Droog kamperen in Nederland

Ondanks de heldere sterrenhemel van gisterenavond ging het ’s nachts weer regenen. We moesten dus weer nat opbreken maar het regende gelukkig niet meer. Er wachtte dus een nieuwe uitdaging om een droog plekje voor de tent te vonden vanavond! In dat soort gevallen is Lilian altijd zeer hulpvaardig en doeltreffend. Bij Amiens zou het vandaag droog, maar morgen nat zijn, en in West Brabant was eigenlijk nog de meeste kans op droog weer.
Eerst veroverden we de hyperchampignon, zeker met het vooruitzicht op kamperen in Nederland, en kwamen er met stokbrood, brie, Cantalkaas (daar reden we gisteren doorheen, de Cantal) een pain au chocolat en voor Harry twee stukken flan (hij had zijn verjaardagstaart immers nog niet gehad).
Onderweg smeerde ik stokbrood met een restje tapenade en daarop de brie. Ondertussen viel het met bakken uit de hemel en waren we al lang blij dat we alleen een natte tent hadden en niet zelf ook doorweekt waren.
We naderden Parijs, en daar zien veel mensen tegenop, om daar doorheen te rijden. Met een goede kaart en een goede chauffeur is het opletten geblazen, maar ook leuk! Deze keer was er maar een klein stukje file en Harry laveerde als een echte Parisien door het drukke verkeer.
De Boulevard Périphérique (Randbolwerk, Randweg) is de ringweg rond Parijs. Deze snelweg van 35 km lengte werd aangelegd op enige afstand van de vroegere Parijse stadswal (de zogenaamde "stadswal van Thiers", aangelegd in 1841-1844 en opgeheven in 1919), namelijk op de ervoor liggende zogenaamde zone non-ædificandi, een gebied waar permanente bebouwing verboden was (dit in verband met een vrij schootsveld voor de artillerie). Met de aanleg van de snelweg werd in 1963 begonnen; in 1973 werd het laatste deel opengesteld. De op- en afritten komen in vele gevallen overeen met de oude stadspoorten in deze stadswal.
De Boulevard Périphérique wordt tegenwoordig niet meer als autosnelweg beschouwd. Deze heeft namelijk meestal geen vluchtstrook, korte op- en afritten en verkeer van rechts van de opritten heeft voorrang.
We verlieten de Boulevard Périphérique en gingen over de A1 richting Lille. Ook daar is het opletten dat je niet in de richting van Brussel gestuurd wordt, maar het ging gesmeerd. Via Gent en Antwerpen kwamen we uiteindelijk uit op een terreintje bij de boer in Gilze. Lilian is geweldig: het was droog, de tent kon drogen, de bedden daarna gelucht… Super!
Het bleef droog, ook bij eten koken (Pasta parmezana met champignons, ui en paprika, tonijn, het laatste beetje tomatentapenade en ik deed er nog wat roquefort bij, die Har niet wilde. Na de afwas begon het te regenen, maar de bui was van korte duur. De honden konden nog droog uit, en we zagen nog een haas in het bos!
Het kaarsje had het zwaar in de wind en nadat hij al 3x was uitgewaaid gaven we het op…
Het was ook al bijna bedtijd!