Boswandeling

Zaterdag was een gezellig drukke dag. Eerst gingen we naar de hondenschool. Hiko werd uitgelaten en moest even alleen blijven. Daar had hij me toch de pest over in, maar daarover later meer.
Tora en ik gingen naar de tram en de grote trap over het spoor over. Wie schetste mijn verbazing dat de ruim 15 kilo wegende pup zelf aangaf te willen lopen en liever niet meer gedragen wilde worden? Het zijn 4 trappen omhoog en 4 naar beneden en ze heeft er 1 op en 1 af mogen lopen, de rest ging ze toch op de arm. Het trammetje reed keurig op tijd, maar de trein naar Utrecht reed om het half uur, dus moesten we 20 minuten wachten. Toen de sneltrein passeerde ging Tora’s staart even omlaag, maar ze herstelde snel.
Bij de bushalte van lijn 6 en 7 naar Overvecht stond het afgeladen met vrouwen. Heel even dacht ik dat ze de huishoudbeurs verplaatst hadden, maar de mannen met het “ik-moet-mee-gezicht” waren er niet bij, dus het moest wat anders zijn.
In de overvolle bus reden we naar de hondenschool en ietsje te laat (grrr, heb ik zo’n hekel aan) kwamen we de les binnenvallen. Stagiaire Noor gaf de les en we hebben een nieuwe juf: Froukje. We moesten zit, spelen, af en als toetje balletje-balletje.
Noor had plantenpotjes en koekjes meegenomen en het koekje verdween onder het plantenpotje. Ze wisselde de potjes van plek en het hondje moest het koekje opspeuren.
Jack Russell Bailey zat vreselijk te snuffelen en kon het niet vinden. Uiteindelijk schoof het potje van de plank en toen vond hij het.
Caspertje was afdeling lomp: hij walste alle potjes omver en kon het koekje niet vinden omdat hij in de potjes bleef zoeken terwijl het koekje open en bloot op het plankje lag…
Achille, de flatcoat was ook niet de subtielste van de klas. En toen kwam Tora… Het eten met de bustercubus wierp nu duidelijk zijn vruchten af. Ze ging heel gericht neer het potje waar het koekje onder lag en gooide het potje om, pakte het koekje en at het op. Het was in no time voor elkaar. Peettante Irma zat op het bankje trots te zijn en na de les gingen Irma en ik met de auto naar Houten. Daar aangekomen bleek dat Hiko mijn kampeertoilettas aan gort had gebeten, net als de tube tandpasta en een tube crème. Ik vond al dat hij zo’n frisse adem had bij de begroeting :) ! Wat had hij er de smoor in toen ik met Tora alleen het pand verliet…
Dat werd nu goed gemaakt. We gingen namelijk naar Den Treek, lekker het bos in!
Met een gevulde rugzak met lunch voor hond en mens reden we naar het bos. Daar aangekomen parkeerden we de auto op het clubkampeerterrein en gingen lekker aan de wandel. Irma kreeg een gordel om en had Tora aan de lijm en ik had Hiko aan de gordel. Dat ging prima! Irma had haar handen vrij om de rolstoel voort te bewegen en toch controle over de hond en ik had het ook rustiger zonder twee in en uit de knoop gaande lijnen.
We genoten met zijn allen. De honden roken muisjes, konijnen, herten, andere honden, paarden en vast nog veel meer. De lariksen liepen uit en gaven een prachtig fris voorjaarsgroene zweem in het bos. Vogels maken elkaar het hof en dat galmt door het hele bos.
Toen we halverwege de wandeling lekker gingen lunchen bleek dat ik wel broodjes, sla, gerookte forel en koffie en thee had meegenomen, maar geen mes… Dus brak ik de broodjes open, friemelde de vis en sla er tussen en hebben we alsnog heerlijk gesmuld. Irma werd nu echt vriendjes met Hiko die heeeeel voorzichtig de stukjes forel aanpakte uit haar hand.
Nog een bakkie gedronken en toen verder gewandeld. De zon brak zowaar af en toe door en het was heerlijk wandelweer.
Zoals in het liedje: “In het bos daar zijn de jagers” bleek dit nu ook waarheid te zijn. Er waren allemaal ruiters op grote, goed onderhouden paarden aan het rennen. Hiko wilde er op af en Tora vond het wel een beetje eng. Ze schuilde achter de rolstoel van Irma, want dat was een veilig plekje.
Toen we bij de auto waren keek Hiko toe hoe de hydraulische rolstoel-intil-machine die Irma’s broer heeft gemaakt werkt. Ja, ja, de mannen van de techniek, zowel Irma’s broer als Hiko ;-)
In de auto lagen de honden al heerlijk te slapen en thuis gingen ze daar nog even mee door. Het was een heerlijke dag zo!
Dank je wel Irma!!!