ze broodjes en verse melk te koop en daar kocht ik wat van voor onderweg.
Vlot reden we door Hamburg en door Bremen, en toen begon het gedonder... Op de heenweg had ik het al gezien: er was werk aan de weg, en nu zaten we er binnen de kortste keren midden in.
We besloten van de snelweg af te gaan via Quakenbrück en dan wat af te zakken richting Osnabrück. Wat bleek: bij Bersenbrück was er een Umleitung want er was Trödelmarkt! Heel leuk voor die mensen daar maar het hield enorm op. Het was weer een klassiek geval van Umleitung: Je kwam weer een heel stuk terug uit en dat gaf de burger geen moed... Waren we maar in de file gebleven...
Ik SMS-te al naar mijn vader dat we verlaat waren vanwege file en Trödelmarkt, en ik kreeg een tijdje later een SMS-je terug: “En? Al uitgetrödeld?” Zo’n formulering kan ook alleen maar van hem afkomen! Nou, getrödeld hadden we niet, maar onbedoeld getrözeld des te meer... Uiteindelijk kwamen we bij het Kreuz Lotte, bij Osnabrück aan en konden we doorrijden naar Hengelo.
Daar aangekomen was Nille dolblij een welkom aan het gillen op zolder en Snorri had zich verstopt. Zij voelde de bui al hangen van een lange autorit voor de boeg.
Na een bak koffie en thee gingen we huiswaarts, met een wagen volgeladen. Nille zat voor mijn voeten, want anders ging ze naar Hiko grommen en zo iets laat hij niet op zich zitten natuurlijk! Snorri naast ons Japje ging overigens prima!
He he, zo kwamen we eindelijk thuis. De tent zette Har meteen op in de tuin met de sproeier er op om die appelmoes er af te krijgen. Gelukkig waren de weersvoorspellingen goed, dus hij kon mooi drogen daar!
Ik liet de poezen vrij en draaide de eerste was, we droegen alles naar binnen, keken snel even de post door en toen was het bedtijd. Lekker met Hiko gefietst, die de wijk weer helemaal moest markeren en Kaatje kachelde een rondje alleen met mij en genoot van de aandacht alleen voor haar.