Van alles wat...

Zaterdag was ik bij de hondenschool. Het miezerde en er kwam bijna niemand, dus kregen we een alternateve les over de Stap-contactmethode van Klaas Wijnberg. Tora was er al redelijk bekend mee, en vond het gastronomisch wel een hoogtepunt van het cursusjaar. Elke keer als ze naar me keek kreeg ze namelijk een koekje, dus ik was snel door haar rantsoen heen.
Daarna moest ze afwisselend volgen, zitten, kijken en af, en alles zonder verbale commando's. Net als Hiko is Tora veel gevoeliger voor lichaamstaal dan al dat menselijke geleuter, dus eigenlijk deden we dit al voor een groot deel, alleen werden we nu ook nog nat...
Na de les was het even bijkomen en een bakkie doen bij Tora's peettante Irma. Mmmm, da's lekker na dat gehobbel over het drassige veld vol kuilen en molshopen! Naast lekker was het ook gezellig, al had Irma's kat Chanti daar hele andere opvattingen over. Ze vindt Tora maar een indringster, ook al doet Tora het fantastisch met katten! Ach ja... geef de kat eens ongelijk: het is haar huis, en haar personeel Irma was niet geïnstrueerd om zo maar een hond binnen te laten...
Thuis was het even bijkomen en toen was het zo ver: we gingen het rondje Amsterdam-Rijnkanaal lopen van 8 km. Ik dacht dat Tora er wel klaar voor was. Nou, dat was ze. In de miezer liepen we langs het kanaal (5 boten gezien ;-) ) en ze deed het prima! Het was ook lang genoeg geweest zo.
Zondag hadden we dienst. Om 9 uur 's morgens bracht Harry ons naar de praktijk en tot maandagavond 21.30 uur waren we hier onder de pannen. De dienst begon heel rustig, en da's prettig voor de dieren die zo weinig te lijden hebben. 's Avonds was het heel druk, vooral met mensen die zo met hun dier de nacht niet in wilden. Het is altijd fijn dat je dan toch wat kunt doen voor die beestjes. Het is in ieder geval veel beter dan kijken naar animal planet, waar je schrijnende gevallen voor je neus ziet en je je gigantisch op zit te vreten omdat je niets kunt vanaf je bank thuis...
Dinsdagochtend begon met iets naars en onverwachts, vooral voor Jan... Hij nam Hiko mee voor een wandelingetje, maar zag de labrador bij hem op het rijtje over het hoofd, die vrolijk uit de tuin kwam hobbelen. Jenny is echt een Joris goedbloed, die op alle honden afkomt, met een soort: "Hallo, ik ben leuk, en jij?", in het honds. Hiko antwoordde kort maar krachtig dat ie niet leuk was, en Jan lag languit en Hiko zat op de labrador. Blèèh, wat vervelend... Gelukkig zijn zowel Jenny als Jan er goed vanaf gekomen, maar het zijn gewoon vervelende dingen... Helaas voor Jan had de eerste klant het voorval ook gezien, en hij kwam al binnen met een knipoog: "Kan Jan vandaag wel opereren? Ik zag hem net namelijk onderuit gaan met jouw hond!"
's Avonds heb ik Jenny nog een troostkluif gebracht, en gelukkig was alles goed met haar.