la Mediterranee

Vrijdag 20 oktober werd Har ietwat gebroken wakker. Er waren per verdieping 3 douches en 6 toiletten op de gang wat behoorlijk krap bemeten was.
We hadden gisteren al voor een ontbijt gezorgd voor in de auto en met brood, koffie, thee, verse melk, raclettekaas in plakjes (maar goed dat het niet warm was, anders stinkt die rauwmelkse kaas de auto uit…) reden we door de mooie Bourgogne naar het zuiden. Het was toch maar goed dat we het hotelletje hadden genomen. Het had in heel Frankrijk flink geregend vannacht, en we waren nooit droog weggekomen als we de tent opgezet hadden.
In de kleine campinggids hadden we een terreintje gevonden in Six-Fours-les-Plages, een dorpje aan de kust vlak bij Toulon.
De stemming in de auto was prima ondanks het grijze weer. Zelfs onder Lyon, en later Valence, Avignon bleef het maar grijs, met af en toe een flinke bui. De mooie toren van Valence was goed te zien vanaf de autoroute.

Ik heb altijd het gevoel dat hier bij Valence Zuid Frankrijk echt begint. De vegetatie verandert en hier heb je prachtige perzik- en abrikozenboomgaarden die in het voorjaar schitterend in bloei staan.
Verder naar het zuiden gingen we, de meest fantastische wijnstreken achter ons latend (Bourgogne, Beaujolais en de Côte du Rhône.
De veerboot zou morgenochtend vertrekken uit Toulon, en in de kleine campinggids stond een camping in Six-Fours-les-Plages.

We moesten wel zoeken. De westkant onderzochten we eerst, en toen we terug in het dorp waren haalde ik een plattegrond bij de toeristeninformatie. Dat was maar goed ook: de camping lag aan de oostkant… Nu reden we er vlot naar toe en even later kwamen we op het terreintje aan. Er waren veel plaatsen tussen en onder bomen, want het kan hier erg droog en heet zijn. Wij hadden echter de eer om het terrein te aanschouwen met grote plassen water van de regen. Toch was er een droog plekje, en het was maar voor een nacht. Even later kwam er nog een camper die erg ongelukkig manoeuvrerend naast ons kwam staan en met al zijn uitsteeksels (schotelantenne, fietsenrek met fietsen) de bosjes behoorlijk in de verdrukking zette. Harry zuchtte eens diep en legde uitvoerig uit dat als de beste man zus en zo was ingedraaid dat het allemaal goed was gegaan…
De camping lag in een woonwijk met allemaal kriskras door elkaar liggende vrijstaande huizen met palmen in de tuinen. Prachtige bougainvilles sierden de gevels en kleurden alles paars, maar de oleanders waren zo goed als uitgebloeid.

We lieten de honden nog even uit op ’t strand, maar er kwam weer een bui aan…
Terug bij de tent voerde ik de honden (Kaat, onze zwarte chow, was helemaal blij op het strand! Ze was er dan ook per expresse met de auto heen gebracht omdat ze niet ver meer kon lopen).
Toen was het tijd voor ons prakkie. Het werd een pasta met ui, paprika en lekkere kaas en een tonijnsalade. Jammie! Na de afwas was het even bijkomen. De dagen worden al duidelijk korter en we zaten nog even te “schemeren” voor de tent met een kaarsje.
Voor het slapen lieten we de honden uit. Het viel warempel niet mee om hier een grasveldje te vinden. Chowchows zijn erg principieel: als er geen grasveld is wordt er niet gepoept. Gelukkig vond ik midden op een rotonde nog een grasveldje, en ja hoor… daar werd ze van haar hoge nood verlost! Opgelucht gingen we weer naar de tent, honden voeren en slapen gaan!