Mooie herfstwandeling

Vanmorgen had Harry vroege dienst. Ik zorgde voor koffie en een ontbijtje en we namen samen nog een bakkie, waarna Har traditiegetrouw overhaast vertrok en nèt op tijd op zijn werk was.
Er was niet alleen mooi weer voorspeld na een hele natte zaterdag, maar ook kwam de voorspelling uit! Het was prachtig helder weer en ik besloot om eens te kijken hoe ver ik kon wandelen (de eerste echte wandeling na het ongeluk van april). Het werd de NS wandeling Baarn-Hollandse Rading. Het is bekend terrein en de wandeling voert je door een heel afwisselend landschap, met mooie oude bossen, en prachtige herfstkleuren.
Om kwart over 8 verlieten we het huis met een kleine rugzak met eten en drinken voor mens en hond en trein- en buskaart op zak.
Voor de foto liet ik de hondjes even op de bank zitten, en heb de stoelen ook weer netjes afgeveegd...


Bij aankomst in Baarn was er een echt cadeautje. Het was betoverend mooi licht en alle drie genoten we met volle teugen. Ook de herfstkleuren waren prachtig!
Hiko kende de route nog van vorig jaar (of was het dit voorjaar??) en ik had de meegenomen routebeschrijving niet nodig. Ook is de route erg goed aangegeven met lange-afstand - wandelpad-tekens.
Het was nog wel erg nat op de grond in het bos. Regelmatig moesten we een omtrekkende beweging maken om plassen water of modderpoelen. Tora kan dan heerlijk truttig kijken als ze toch met een pootje in de bagger landt...
Bij Lage Vuursche was het net de Kalverstraat. Ongelooflijk, hoe veel mensen er met mooi weer het bos in gaan (met lange rok, naaldhakken en opvallend lopen zodat ze maar goed gezien worden. We kwamen nog een stel met een Mechelse herder tegen, en ik zei met een knipoog:"Jullie zien er uit dat jullie hier niet alleen met dit weer lopen!" Nou dat bleek inderdaad het geval te zijn, maar ik denk dat we ongeveer de enigen waren daar! Verderop in het bos werd het gelukkig weer rustiger.
Grappig was dat we vlak bij station Hollandse Rading een van de weinige vriendinnen van Hiko zagen: een Jack Russellteefje uit Overvecht, en ze was nog loops ook. "Uf, uf, uf", zei Hiko al. Hij had minder moeite met het herkennen van een soortgenoot op een onverwachte plek als menig mens!
Ja... we hadden het gehaald, Hollandse Rading! De 13 kilometer was afgelegd en ik voelde 'm goed zitten, maar was zeer voldaan. Het was een prachtige wandeling geweest!!!
De rit naar huis ging prima. We namen de trein vanaf Hollandse Rading naar Utrecht en heel even dacht Hiko dat hij de trein miste, maar die ging richting Hilversum. Als ik hem niet had tegengehouden was hij er zo achteraan gegaan en er in gesprongen!