Bonjour Corse
Door: Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
21 Oktober 2006 | Frankrijk, Ajaccio
Op zaterdag 21 oktober zou het dan eindelijk gebeuren: we gingen varen naar Corsica. Het bespreken van de veerboot had nogal wat voeten in aarde gehad: je kon alleen maar een plekje op de boot bestellen via betaling met een creditcard. Nou… die hadden we niet. We hebben wel een Visa kaart maar die werkt nooit als je hem nodig hebt, en daarmee hebben we dus korte metten gemaakt. Gelukkig was mijn vader reddende engel en als familie Van der Staak heb ik dus de boot geboekt op zijn creditkaart. Dat lukte! Meteen het bedrag gestort op zijn rekening en de boel was geregeld.
We werden vroeg wakker en in het donker hebben we alles ingepakt en zijn we weggereden. De dag voor vertrek had ik de campingbaas al betaald. Ook hadden we de auto al afgetankt: de brandstof is duur op Corsica en de pompen zouden volgens Bartjens niet rijk bezaaid zijn… De tent was behoorlijk vochtig, dus het was een gokje met het wat instabiele weer.
Keurig op tijd waren we in de haven van Toulon, en we moesten natuurlijk nog even wachten in het donker tot we aan boord mochten.
De honden mochten hier in tegenstelling tot de Noorse veerboot gewoon mee naar het dek. Sterker nog: er was op het dek een plaats waar de honden zelfs mochten plassen en poepen!!! Nou, het mocht dan wel, maar denk maar niet dat Kaat zich er toe liet verleiden om ook maar iets op dit grasloze gebeuren te doen! Geen gras, geen plas, en daarmee uit! Hiko vond wel dat hij moest markeren, en vooruit… er waren al veel honden hem daar voor geweest…
We voeren de haven van Toulon uit. Het forteresse de Mourillon lag er verlaten bij. Het was een oude gevechtstoren en een overblijfsel van een fort.
Vanuit het leerproces van de veerboot naar Noorwegen had Harry weer een stevig ontbijt gepland op de boot. Met die zeeziekte weet je maar nooit, en ik was de anti-zeeziekpillen vergeten. Gelukkig was het niet nodig, Harry is er volgens mij helemaal overheen gegroeid!
Niettemin blijft het een leuk smoesje om je maag eens lekker vol te douwen.
Onder toeziend oog van Hiko, die niet wist hoe hij zeeziekte kon simuleren om wat lekkers te krijgen :) , zette Har zich aan een stevig ontbijt.
De Franse Mediterrane vloot heeft zijn hoofdkwartier in Toulon. Frankrijks eerste marinehaven ligt aan één van de mooiste en veiligste redes van de Middellandse Zee. De Petite Rade en de Grande Rade worden in het noorden omsloten door het met oude forten bekroonde Massif du Faron en in het zuiden door het schiereiland van St.-Mandrier. Toulon (170.000 inwoners) is een zeer geschikt uitgangspunt voor ritjes en wandelingen langs de kust en door het bergachtig achterland, een woest gebied, doorsneden met rotskloven en bedekt met dennenbossen. De Boulevard de Strasbourg scheidt de stad in twee delen. In het zuiden ligt de oude stad met de havenwijk. In het noorden strekken de nieuwe wijken zich uit. Op het schiereiland tussen de kleine en de grote rede bevindt zich de wijk Mourillon. Cap Brun en Ste Marguerite ten oosten van de stad hebben een uitermate zacht klimaat, waardoor ze tot de winterverblijfplaatsen kunnen worden gerekend. Dat Toulon een zeer oude stad is, wordt onder meer bewezen door de fundamenten van ververijen, waar in de Romeinse tijd het purper voor de keizerlijke gewaden werd bereid uit de purperslakken die hier destijds in enorme hoeveelheden voorkwamen. Waarschijnlijk heeft de stad ook een Ligurisch verleden. Het eerste deel van de oude plaatsnaam Telo Martius slaat waarschijnlijk op de Ligurische god Telo. Martius (van Mars) is hier door de Romeinen aan toegevoegd.
Als oorlogshaven begon Toulon tijdens het bewind van Hendrik IV een rol te spelen. Hij liet aan het eind van de 16de eeuw arsenalen en werven bouwen en de Vieille Darse (oude haven) werd uitgebreid. In 1555 verhuisde de admiraliteit van Marseille naar Toulon. De voortdurende drang van Marseille naar zelfstandigheid maakte Toulon als thuishaven van de oorlogsvloot betrouwbaarder. Lodewijk XIV maakte Hendriks keuze definitief. De gevierde veldheer en vestingbouwer Sébastien de Vauban kreeg opdracht de oorlogshaven te vergroten. Aan de Darse Neuve (nieuwe haven) werd van 1680 tot 1700 gewerkt. Toulon is ook de stad waar de ster van Napoléon Bonaparte begon te rijzen. Hij oogstte in 1793 in militaire kringen roem door de snelle onderdrukking van een antirevolutionaire opstand, waarbij koningsgezinden steun kregen van Engelse en Spaanse troepen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Toulon pas in 1942 veroverd door de Duitsers. Na de Geallieerde landing in Noord-Afrika bezette het Duitse leger het zuiden van Frankrijk. Als protest brachten de bemanningen van de weinige overgebleven Franse schepen hun eigen schepen tot zinken op 27 november 1942.
Na een zeereis van 5 uur kwam Corsica in zicht. Als eerste de Calanches van Piana die met een vermoeden van rood door de donkergrijze wolken scheen. Het was donker, grijs en heel erg vochtig in de lucht, dus je zag van het eiland maar weinig.
De Iles Sanguinaires zag je ook onder de wolken door…
Op de Sanguinaires, de “bloedeilanden”, staan verschillende Genuaanse torens, die je verder overal op Corsica tegen kunt komen.
Op het5 vasteland biedt de route des Sanguinaires mooie uitzichten op de stranden van Scudo, Vignola en op de Sanguinaires-eilanden zelf. Deze eilanden nemen bij zonsondergang de kleur aan van het bloed vergoten door de talrijke piraten van weleer. Dit hebben we niet van dichtbij gezien, dus…
Ajaccio is de grootste stad en hoofdstad op het Franse eiland Corsica en ligt in het departement Corse-du-Sud in west – zuid west Corsica. De Corsicanen duiden de stad aan als Aiacciu. De stad Ajaccio heeft ongeveer 60.000 inwoners en heeft de belangrijkste luchthaven en is ook een belangrijke havenstad (echter Bastia is het belangrijkst) van het eiland Corsica. Daarnaast heeft Ajaccio ook een vissershaven, een jachthaven en een spoorwegstation. Op bestuurlijk gebied zetelt in Ajaccio het regionale parlement en de prefect van het departement (2A) Corse du Sud.
Ajaccio geniet vooral bekendheid als geboortestad van de Franse keizer Napoleon Bonaparte die hier op 15 augustus 1769 werd geboren en dit is ook duidelijk te zien, er zijn onnoemlijk veel monumenten, musea en andere gedenktekens die herinneren aan de grote keizer, die de stad uitgebouwde tot hoofdstad van Corsica, ten koste van Bastia. Het geboortehuis van Napoleon (Musée National de la Maison Bonaparte) is nu een museum.
Ajaccio ligt aan een baai met zandstranden die een stukje landinwaarts ligt, omringd door grote heuvels. De stad heeft een mild klimaat, maar in de zomer kan het flink warm worden, zeker als de zeewind het laat afweten. Hier is Napoleon geboren.
De stad heeft eigenlijk twee delen, te weten een oud deel bij de haven met smalle en kromme straten en stegen met oude huizen en een nieuw deel dat hogerop is gelegen. Dit deel ligt ten westen van de hoofdstraat Cours Napoleon en bestaat voornamelijk uit woonblokken en lelijke flats. Het hart van de stad wordt echter gevormd door de oude binnenstad, op de plaats waar 2 grote oude straten elkaar kruisen, te weten het Cours Napoleon, deze straat is de voornaamste winkelstraat en vormt het zakencentrum van Ajaccio. De andere straat is de Boulevard Grandval die in westelijke richting loopt. Ook hier zijn mooie bootjes…Ze heten in het Frans pointu.
Geschiedenis
Volgens de legende werd Ajaccio gesticht door de Griekse god Ajax, maar veeleer wordt het ontstaan van de stad Ajaccio toegeschreven aan de Romeinen, die de nederzetting Adjacium noemden, hetgeen betekent “rustplaats” en moet worden gezien als rustplaats in het kader voor herders die met hun kuddes over het eiland trokken. In de 10e eeuw werd deze nederzetting verwoest door de Saracenen. Deze oude nederzetting lag echter niet op de huidige plaats waar de stad Ajaccio momenteel ligt, maar veel noordelijker, op een heuvel aan de Golf van San Giovanni. Hier zijn nog ruines van te zien. Ook zijn er vondsten gedaan van munten, sarcofagen en aardwerk die refereren aan de Romeinse tijd.
In 1492 bouwde Genua (die op het dat moment Corsica bezette) de stad weer op. Er vestigden zich kolonisten uit Ligurie en diverse adellijke families uit Genua. In 1553 werd de stad veroverd door de held en verzetsstrijder Sampiero Corso en kwam de leiding te liggen bij de Franse legeraanvoerder, generaal De Thermes. De machtswisseling was echter van korte tijd, want in 1560 kwamen de Genuezen weer aan de macht. Uit deze tijd stamt het huidige stadswapen van Ajaccio: een tinnen wachttoren en 2 leeuwen. Pas in 1768 was Genua het eiland zat en het verkocht het aan Frankrijk. In 1811 maakte Napoleon Ajaccio tot hoofdstad van het departement Corsica en zo groeide de stad langzaam maar zeker uit tot economisch en cultureel centrum van Corsica.
We reden richting Porticcio en vonden de 3e camping, die wel oké was: lekker rustig, groen, en vooral open! Het zou ook verder in de vakantie blijken dat je in oktober wel eens moeilijk een kampeerplek kunt vinden hier…
We sloegen de tent op en gingen even zitten om bij te komen. Daarna reden we een stukje de bergen in.
Binnen de kortste keren zit je dan in een totaal andere wereld…Groene heuvels, onherbergzaam en begroeid met ondoordringbare struiken. Het was prachtig om te zien!
Je zag langs de weg veel aardbeibomen, die we nog nooit eerder bewust hadden gezien.
In zuidelijke landen wordt de aardbeiboom, Arbutus unedo, gekweekt voor de vruchten-consumptie. “Unedo” betekent inderdaad: “Ik eet er slechts één van”. De vruchten van de aardbeiboom – ‘les arbouses’ in Frans –, die op aardbeien lijken, zijn absoluut niet giftig, maar vrij smaakloos; de reden waarom men er gewoonlijk geen tweede van eet...
Terug op de camping was het etenstijd. We maakten linzen met worst en een lekkere salade.
Daarna was het afwassen en de honden uitlaten. Er liep boven de camping een weggetje en daar lag een handdoek op. Nou, die herkende ik uit duizenden… “Da’s onze handdoek!”, zei ik. Harry vroeg zich heftig af hoe ik dat wist. “Ach ja gewoon… het feest der herkenning… “
We hadden daar inderdaad gereden en Har bleek nadat hij in zijn geheugen had gegraven de handdoek op de motorkap te drogen hebben gelegd. Toen we de bergen inreden was hij er afgewaaid. Simple comme bonjour!
Ineens stond Hiko strak naar beneden te kijken, ergens achter onze tent. Har stopte en vroeg:”Wat is dat?” Nou, je raadt nooit wat er was: er liep een groepje runderen tussen de verhuurtenten te banjeren en ik nam aan dat de campingeigenaar een overeenkomst met de buur-boer had dat buiten het seizoen zijn koeien mochten grazen op de camping. Har kreeg het er warm van. Ik probeerde hem gerust te stellen en dat lukte enigszins. We keerden terug naar de tent die er ondanks zijn groene kleur nog stond. (tweehoevigen eten immers alleen groen, zoals ik ooit in de Bourgogne vaststelde) De honden kregen eten en wij gingen naar bed.
We werden vroeg wakker en in het donker hebben we alles ingepakt en zijn we weggereden. De dag voor vertrek had ik de campingbaas al betaald. Ook hadden we de auto al afgetankt: de brandstof is duur op Corsica en de pompen zouden volgens Bartjens niet rijk bezaaid zijn… De tent was behoorlijk vochtig, dus het was een gokje met het wat instabiele weer.
Keurig op tijd waren we in de haven van Toulon, en we moesten natuurlijk nog even wachten in het donker tot we aan boord mochten.
De honden mochten hier in tegenstelling tot de Noorse veerboot gewoon mee naar het dek. Sterker nog: er was op het dek een plaats waar de honden zelfs mochten plassen en poepen!!! Nou, het mocht dan wel, maar denk maar niet dat Kaat zich er toe liet verleiden om ook maar iets op dit grasloze gebeuren te doen! Geen gras, geen plas, en daarmee uit! Hiko vond wel dat hij moest markeren, en vooruit… er waren al veel honden hem daar voor geweest…
We voeren de haven van Toulon uit. Het forteresse de Mourillon lag er verlaten bij. Het was een oude gevechtstoren en een overblijfsel van een fort.
Vanuit het leerproces van de veerboot naar Noorwegen had Harry weer een stevig ontbijt gepland op de boot. Met die zeeziekte weet je maar nooit, en ik was de anti-zeeziekpillen vergeten. Gelukkig was het niet nodig, Harry is er volgens mij helemaal overheen gegroeid!
Niettemin blijft het een leuk smoesje om je maag eens lekker vol te douwen.
Onder toeziend oog van Hiko, die niet wist hoe hij zeeziekte kon simuleren om wat lekkers te krijgen :) , zette Har zich aan een stevig ontbijt.
De Franse Mediterrane vloot heeft zijn hoofdkwartier in Toulon. Frankrijks eerste marinehaven ligt aan één van de mooiste en veiligste redes van de Middellandse Zee. De Petite Rade en de Grande Rade worden in het noorden omsloten door het met oude forten bekroonde Massif du Faron en in het zuiden door het schiereiland van St.-Mandrier. Toulon (170.000 inwoners) is een zeer geschikt uitgangspunt voor ritjes en wandelingen langs de kust en door het bergachtig achterland, een woest gebied, doorsneden met rotskloven en bedekt met dennenbossen. De Boulevard de Strasbourg scheidt de stad in twee delen. In het zuiden ligt de oude stad met de havenwijk. In het noorden strekken de nieuwe wijken zich uit. Op het schiereiland tussen de kleine en de grote rede bevindt zich de wijk Mourillon. Cap Brun en Ste Marguerite ten oosten van de stad hebben een uitermate zacht klimaat, waardoor ze tot de winterverblijfplaatsen kunnen worden gerekend. Dat Toulon een zeer oude stad is, wordt onder meer bewezen door de fundamenten van ververijen, waar in de Romeinse tijd het purper voor de keizerlijke gewaden werd bereid uit de purperslakken die hier destijds in enorme hoeveelheden voorkwamen. Waarschijnlijk heeft de stad ook een Ligurisch verleden. Het eerste deel van de oude plaatsnaam Telo Martius slaat waarschijnlijk op de Ligurische god Telo. Martius (van Mars) is hier door de Romeinen aan toegevoegd.
Als oorlogshaven begon Toulon tijdens het bewind van Hendrik IV een rol te spelen. Hij liet aan het eind van de 16de eeuw arsenalen en werven bouwen en de Vieille Darse (oude haven) werd uitgebreid. In 1555 verhuisde de admiraliteit van Marseille naar Toulon. De voortdurende drang van Marseille naar zelfstandigheid maakte Toulon als thuishaven van de oorlogsvloot betrouwbaarder. Lodewijk XIV maakte Hendriks keuze definitief. De gevierde veldheer en vestingbouwer Sébastien de Vauban kreeg opdracht de oorlogshaven te vergroten. Aan de Darse Neuve (nieuwe haven) werd van 1680 tot 1700 gewerkt. Toulon is ook de stad waar de ster van Napoléon Bonaparte begon te rijzen. Hij oogstte in 1793 in militaire kringen roem door de snelle onderdrukking van een antirevolutionaire opstand, waarbij koningsgezinden steun kregen van Engelse en Spaanse troepen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Toulon pas in 1942 veroverd door de Duitsers. Na de Geallieerde landing in Noord-Afrika bezette het Duitse leger het zuiden van Frankrijk. Als protest brachten de bemanningen van de weinige overgebleven Franse schepen hun eigen schepen tot zinken op 27 november 1942.
Na een zeereis van 5 uur kwam Corsica in zicht. Als eerste de Calanches van Piana die met een vermoeden van rood door de donkergrijze wolken scheen. Het was donker, grijs en heel erg vochtig in de lucht, dus je zag van het eiland maar weinig.
De Iles Sanguinaires zag je ook onder de wolken door…
Op de Sanguinaires, de “bloedeilanden”, staan verschillende Genuaanse torens, die je verder overal op Corsica tegen kunt komen.
Op het5 vasteland biedt de route des Sanguinaires mooie uitzichten op de stranden van Scudo, Vignola en op de Sanguinaires-eilanden zelf. Deze eilanden nemen bij zonsondergang de kleur aan van het bloed vergoten door de talrijke piraten van weleer. Dit hebben we niet van dichtbij gezien, dus…
Ajaccio is de grootste stad en hoofdstad op het Franse eiland Corsica en ligt in het departement Corse-du-Sud in west – zuid west Corsica. De Corsicanen duiden de stad aan als Aiacciu. De stad Ajaccio heeft ongeveer 60.000 inwoners en heeft de belangrijkste luchthaven en is ook een belangrijke havenstad (echter Bastia is het belangrijkst) van het eiland Corsica. Daarnaast heeft Ajaccio ook een vissershaven, een jachthaven en een spoorwegstation. Op bestuurlijk gebied zetelt in Ajaccio het regionale parlement en de prefect van het departement (2A) Corse du Sud.
Ajaccio geniet vooral bekendheid als geboortestad van de Franse keizer Napoleon Bonaparte die hier op 15 augustus 1769 werd geboren en dit is ook duidelijk te zien, er zijn onnoemlijk veel monumenten, musea en andere gedenktekens die herinneren aan de grote keizer, die de stad uitgebouwde tot hoofdstad van Corsica, ten koste van Bastia. Het geboortehuis van Napoleon (Musée National de la Maison Bonaparte) is nu een museum.
Ajaccio ligt aan een baai met zandstranden die een stukje landinwaarts ligt, omringd door grote heuvels. De stad heeft een mild klimaat, maar in de zomer kan het flink warm worden, zeker als de zeewind het laat afweten. Hier is Napoleon geboren.
De stad heeft eigenlijk twee delen, te weten een oud deel bij de haven met smalle en kromme straten en stegen met oude huizen en een nieuw deel dat hogerop is gelegen. Dit deel ligt ten westen van de hoofdstraat Cours Napoleon en bestaat voornamelijk uit woonblokken en lelijke flats. Het hart van de stad wordt echter gevormd door de oude binnenstad, op de plaats waar 2 grote oude straten elkaar kruisen, te weten het Cours Napoleon, deze straat is de voornaamste winkelstraat en vormt het zakencentrum van Ajaccio. De andere straat is de Boulevard Grandval die in westelijke richting loopt. Ook hier zijn mooie bootjes…Ze heten in het Frans pointu.
Geschiedenis
Volgens de legende werd Ajaccio gesticht door de Griekse god Ajax, maar veeleer wordt het ontstaan van de stad Ajaccio toegeschreven aan de Romeinen, die de nederzetting Adjacium noemden, hetgeen betekent “rustplaats” en moet worden gezien als rustplaats in het kader voor herders die met hun kuddes over het eiland trokken. In de 10e eeuw werd deze nederzetting verwoest door de Saracenen. Deze oude nederzetting lag echter niet op de huidige plaats waar de stad Ajaccio momenteel ligt, maar veel noordelijker, op een heuvel aan de Golf van San Giovanni. Hier zijn nog ruines van te zien. Ook zijn er vondsten gedaan van munten, sarcofagen en aardwerk die refereren aan de Romeinse tijd.
In 1492 bouwde Genua (die op het dat moment Corsica bezette) de stad weer op. Er vestigden zich kolonisten uit Ligurie en diverse adellijke families uit Genua. In 1553 werd de stad veroverd door de held en verzetsstrijder Sampiero Corso en kwam de leiding te liggen bij de Franse legeraanvoerder, generaal De Thermes. De machtswisseling was echter van korte tijd, want in 1560 kwamen de Genuezen weer aan de macht. Uit deze tijd stamt het huidige stadswapen van Ajaccio: een tinnen wachttoren en 2 leeuwen. Pas in 1768 was Genua het eiland zat en het verkocht het aan Frankrijk. In 1811 maakte Napoleon Ajaccio tot hoofdstad van het departement Corsica en zo groeide de stad langzaam maar zeker uit tot economisch en cultureel centrum van Corsica.
We reden richting Porticcio en vonden de 3e camping, die wel oké was: lekker rustig, groen, en vooral open! Het zou ook verder in de vakantie blijken dat je in oktober wel eens moeilijk een kampeerplek kunt vinden hier…
We sloegen de tent op en gingen even zitten om bij te komen. Daarna reden we een stukje de bergen in.
Binnen de kortste keren zit je dan in een totaal andere wereld…Groene heuvels, onherbergzaam en begroeid met ondoordringbare struiken. Het was prachtig om te zien!
Je zag langs de weg veel aardbeibomen, die we nog nooit eerder bewust hadden gezien.
In zuidelijke landen wordt de aardbeiboom, Arbutus unedo, gekweekt voor de vruchten-consumptie. “Unedo” betekent inderdaad: “Ik eet er slechts één van”. De vruchten van de aardbeiboom – ‘les arbouses’ in Frans –, die op aardbeien lijken, zijn absoluut niet giftig, maar vrij smaakloos; de reden waarom men er gewoonlijk geen tweede van eet...
Terug op de camping was het etenstijd. We maakten linzen met worst en een lekkere salade.
Daarna was het afwassen en de honden uitlaten. Er liep boven de camping een weggetje en daar lag een handdoek op. Nou, die herkende ik uit duizenden… “Da’s onze handdoek!”, zei ik. Harry vroeg zich heftig af hoe ik dat wist. “Ach ja gewoon… het feest der herkenning… “
We hadden daar inderdaad gereden en Har bleek nadat hij in zijn geheugen had gegraven de handdoek op de motorkap te drogen hebben gelegd. Toen we de bergen inreden was hij er afgewaaid. Simple comme bonjour!
Ineens stond Hiko strak naar beneden te kijken, ergens achter onze tent. Har stopte en vroeg:”Wat is dat?” Nou, je raadt nooit wat er was: er liep een groepje runderen tussen de verhuurtenten te banjeren en ik nam aan dat de campingeigenaar een overeenkomst met de buur-boer had dat buiten het seizoen zijn koeien mochten grazen op de camping. Har kreeg het er warm van. Ik probeerde hem gerust te stellen en dat lukte enigszins. We keerden terug naar de tent die er ondanks zijn groene kleur nog stond. (tweehoevigen eten immers alleen groen, zoals ik ooit in de Bourgogne vaststelde) De honden kregen eten en wij gingen naar bed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
