Goudkust

’s Morgens waren we er helemaal klaar voor. Op donderdag 19 oktober reden we via de autoroute de soleil naar Beaune. Het was nog even wikken en wegen, want er was voor Frankrijk nogal wat regen voorspeld, en hoe deden we dat met een natte tent en een besproken veerboot naar Corsica?? We besloten een Formule 1 hotelletje te bespreken in Beaune. Het lag mooi op de helft, vlak langs de snelweg en was voor 30 euro voor 2 man inclusief 2 honden niet duur. De voorzieningen waren vrij basic, maar het bed was goed. Harry was licht ontstemd over het toilet en de douche op de gang. Sorry, Har…
Harry had deze keer zijn regenjas niet vergeten en met aandacht en gevoel ingepakt. Hij zat lekker in zijn vel en reed in een ruk naar Toul. Daar hadden we pauze en we kwamen uit bij het Hopital Jeanne d’ Arc. Mensenlief, daar moet je nooit terecht komen… Het was waarschijnlijk een oud militair complex dat behoorlijk wat achterstallig onderhoud had. Er hing een troosteloze sfeer. Als je niet over heel veel mentale veerkracht beschikt word je hier zo maar somber en depressief. Of de mensen hier nu aanvankelijk voor een fysiek of mentaal iets kwamen konden we dan ook niet beoordelen, want de mentale tik kreeg je er hier gratis bij…
Harry ging er ineens draven (!!!) om de stijfheid uit het lijf te krijgen. Ik begon al te twijfelen of hij hier moest blijven (doettie anders nooooit!) maar het was een kortdurend iets. Pfffff… :)
Beaune is een mooie stad met een lange en boeiende geschiedenis, getuige het volgende stukje:
De geschiedenis van Beaune.
Beaune bestond al in de tijd van de Galliërs en de Romeinen. Destijds was het een klein fort genaamd Belen. De naam komt overeen met de Gallische zonnegod die op deze wijze werd geëerd, denk maar aan Asterix, waar ze “Bij Belenos!” roepen.
Beaune kreeg in 1203 communale vrijheden toegekend door hertog Eudes. Tot de veertiende eeuw hadden de meeste hertogen van Bourgondië een residentie in Beaune. Een korte periode was het zelfs de hoofdstad van de Bourgondiërs. De hertogen vertrokken vervolgens definitief naar Dijon.
Beaune kende welvaart dankzij de handel in kleren en wijn. Er waren eveneens periode van onrust en armoede veroorzaakt door onder andere de pest, branden en opstanden. De Honderdjarige Oorlog (1337-1453) bracht eveneens een hoop ellende met zich mee. Na afloop van deze oorlog destabiliseerden groepjes voormalige soldaten de stad.
In 1443 werd in opdracht van Nicolas Rolin het Hôtel-Dieu gebouwd. Het lot van de armen, slachtoffers van de oorlog en zieken werd verlicht dankzij het Hôtel-Dieu. De traditionele jaarlijkse veiling van wijnen van Les Hospices de Beaune vindt nog steeds plaats in de middeleeuwse markthal. Men spreekt ook over de veiling met kaarsjes aangezien de veiling eindigt voordat er twee kleine kaarsjes zijn opgebrand. De inkomsten zijn bestemd voor het onderhoud van het Hôtel-Dieu en medische doeleinden in Beaune.
De sobere buitenkant van dit gebouw contrasteert met de kleurrijke binnenplaats waar geglazuurde dakpannen geometrische patronen vormen. Het dak, de torentjes, van wapens voorziende windwijzers, de dakkapellen en de galerijen vormen een feestelijk geheel. De gebouwen die het plein omzomen stammen uit de vijftiende, zeventiende en negentiende eeuw.
In 1477 werd de stad ondanks hevig verzet toegevoegd aan het rijk van Lodewijk XI. Tussen het einde van de vijftiende eeuw en het midden van de zestiende eeuw werd Beaune voorzien van stadswallen. Deze verdedigingswerken zijn redelijk goed bewaard gebleven. In de stad zijn vele andere bouwwerken te zien die getuigen van de eeuwenoude geschiedenis.
Beaune beschikt over een oud centrum dat gemakkelijk te voet kan worden bezichtigd. De historische kern is omgeven door stadswallen. De bouw van deze verdedigingswerken begon eind vijftiende eeuw en duurde tot ca. 1550. Er zijn meerdere bastions en torens bewaard gebleven. De pittoreske stadswallen lopen jammer genoeg parallel met de drukke ring rond de stad. Gedeelten zijn niet toegankelijk voor wandelaars en daardoor alleen te bewonderen vanaf het voetgangerspad dat eveneens grenst aan de ring.
Ach… van dit moois hebben we weinig gezien, maar wel hebben we een heerlijke wandeling in Savigny les Beaune gelopen. De honden herkenden het onmiddellijk, want we hebben daar regelmatig gekampeerd. De camping was nu gesloten en we waren al in het hotel ingekwartierd. In ieder geval konden zowel honden als baasjes hier een heerlijke frisse neus halen tussen de wijngaarden van het Château Savigny.


De oude boerenschuur waar we altijd langsliepen was echter door een brand zo zwaar beschadigd dat die nu een troosteloze aanblik bood. Jammer…op een een of andere manier had ik wel iets met die schuur. Ben benieuwd of ze hem nu langzaam verder laten vervallen of dat hij nog in ere hersteld gaat worden. Het zal de eerste optie wel worden…
De druivenplanten zijn hier nog behoorlijk groen. Jammer, ik had me zo verheugd op de fraaie herfstkleuren in de wijnstreken. Wie weet zal er op de terugweg wel wat meer kleur te zien zijn! Het heet hier niet voor niets Cote d’Or, nietwaar?
Het avondeten hebben we op de kamer geregeld: een maaltijdsalade met stokbrood en lekkere kaasjes en dat smaakte prima!