Naar de mensenschool

Vandaag was het vroeg dag. Om half vijf ging mijn wekker, zoals elke dag deze week. Harry had een serie vroege diensten en moest de hele week al om 5.45 uur de deur uit (oempf...), en ik moest vandaag zo vroeg mogelijk in Vleuten zijn om met moeder Shinju en het nest naar de basisschool te gaan waar Bernadet lesgeeft. Ik ben met Harry meegereden naar Utrecht en heb de bus gepakt naar Vleuten, waar ik met Hiko naar het huis van de fokker liep.
Daar aangekomen ("Oeoeoeoe", klonk het welkom door de malamutes) deden we de wisseltruc: Hiko in de auto van Bernadet, Zus Shinju er naast, toen de pups verslepen en Hiko in de lege kennel van moeder en nest. Pups in de auto en rijden maar!
In Overvecht aangekomen hebben we eerst een soort binnenplaats op de school zodanig afgezet dat er geen pups tussen spijlen van het hek door konden ontsnappen en de pups de boel laten verkennen. Er was een heel rooster opgesteld. Veertien klassen met een pauze in het midden zouden om de beurt langskomen om puppies te kijken. Gelukkig was het droog weer en kon alles doorgaan. In verband met allergieen van kinderen mochten de honden niet de school in en moest alles buiten plaatsvinden.
De pups deden het fantastisch, en ook de kleine kleuters waren leuk, open en speels met de hondjes. Bij de grote kleuters was er paniek. De kinderen waren in de angstfase en de pups vonden het wegrennen van de kinderen natuurlijk berespannend! Flapperende broekspijpen, een sjaal met pompoenen er aan... HAP! Door de juf, en door juf Bernadet werd ingegrepen en uitgelegd dat je juist niet moet rennen.
De pups gingen heel open naar de kinderen toe en het verliep perfect. Opeens was bij een reutje het licht helemaal uit. Hij had het helemaal gehad, en werd in de auto gelegd om even bij te komen, terwijl de nadere vier weer een volgende klas vermaakten. Toch werd het de pups een voor een wel veel, maar gelukkig was het pauze. Moeder Shinju werd gehaald en bij de vioer pups gezet. Die lieten de gelegenheid niet onbenut om eens lekker te gaan drinken! De volle buiken en de drukte van de ochtend deed ze nu slaap krijgen. En raad eens wat? Ken je die reclame van de duracellkonijntjes? Diegene die het langst wakker bleef was de mijne. Ik stond voor de slapende pups en lege uit aan de kinderen dat je een slapende hond niet wakker mag maken, en ving de bange kinderen op en liet hen naar de slapers kijken. Dat ging prima. Intussen was een ander reutje helemaal murw van alle kinderen en hij werd gewisseld met de pup die intussen lekker uitgerust was in de auto. Dat kwam goed uit! Hij was de enige wakkere pup en kreeg een hele klas over zich heen. "Niet allemaal tegelijk!", riep juf Bernadet de kinderen tot de orde. "Geef de pup de ruimte zodat hij nog kan lopen". Na een tukkie waren alle pups weer wakker voor de laatste groep met de oudste kinderen, groep 8.
Het was een prima socialisatieochtend. Ze hebben alles gehad: andere huidskleuren, hoofddoekjes, gillende en rennende kinderen, rustige kinderen, en hebben alles lekker open over zich heen laten komen. Geen van de pups werd ook wagenziek. De reutjes hadden immers nog niet in de auto gezeten.
Terug thuis werden moeder en pups gevoerd en konden ze even lekker in alle rust in de vertrouwde omgeving alles verwerken.
Na zo´n ochtend leek het zowel Bernadet als mij verstandig om niet de pup en Hiko kennis te laten maken. Ze hadden zo wel genoeg over zich heen gekregen.
Morgen gaan we met de reutjes naar het winkelcentrum en met de teefjes een busritje maken. Ook gaan Hiko en de pup kennismaken, dus dat wordt spannend!
Wordt vervolgd, dus!