Rode rotsen

Vanochtend ging ik gewoontegetrouw eerst de honden uitlaten. Harry was echter verbluffend snel bij zijn positieven. Of ik wel goed wilde uitkijken waar die koeien waren en wie weet was er wel een stier bij… Je weet maar nooit met die klanten hier…
Buiten liep ik richting uitgang van de camping en ja hoor, daar waren er drie. Ze schrokken of van mij of van de honden of van alles tegelijk, maar feit was dat ze meteen weg galoppeerden.
We konden dus straks veilig naar de tent terug. Ik zat er niet zo over in, want als die beesten gevaarlijk waren zouden ze niet over een camping die nog open was wandelen denk ik dan maar.
Dus was het zo langzamerhand tijd. Tijd voor een prachtige dag die ons langs de beroemde rode rotsen van Piana zouden voeren. Na een lekker ontbijtje reden we via Ajaccio richting Sagone.
Sagone is een klein plaatsje op het Franse eiland Corsica en ligt in het westen van het eiland aan de golf van Sagone. De badplaats is voornamelijk ingesteld op toerisme en dit ziet men ook terug in het aantal restaurantjes en barretjes die zich hier bevinden. Sagone is een van de oudste plaatsjes van Corsica en was vroeger een haven en bisschopstad. Nu herinneren alleen nog de ruines van de 12de eeuwse kathedraal hieraan.
Er was een leuk haventje met een mooi authentiek vissersbootje, en mannen die op de stapels visnetten de problemen van de wereld en die van Corsica in het bijzonder zaten door te nemen.
Cargese is een kustplaats in het westen van het Franse eiland Corsica. De plaats ligt ten noorden van de plaats Corsica en ligt aan de kustweg. Het is er erg toeristisch.
In 1774 werd Cargese door de Fransen gesticht om plaats te bieden aan Griekse kolonisten, die in 1676 als vluchteling naar Corsica waren gekomen en ontvlucht waren vanuit de Griekse Peloponnesus om aan de Turkse vervolging te ontkomen. Tegenwoordig is er van een Griekse invloed nog weinig te merken. De plaats heeft 2 interessante kerken, waaronder een rooms katholieke en een Grieks orthodoxe kerk.
De Golf van Porto, met zijn steile kust van rood graniet en een diepblauwe zee, staat bij de UNESCO terecht vermeld als werelderfgoed. Hier heeft de natuur iets groots verricht zonder op de middelen te letten. Het schiereiland Girolata in het noorden, dat alleen te voet of over zee toegankelijk is, biedt een fantastisch schouwspel door de grillige resten van een vulkaanuitbarsting. Steile rotswanden, verbrijzelde toppen en tot slangen of trappen verstijfde lavastromen, vanwaar de zeearenden in een turquoise zee duiken. Nog verder naar het noorden ligt het natuurreservaat Scandola, het enige in Europa dat zowel land als zee omvat.
Verder naar het noorden kwamen we bij de calanches (rotskreken) van Piana, door de natuur uit graniet gehakt en afhankelijk van het uur van de dag oranje of rood gekleurd. Hier zijn de taffoni, natuurlijke holen waar de eerste mensen onderdak vonden. Het dorp Piana geldt als een van de mooiste dorpen van Frankrijk.
Piana is een klein bergdorpje in het westen van het Franse eiland Corsica, op een paar kilometer ten zuid westen van de Corsicaanse havenstad Porto. De plaats ligt op een hoogte van 435 meter en vanuit het dorp, op de col de Lava, heeft men een mooi uitzicht over de kust, en op de baai van Porto (golfe de Porto). De plaats is een leuk toeristendorpje waar ook veel kunstenaars vertoeven.
We stopten even om een paar foto’s te maken en vanuit het café restaurant aan de overkant van de weg kwamen twee bullebakken van boxerreuen kijken of we iets kwaads in de zin hadden. Rrrrrrrrrroeffffff, daar ging de schuifdeur van onze bestelwagen dicht. Hiko zat namelijk in de auto, en je moet er niet aan denken wat er zou gebeuren als Hiko die twee boxerreuen voor de bek kreeg…
Tussen de plaatsen van Porto en Piana loopt een imposant bergmassief: “De Calanche”. Dit massief heeft mooie rotsformaties en mooie bossen. De Calanche is door de natuur uit graniet gehakt en afhankelijk van het uur van de dag kleurt het geheel oranje of rood. Het woord “Calanche” betekent in wisselende samenstelling spleten, inzinkingen, kreken of gewoon inham.
De weg, die net zo rood is als de omringende rotsen, kronkelt evenwijdig aan de kustlijn tussen de rotsen door. Elke bocht geeft opnieuw een adembenemend uitzicht. Gelukkig hebben ze er op ingespeeld door op heel veel plaatsen uitsparingen in de rotsen te gebruiken om er een parkeer- of uitwijkplaats te maken zodat er geen chronische verkeersopstopping is.

Porto is een gezellige badplaats met een groot zandstrand, beroemd om zijn zonsondergangen. De vierkante Genuese verdedigingstoren houdt al vier eeuwen de wacht aan zee. Vanuit Ota, een typisch dorpje dat hoog boven de golf van Porto tegen de bergwand gekleefd zit, vertrekt het pad naar de “Gorges de Spelunca”, een grandioze canyon met een bedwelmend geurende maquis.
Dit pad hebben we niet gelopen, omdat we dan niet voor het donker terug zouden zijn…
In Porto draaiden we en gingen de zelfde weg terug door de mooie rode rotsen. Gelukkig voor Har was er een muurtje tussen hemzelf en de afgrond!
Hier vonden we een weggetje waar Kaatje helemaal opgewonden werd: ze rook geiten! Ze huppelde rond dat het een lieve lust was en ik moest haar in bescherming nemen tegen haar jachtinstinct, waar ze zelf duidelijk instinkt…
Op de camping terug werd er eerst lekkere douche en eten, afwassen, honden uitlaten en naar bedje toe. Daar droomden we van rode rotsen en Har had gelukkig geen nachtmerries van de afgronden! :-)