Route des mille étangs

Op zondag 8 april werden we door klokgebeier gewekt (’t Is Pasen, alleluja) en kreeg ik een smsje van mijn vader die suggereerde om naar Ronchamp te gaan. Ronchamp… wat was daar ook al weer? Was het niet een kapel? Op de kaart stond met een rood lijntje er onder aangegeven: Chapelle de Notre Dame du Haut, dus het moest een bezienswaardigheid zijn. Wacht eens even… was het niet die beroemde nieuwe kapel? We besloten maar te gaan kijken. Maar eerst moest er gewandeld worden. Har moest nog wat kilo’s kwijt en hij moest in beweging komen. We hadden afgesproken om iedere ochtend een stuk te gaan wandelen.
Nu was achter de camping aan de overkant van de moezel een spoorlijntje dat tot asfaltweg gemaakt en dat was fiets-, wandel- en skeelerpad geworden. Ze noemen het Voie verte, groen spoor en het was er aangenaam wandelen. Een deel van de route was een verhoogd dijkje en je had mooi zicht over het dal. In eerste instantie liepen we tot de halte Hielle. In het hokje daar zat nog een vergane routetijdentabel van de trein…

Terug bij de tent deden we eerst wat aan het gerammel van Harry's maag en gingen op weg naar Ronchamp. Een kapel was een mooi doel voor eerste Paasdag. Wel moesten we nog even een vers brood zien te kopen. Ja hoor, daar was een bakker open. O jee, in de bakkerij had Har het oprecht moeilijk: bakker Pinot (naar de druif???) had dan ook echt uitgepakt voor Pasen! Har vluchtte naar buiten en ik kocht brood en niks anders lekkers, dus zo kwam alles toch nog goed!
We kwamen door het dorpje Servance, waar naast het hotel de Ville links de meisjes- en rechts de jongensschool was.
Net als vroeger in de kerk, dus!
Hier was een afslag naar rechts die de “Route des 1000 etangs” heette. De weg van de 1000 vennetjes, dus. Hm, daar moesten we meer van weten, dus we draaiden om en sloegen links af het weggetje in (nee, ik haal nu links en rechts niet door elkaar, we hebben gedraaid!)
Het begon al met een leuk smal kronkelweggetje omhoog met veel leuke oude boerderijtjes.
Duizend vennetjes of meertjes, dat zijn er wel heel veel… Dat kan haast niet waar zijn. We verloren de tel al snel, maar het waren echt heel veel meertjes!
Het was echt een afsteker die de moeite waard was. Eigenlijk moest je het fietsen of lopen hier. Als je eenmaal op het plateau was was het prettig heuvelachtig en prima voor de benenwagen of het stalen ros, maar ik geloof dat ik na het gewandel van vanmorgen er maar niet over moest beginnen…
Langs de weg vonden we hout voor ons kampvuurtje. Dat was een mooie meevaller, alleen was het vrij vochtig. We zouden zien…
Van Ronchamp kwam vandaag niets meer, en we reden via een weggetje met een groen lijntje er langs op de kaart richting camping. We kwamen langs mooie dorpjes waar de tijd leek stil te staan, zoals Ecromagny, Faucogney en Corravillers.

Bij thuiskomst namen we een lekkere douche. Harry tenminste wel. Bij mij was plotseling het warme water op, ondanks het muntje. Effe bikkelen dus, maar daarna voel je je wel de bink. Toch ben ik liever voorbereid op dit soort dingen…
We aten een tonijnsalade met olijven, kaas en brood.
Afijn, het kampvuurtje maakte veel goed. Het hout was wat nat, dus het was een beetje een ziekenfondsvuurtje, maar het fikte en was lekker warm!
Vervuld van rookgeuren gingen we slapen na een rondje met het hondje…