Twee wrakken gaan kamperen, deel 2

Het was een roerig nachtje. Zoals ik gisteren al schreef was het luchtbed van Irma nogal lawaaierig. Daarbij kwam dat de dichtgeritste slaapzak bij haar aanvoelde als een soort dwangbuis.
"Lisèhèt... kun jij je been optrekken?" klonk het. Even ter info: ik lag in een smallere slaapzak dan Irma. Zij had een dekenmodel en ik een mummiemodel. "Ja hoor, ik kan mijn been optrekken" Irma dus niet. Dus dat werd draaien... draaien... en dus ook kraken... en kraken... We werden er zo melig van dat we prompt de slappe lach kregen. Net twee bakvissen op kamp...

's Morgens was ik zoals verwacht de eerste die uit bed kwam. De hondjes moeten er uit en aangezien Har ook niet de vlotste is 's morgens vroeg was er voor mij niets nieuws onder de zon.
Ik nam de honden mee voor een uurtje lopen en toen ik terugkwam zat Irma al bij de ontbijttafel. Bij het honden uitlaten gisteren bleek dat we vandaag een probleem op te lossen hadden. Haar rolstoel heeft e.motionwielen. Onopvallende elektromotoren in de wielnaven zorgen bij deze wielen voor extra stuwkracht. Sensoren berekenen automatisch de benodigde sterkte en de duur van de ondersteuning. Je kunt ze instellen hoeveel je eigen kracht naar de wielen versterkt wordt. Als de batterijen leeg zijn kan ze zich dus niet meer op eigen kracht verplaatsen en in het mulle zand duwen is voor mij ook geen optie. De batterijen moesten dus worden opgeladen. We gingen hiervoor naar huis, dan kon ik ook de poezen voeren en we konden voor een camping-electrasnoer kijken voor onze kampeertoekomst bij Frans de Witte. Bij Frans slaagden we, en na een paar bedden uitgeprobeerd te hebben was Irma wel gesloopt, maar ook voldaan omdat ze echt de beste slaapoplossing heeft met haar kraakluchtbed. Nu nog een hondenkleedje onder haar luchtbed en alles is volmaakt (Hoehoe... eng hoor! Maar goed dat we het zelf niet zijn )
Redelijk uitgewoond haalden we thuis de honden op en de batterijen. Ik nam nog even een warme douche en toen reden we naar het bos terug en lieten de honden uit met de verse batterijen. Daarna was het tijd voor een bakkie en daarna eten koken.
Het werd: bouillabaisse uit blik, wat opgeleukt met een scheutje wijn (Mmmm!)cassoulet, een Franse witte bonenschotel met worst en tomatensaus, en een komkommersla toe. Het was weer te veel! Gelukkig geen toetje!
Omdat alles qua tijd enorm was uitgelopen stelde ik Irma voor de keuze: eerst honden uitlaten in het laatste beetje licht of eerst afwassen. De keuze was duidelijk: eerst door het bos struinen! Onderweg vond Tora nog een hazelworm, een kleine slang. Hiko had er gisteren ook al eentje gevonden! Geen reeën meer gezien, en weer bij de tent aangekomen hebben we met kunstlicht afgewassen, afgedroogd en opgeruimd.
Daarna nog eventjes gezeten en toen konden we ons bed weer in. Irma had haar slaapzak een anti-dwangbuisbehandeling gegeven: ze had twee slaapzakken aan elkaar geritst en kon nu (jawel!) haar been optrekken! Scheelde mij weer een hoop gekraak, want natuurlijk dachten we pas er aan om iets onder haar luchtbed te leggen toen ze er al op lag. Lekker handig...