Klooster Elne en strandwandeling

’s Nachts was ik rond 3 uur een keertje opgestaan voor Tora, die nog niet van de diarree af was. Toen was het nog droog… Ze maakte nog steeds geen zieke indruk, gelukkig!
We stonden op en het was echt een Hollands druilerige miezerige ochtend, dus we namen koffie en thee mee, plunderden de Intermarché in Gignac, die we met een omweg bereikten vanwege de afgesloten weg. We draaiden de snelweg op en reden naar het zuiden, naar de zon.
In Villeneuve de Raho (of Villanova de Rao, want alle plaatsnamen staan er ook in het Catalaans op hier) vonden we een mooi plekje aan een meertje waar we in het zonnetje lekker gingen ontbijten, onder wakend oog van de hondjes die ook op het stokbrood zaten te azen.
Tora kan ontzettend trutten met het stokbrood. Ze is aan het wisselen en laat de korstjes liggen en peutert alleen het zachte brood er uit. Je ziet Hiko dan à la Harry denken:”Hou vol!”, want hij ruimt met liefde de korstjes op.
De Roussillon is een apart stukje Zuid-Frankrijk. Catalonië was een van de belangrijkste rijken van het Middellandse Zeegebied. De Balearen en Roussillon vormden een deel van dit rijk. Ongeveer tachtig jaar (1261 - 1279/1344) waren Roussillon en de Balearen een min of meer zelfstandig rijk: het koninkrijk Mallorca, met als hoofdstad Perpignan. Pas in 1659 werd de Roussillon, dat toen Catalonië werd genoemd, in twee stukken verdeeld bij de 'Vrede van de Pyreneeën'. Met de Vrede van de Pyreneeën kwam op 7 november 1659 een einde aan de Spaans-Franse conflicten die voortvloeiden uit de Dertigjarige Oorlog. Hierbij kwamen beide landen een nieuwe grens overeen, waarbij Spanje afstand deed van de Roussillon, een deel van Navarra en het noordelijke deel van de Cerdagne. Zo ontstond Spaans Catalonië en Frans Catalonië. Het gebied heeft echter zijn Spaanse identiteit nooit verloren. Ook klimatologisch is het er droger en warmer dan in de rest van Frankrijk. De badplaatsen worden gekenmerkt door dikke oude palmbomen langs de boulevards en ook de cuisine is meer Spaans dan Frans. In de Roussillon spreekt men nog veel Occitaans/Catalaans onder elkaar.
Ook in het binnenland is er van alles te beleven, de groene Corbière en de uitlopers van de Pyreneeën zijn ideale wandelgebieden. Hier is een indrukwekkende natuur, geflankeerd door de Pyreneeën en de heilige berg Canigou, die bij de Catalanen een bijzondere plaats in hun harten inneemt. Vervolgens heeft ook de indrukwekkende geschiedenis zijn sporen achtergelaten. Eeuwenlang regeerden hier de Romeinen en Visigoten, en na de Moorse bezetting kwam het definitief bij het Heilige Roomse rijk. Maar de regering was vooral feodaal en nog eeuwenlang werd het gebied bestuurd door bijna onafhankelijke markiezen, hertogen en graven, die veelal afstamden van belangrijke adellijke en voornamelijk Visi- of Ostrogotische families. Nadat het gebied bij Frankrijk kwam in de 17de eeuw, kreeg het de naam Pyrénées-Orientales.

We zagen gisteren op verschillende plekken het klooster van Elne aangekondigd langs de weg en besloten om daar een kijkje te nemen, aangevuld met een strandwandeling.
Elne ligt op 5 km van de kust en op 12 km van Perpignan, aan de voet van de Alberès en de Pyreneeën. Een ontmoeting zowel met de bergen als met de vlakte en de zee... Een uitnodiging tot het verkennen van weidse natuurgebieden en de wijnroutes van de Languedoc-Roussillon en tot het ontdekken van cultuurschoon...
In de benedenstad koesteren tal van gezellige winkeltjes, sfeervolle restaurantjes en cafés met terrasjes zich gemoedelijk tussen de oude vestingmuren en stadspoorten. Fruit- en groenteteelt is één van de grote troeven van deze zonnige streek waarvan de oogst is uitgestald op marktdagen (drie keer per week), en natuurlijk ook in de plaatselijke winkels.
De oude stad Elne kent een lange geschiedenis. Toen de Romeinen kwamen, vonden ze het niet zo erg belangrijk. Het werd Illiberis genoemd. In de 4de eeuw werd de citadel door keizer Constantijn herbouwd. Toen hernoemde hij de stad "Elna", naar zijn moeder Helena. Het werd meteen de hoofdstad van de toenmalige Roussillon. Halverwege de 5de eeuw vestigde de bisschop zich in Elne. Pas in 1602 verhuisde deze bisschopszetel naar Perpignan.
De kathedraal St Eulalie werd in de 11e eeuw gebouwd in wat thans de bovenstad is, op de overblijfselen van het oude Gallo-romeinse oppidum 'Illiberis' - Elne was bisschopszetel van de Roussillon van de 6e tot begin van de 17e eeuw. Maar het neusje van de zalm is toch wel het erachter gelegen klooster met zijn schitterende pilaren, waarvan er geen één hetzelfde is. Het klooster in zijn blauwgeaderde marmeren pracht is een van de mooiste van Frans Catalonië. In het klooster kun je een klein, maar leuk archeologisch museum bezoeken, waar voorwerpen uit de locale geschiedenis van de oudheid tot de 19e eeuw zijn uitgestald. In het dorpje zelf is het leuk wandelen door het middeleeuwse centrum. Hier en daar is er vanaf de stadswallen een schitterend uitzicht over de omgeving.
Nu is er daar iets wat ze wellicht nog niet weten, maar er komt daar een geboortegolf volgens Harry. Hij zou daar zomaar eens gelijk in kunnen krijgen. Wat gebeurde er namelijk: er vloog een zwerm ooievaars over. In de gauwigheid telde Har er zo’n 25. Wat een kick om dit te zien!

De kuststrook is erg populair bij liefhebbers van zon, zee en strand. Badplaatsen als Canet Plage en Argeles-sur-Mer hebben de vakantieganger dan ook veel te bieden. Er is tropische begroeiing op de boulevard, vele winkeltjes en restaurantjes en een kilometers lang maar voor Hollanders smal zandstrand dat niet te steil afloopt naar zee dus vooral ideaal voor families met kinderen. Nu was het er echter rustig, en we hebben er lekker met de honden gewandeld op het strand van St. Cyprien. Het was de eerste keer op het strand voor Tora, en ze vond het prachtig! Hiko ging graven en zij ging de schone schijn maken met zijn kuil door er een spelboog op te maken en ook een graafpoging te doen.
Harry schrok door langs een strook water te lopen tussen branding en vrij vlak duinachtig gebied in. Har en Tora zakten ineens weg in het zand tot over hun enkels.

Het werd weer tijd om richting tent te rijden. Waar het gisteren een frisse grijze bedoening was op de camping was de omgeving daar nu gebaad in prachtig avondlicht. Har nam vast een douche en kwam verbaasd terug: de boer had de hogedrukspuit door het washok gehaald, wel met de Franse slag, en de dorre blaadjes, zand en spinnenwebben van de hele winter waren nu grotendeels verdwenen. Toen we aankwamen had ik 1 douchehok en 1 toilet schoongemaakt met een schoonmaakmiddel wat er stond, en meer hadden we toch niet nodig. De volgende dag zou blijken dat een collega campinghouder had gebeld dat hij een paar dagen met zijn gezin wilde komen kamperen. Ik denk dat de boer daarom de boel had afgespoten.
We aten pompoen-wortelsoep met brood en kaas en toen ging ik het schone douchehok bekijken. Het was wel opgeknapt, ja!
Toen we nog even met een kaarsje voor de tent zaten meldde de dwergooruil zich weer met zijn fuu...fuu...fuu...