We gaan naar de Ardennen...
Door: Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
01 Augustus 2008 | België, Brussel
Na een weekendje proefkamperen gingen we dan nu voor het echte werk: na mijn nachtdienst pikte Irma de honden en mij op op de praktijk (heerlijk… iemand die er op de afgesproken tijd ook is! ;-) ) Samen reden we naar Houten waar we de auto inlaadden, koffie en thee zetten en met excuses naar de honden die een ziekenfondsrondje hadden gehad reden we rond elven weg. Het grotere rondje kregen ze wel in de Ardennen!
De reis verliep vlot, op een file in Nederland na (tuurlijk…) want er waren een paar vakantiegangers op elkaar gebotst. Het zag er uit als alleen blikschade. Uiteraard was er aan de andere kant een kijkfile en eigenlijk was onze file er ook zo een…
Voor Maastricht heb je het eerste uitzichtpunt en na Eijsden ben je de grens over en toen herkende Irma de weg langs Visee uit haar jeugd. Het moment dat er gezegd werd: ”En nú zijn we de grens over!” en de verandering van omgeving, bruggen, de heuvels links van de Maas had duidelijk impact!
De heenweg reden we door Luik, want in onze jeugd was de rondweg er nog niet, en de keuze om door de stad te rijden was ook om wat jeugdsentiment bij Irma los te krijgen. Dat lukte niet, maar gelukkig kon ik met deze route mijn eigen jeugdsentiment koesteren!
Onder Luik gingen we een stukje langs de Ourthe tot Comblain-au-Pont en langs de Amblève terug naar de snelweg. Zo hadden we meteen het vakantiegevoel te pakken, en het is gewoon mooi rijden daar.
Ons doel was La-Roche-en-Ardenne. La Roche-en-Ardenne is de hoofdstad van de Coeur de l’Ardenne, het centraal gelegen ‘Hart’ van de Ardennen. Het wordt ook wel, en met recht, de ‘Parel van de Ardennen’ genoemd. Op de rotsachtige voorgebergte, op de plaats van het huidige kasteel, bouwden de oude Belgen een burcht. In het jaar 57 v. Chr., het lot delend met Gallïe, moesten de Ardennen zich aan het Romeinse lot overgeven. De Romeinen bouwden een klein fort op de plaats van de burcht. Tijdens opgravingen, vond men in La Roche muntstukken van keizer Domitius (81-96) en van Constantijn II (337-340).
Profiterend van de Romeinse ondergang, drongen de Franken en de Germanen het land in de 5de eeuw binnen. In de 8ste eeuw en onder de Frankische bezetting, maakte Pépin de Herstal, van het Romeins fort een jachtdomein. Het eerste kasteel werd in de 9de eeuw opgericht, en kende een tijd van glorie tussen de 12de en 17de eeuw. De volgende eeuw, onder de Franse aanval, werd het kasteel tot een groot fort omgebouwd. Vanaf 1721 liet men het vergaan. In 1744, was er sprake van het te restaureren, maar het project kwam nooit tot een einde. Verwaarloosd en zonder onderhoud, werd het kasteel snel een ruïne. Van 1995 tot 1999 werden er opgravingen gedaan. Projecten en plannen bestaan voor een gedeeltelijke reconstructie.
Oorspronkelijk, bezat La Roche enkel een kapel bestemd voor het uitvoeren van de mis. Vlak voor de 16de eeuw, werd deze kapel de parochiekerk. Architect Clément Léonard maakte de plannen van de nieuwe kerk, en op 3 juli 1899, zegende Deken Geubel de eerste stenen. De prachtige loodramen dateren van de jaren ’70 van de 20ste eeuw. Men kan in La Roche vele kapellen vinden die men in een wandeling kan bezoeken. In de Middeleeuwen, waren de meeste beroepen samengebracht in gilden, met aan hun kopstuk, hun overste, hun voordelen en hun heilige patroon. In La Roche waren het hoofdzakelijk wevers, leerlooiers, schoenmakers en garen- en bandverkopers.
Rond het einde van de 19de eeuw, ontwikkeld zich in deze regio een nieuwe industrie: het toerisme. De stad kreeg het bezoek van Engelse toeristen die er kwamen vissen. Toeristen die heel belangrijk werden voor La Roche, waren Pastoor Pierre Perk en diens zoon Jacques (1882). Pierre Perk schreef de eerste Nederlandstalige toeristische gids van de stad en zijn zoon schreef gedichten die hij aan La Roche opdroeg.
Tussen de ruïnes heb je een mooi uitzicht op La Roche, maar je bent daar niet alleen... In de zomer, tegen het vallen van de nacht, zwerft de geest van Berthe de La Roche er rond, op dezelfde plaats waar ze enkele eeuwen geleden de dood vond. Vanaf de brug ‘Faubourg’ of de ‘Place du Bronze’ heeft u de meeste kans om haar te zien. Maar ‘Madame Berthe’ is kieskeurig: als het regent, vertoont zij zich niet.
De mooie ligging van La Roche, in een meander van de Ourthe, was één van de redenen waarom het toerisme er al in het begin van de 20ste eeuw tot bloei kwam. Nog daarvoor had een Nederlandse dominee, Marie Adrien Perk, de eerste Nederlandstalige gids over de stad en haar natuurschoon geschreven. Als beloning kreeg hij een gedenkteken in de stad.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de stad bespaard, wat niet het geval was in de Tweede Wereldoorlog. Op 10 september 1944 werd de stad bevrijd door de geallieerden. Snel kwam er een tegenaanval: het Ardennenoffensief kwam tot stand en op 21 december 1944 deden de Duitsers voor een tweede maal hun intrede. Van 21 december 1944 tot 11 januari 1945, werd la Roche door 70.000 Amerikaanse granaten gebombardeerd. Op 11 januari 1945 werd de stad definitief bevrijd door de Highlanders van het 30ste Britse corps aan de linkeroever van de Ourthe en door de Amerikanen van het 1ste leger aan de rechteroever. Tijdens deze gebeurtenissen kwamen 114 inwoners om, 350 gebouwen werden vernietigd en 327 beschadigd.
Via weer een stukje snelweg en een stukje “rode”weg (op de kaart) kwamen we rond vieren aan bij camping Benelux in La Roche en Ardenne. We hadden daar met de No Yukimigatakennel gestaan een paar jaar terug en het is een mooi vlak terrein waar Irma met de rolstoel goed uit de voeten (of nou ja… wielen!) kon. Ook kun je er lekker wandelen met de honden, en daarom staan er veel mensen met hun hond of honden op de camping hier. De tent stond snel en terwijl Irma haar luchtbed oppompte met de pomp die op de accu van de auto werkt, ging ik even uitgebreid de honden uitlaten. We vonden een stukje Ourthe waar ze lekker even met de poten in het nat konden staan.
Irma had lekkere groenten uit haar tuin meegenomen, en we hadden spinazierijst met courgette en een likje paprikabrie die Jan over had en wilde wegdoen, dus die kon er mooi doorheen! Daarbij een andijviesalade met gerookte forel met een dressing van olijfolie, balsamicoazijn en zachte geitenkaas, yammie!
Het weer was veel beter dan voorspeld en we hielden het, op wat vochtneerslag 's nachts na, verder droog.
Achter ons kwam en stel met een Daihatsu Cuore en een hele grote tent. De auto zou er zo in kunnen. Dat gaf weer leuke herinneringen aan de ritten met 2 of 3 honden en de tent in onze mini fiatjes (cinque- en seicento) in de 90-er jaren...
Hierna wasten we af en toen liet ik nog even de honden uit. We schemerden nog even voor de tent en rond twaalven kropen we ons nest in met het voornemen om er morgen eerder in te kruipen…
De reis verliep vlot, op een file in Nederland na (tuurlijk…) want er waren een paar vakantiegangers op elkaar gebotst. Het zag er uit als alleen blikschade. Uiteraard was er aan de andere kant een kijkfile en eigenlijk was onze file er ook zo een…
Voor Maastricht heb je het eerste uitzichtpunt en na Eijsden ben je de grens over en toen herkende Irma de weg langs Visee uit haar jeugd. Het moment dat er gezegd werd: ”En nú zijn we de grens over!” en de verandering van omgeving, bruggen, de heuvels links van de Maas had duidelijk impact!
De heenweg reden we door Luik, want in onze jeugd was de rondweg er nog niet, en de keuze om door de stad te rijden was ook om wat jeugdsentiment bij Irma los te krijgen. Dat lukte niet, maar gelukkig kon ik met deze route mijn eigen jeugdsentiment koesteren!
Onder Luik gingen we een stukje langs de Ourthe tot Comblain-au-Pont en langs de Amblève terug naar de snelweg. Zo hadden we meteen het vakantiegevoel te pakken, en het is gewoon mooi rijden daar.
Ons doel was La-Roche-en-Ardenne. La Roche-en-Ardenne is de hoofdstad van de Coeur de l’Ardenne, het centraal gelegen ‘Hart’ van de Ardennen. Het wordt ook wel, en met recht, de ‘Parel van de Ardennen’ genoemd. Op de rotsachtige voorgebergte, op de plaats van het huidige kasteel, bouwden de oude Belgen een burcht. In het jaar 57 v. Chr., het lot delend met Gallïe, moesten de Ardennen zich aan het Romeinse lot overgeven. De Romeinen bouwden een klein fort op de plaats van de burcht. Tijdens opgravingen, vond men in La Roche muntstukken van keizer Domitius (81-96) en van Constantijn II (337-340).
Profiterend van de Romeinse ondergang, drongen de Franken en de Germanen het land in de 5de eeuw binnen. In de 8ste eeuw en onder de Frankische bezetting, maakte Pépin de Herstal, van het Romeins fort een jachtdomein. Het eerste kasteel werd in de 9de eeuw opgericht, en kende een tijd van glorie tussen de 12de en 17de eeuw. De volgende eeuw, onder de Franse aanval, werd het kasteel tot een groot fort omgebouwd. Vanaf 1721 liet men het vergaan. In 1744, was er sprake van het te restaureren, maar het project kwam nooit tot een einde. Verwaarloosd en zonder onderhoud, werd het kasteel snel een ruïne. Van 1995 tot 1999 werden er opgravingen gedaan. Projecten en plannen bestaan voor een gedeeltelijke reconstructie.
Oorspronkelijk, bezat La Roche enkel een kapel bestemd voor het uitvoeren van de mis. Vlak voor de 16de eeuw, werd deze kapel de parochiekerk. Architect Clément Léonard maakte de plannen van de nieuwe kerk, en op 3 juli 1899, zegende Deken Geubel de eerste stenen. De prachtige loodramen dateren van de jaren ’70 van de 20ste eeuw. Men kan in La Roche vele kapellen vinden die men in een wandeling kan bezoeken. In de Middeleeuwen, waren de meeste beroepen samengebracht in gilden, met aan hun kopstuk, hun overste, hun voordelen en hun heilige patroon. In La Roche waren het hoofdzakelijk wevers, leerlooiers, schoenmakers en garen- en bandverkopers.
Rond het einde van de 19de eeuw, ontwikkeld zich in deze regio een nieuwe industrie: het toerisme. De stad kreeg het bezoek van Engelse toeristen die er kwamen vissen. Toeristen die heel belangrijk werden voor La Roche, waren Pastoor Pierre Perk en diens zoon Jacques (1882). Pierre Perk schreef de eerste Nederlandstalige toeristische gids van de stad en zijn zoon schreef gedichten die hij aan La Roche opdroeg.
Tussen de ruïnes heb je een mooi uitzicht op La Roche, maar je bent daar niet alleen... In de zomer, tegen het vallen van de nacht, zwerft de geest van Berthe de La Roche er rond, op dezelfde plaats waar ze enkele eeuwen geleden de dood vond. Vanaf de brug ‘Faubourg’ of de ‘Place du Bronze’ heeft u de meeste kans om haar te zien. Maar ‘Madame Berthe’ is kieskeurig: als het regent, vertoont zij zich niet.
De mooie ligging van La Roche, in een meander van de Ourthe, was één van de redenen waarom het toerisme er al in het begin van de 20ste eeuw tot bloei kwam. Nog daarvoor had een Nederlandse dominee, Marie Adrien Perk, de eerste Nederlandstalige gids over de stad en haar natuurschoon geschreven. Als beloning kreeg hij een gedenkteken in de stad.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de stad bespaard, wat niet het geval was in de Tweede Wereldoorlog. Op 10 september 1944 werd de stad bevrijd door de geallieerden. Snel kwam er een tegenaanval: het Ardennenoffensief kwam tot stand en op 21 december 1944 deden de Duitsers voor een tweede maal hun intrede. Van 21 december 1944 tot 11 januari 1945, werd la Roche door 70.000 Amerikaanse granaten gebombardeerd. Op 11 januari 1945 werd de stad definitief bevrijd door de Highlanders van het 30ste Britse corps aan de linkeroever van de Ourthe en door de Amerikanen van het 1ste leger aan de rechteroever. Tijdens deze gebeurtenissen kwamen 114 inwoners om, 350 gebouwen werden vernietigd en 327 beschadigd.
Via weer een stukje snelweg en een stukje “rode”weg (op de kaart) kwamen we rond vieren aan bij camping Benelux in La Roche en Ardenne. We hadden daar met de No Yukimigatakennel gestaan een paar jaar terug en het is een mooi vlak terrein waar Irma met de rolstoel goed uit de voeten (of nou ja… wielen!) kon. Ook kun je er lekker wandelen met de honden, en daarom staan er veel mensen met hun hond of honden op de camping hier. De tent stond snel en terwijl Irma haar luchtbed oppompte met de pomp die op de accu van de auto werkt, ging ik even uitgebreid de honden uitlaten. We vonden een stukje Ourthe waar ze lekker even met de poten in het nat konden staan.
Irma had lekkere groenten uit haar tuin meegenomen, en we hadden spinazierijst met courgette en een likje paprikabrie die Jan over had en wilde wegdoen, dus die kon er mooi doorheen! Daarbij een andijviesalade met gerookte forel met een dressing van olijfolie, balsamicoazijn en zachte geitenkaas, yammie!
Het weer was veel beter dan voorspeld en we hielden het, op wat vochtneerslag 's nachts na, verder droog.
Achter ons kwam en stel met een Daihatsu Cuore en een hele grote tent. De auto zou er zo in kunnen. Dat gaf weer leuke herinneringen aan de ritten met 2 of 3 honden en de tent in onze mini fiatjes (cinque- en seicento) in de 90-er jaren...
Hierna wasten we af en toen liet ik nog even de honden uit. We schemerden nog even voor de tent en rond twaalven kropen we ons nest in met het voornemen om er morgen eerder in te kruipen…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
