Hiko in de (koffie)bonen

Oeoeoe, oeoe wa wra wra hoeoeoe! Hiko had een zware dag. Twee weken geleden is er een loopse (en gedekte!) American Akita hier gesteriliseerd. Hoewel hij haar niet had gezien lijkt het wel of hij Akitalucht RUIKT! In ieder geval is hij sindsdien van de leg.
In zijn hok begon hij te slopen, aan het houtwerk te peuteren. Ik probeerde hem gisteren nog aan de riem aan de kenneldeur te leggen, maar hij begon toen de doos met koffiebekertjes van zijn geliefde koffieautomaat aan gort te trekken. Voordeel was dat ik hem op heterdaad kon betrappen. Nederig, heeeeel nederig ging hij liggen, bewoog in slow motion, en alles wat kon hangen aan hem dat hing ook... Dokter Jan droeg daarop de bench naar beneden en daar ging Hiko in. Zo, kon hij tenminste niks meer slopen!
Vanmiddag werd het alarm getest, en ik wist niet dat hij zo mooi kon meeloeien. Samen met het alarm roepen om zijn vriendin! American akita, koffieautomaat of...
Toen hij 's middags werd uitgelaten was ze er ineens: Nika. Zijn meisje. Al 5 dagen loops, en ze liep de arme Hiko straal voorbij. Hij stond er op zijn mooist bij en imponeerde met voeten vegen en sjanste uit arren moede met Mirre, de andere Shiba, die niet loops was maar toch een beetje naar Nika rook.

's Avonds hadden we weer dienst. Hiko greep de gelegenheid aan om de banden met de ijzeren koffiejuf aan te halen.
Hij likte haar af en besteeg haar zelfs... Van deze ongewenste intimiteiten op de werkvloer was ze niet gediend en na de zoveelste afwijzing wendde Hiko zijn kop af, en liet zijn staart ontmoedigd hangen.

Gelukkig kwam Tante nog even langs om een pubertje te brengen. We kregen allebei een lekkere kluif van het vrouwtje en waren heel braaf toen we vlak bij elkaar op de zelfde mat de kluif wergwerkten, en dat zonder één grommetje!
Toen ze Tora een grote knuffel gaf, moest Hiko als belangrijke man even van zich laten horen. We vonden Tante bijna niet meer terug tussen de grote hondenlijven. Je zou bijna denken dat ze was ingelijfd, maar dan letterlijk!
Ook bij zijn eigen Alphateef wist Hiko in een goed blaadje te komen...
In ieder geval heeft de arme kleine Snorri rust vannacht. Hiko probeerde gisterenavond haar zelfs het hof te maken. Arme Snorr, ze weegt nog geen tiende van wat Hiko weegt... Gelukkig is ze erg snel!
Zucht... Mannen!...

De rust is nu wedergekeerd op de praktijk. We gaan een tuk doen. Welterusten!