Op vakantie naar het Westerwald

Vandaag vertrokken we naar het Westerwald, vlak onder het Sauerland. Zeg maar tussen Keulen en Frankfurt Am Main. We hadden een huisje gevonden bij een heel lief stel, en de familie Kreidel zijn absolute hondenliefhebbers!! Als je ooit ergens heen wilt met je honden, kan ik je dat huisje van harte aanbevelen!!!
(Zie: http://www.erholung-im-westerwald.de/ en e-mail: info@erholung-im-westerwald.de )

Westerwald is een streek met middengebergte tussen Frankfurt en Keulen, tussen de rivieren de Lahn, Sieg, Rijn en Dill. Een groen “trektochtenland” met beboste hellingen waaraan geen einde lijkt te komen. 's Winters is het nog altijd redelijk sneeuwzeker en langlaufers moeten er maar eens aan denken dat hier een niet al te toeristisch gebied is waar je prachtig met de lange latten uit de weg kunt!
Behalve de boerentradities zijn het vooral ijzererts, lei, basalt en leem die in het Westerwald in de loop der eeuwen het karakter van de streek bepaald hebben. Hoewel je hier vaak door de bomen het water niet meer kunt zien, wordt hier toch veel badplezier geboden voor de waterratten onder ons.
In het zuiden van het Hachenburger Westerwald ligt het Westerwälder merengebied met de zeven bijbehorende meren, omringd door loof- en naaldbossen, weiden en velden.
Elk jaar in oktober laat men de meren een voor een leeglopen. Het daarbij plaatsvindende leegvissen is steeds weer een groot feest voor bewoners en bezoekers. Het is ook een aanrader om het mooie Westerwald per motor te ontdekken. Naast hondvriendelijk zijn ze hier ook motorvriendelijk en veel Gaststättes langs de weg hebben bordjes staan dat motorrijders welkom zijn.

Tegen elven reden we weg nadat we op ons gemak de auto hadden ingepakt. Het was de vraag of we al deze dag weg konden gaan, want Harry had twee dagen geweigerd verlof. Eén dag was door een ruil al gewonnen en juist vandaag (de eerste vakantiedag) stond Har eerste geweigerd. Maandag kreeg hij te horen (of nou ja... hij ging er nog even achteraan) dat hij toch op donderdag al vakantie kreeg, Ik heb meteen de familie Kreidel gebeld en het was geen enkel probleem: we konden een dag eerder terecht!
Bij Keulen wordt er hard gewerkt aan uitbreiding van het aantal rijstroken op de ringweg en dat leidde tot chaotische toestanden en het missen van de afslag. Toch waren we om half 4 op de plaats van bestemming.
Het huisje was een verbouwde oude stal uit 1930 met mooi vakwerk en groene deuren. In de eetkamer staat een houtkachel, en we werden verzocht om zo veel mogelijk met hout te stoken. LEUK!!! Het geeft een aangename warmte en het is zo gezellig!
Het enige is dat Harry op een paar plekken niet tussen plafond en vloer past. Vooral de lamp in de keuken en de balk aan het plafond in de eetkamer waren risicoplekken. Nu is hij als lange jongen erg attent op het stoten van zijn kop (ik doe het eigenlijk vaker dan hij) en meneer Kreidel bood hem met een knipoog nog zijn helm aan. Har sloeg het aanbod af, want dan was hij nog langer met zo’n ding op!

Ze hadden het huisje al lekker warm gestookt en we gingen eerst de honden uitlaten langs het riviertje de Nister. Je loopt hier zo rechtstreeks het bos in. Wat een wereldplek!!!
Er was veel sneeuw hier geweest en die was nog maar net gesmolten. Het was in het bos dus één grote natte baggerbende. Het is je moeilijk voor te stellen maar akita’s komen daar onvoorstelbaar wit weer uit. Zelf leek ik wel een malamute met modderspetters tot op mijn knieën, en de Japjes lopen daar gewoon met witte sokken rond. Toch de poten gepoetst met de handdoek en de honden gevoerd.
We installeerden onszelf in het huisje en maakten het eten klaar. Har riep iets in de keuken wat ik niet opschrijf. Hij stootte zijn hoofd tegen de lamp, maar bleef de helm weigeren. Als het zo doorgaat ga ik hier langer uit dan dat ik er in kwam, mopperde hij nog na.
Niettemin toverde hij een heerlijke zuurkool met komijn en kerrie op tafel, met Duitse worstjes er bij en brood. Jammie! Vakantievoer!
Ik gooide nog een blokje op het vuur en we mijmerden die avond heerlijk bij de vlammen…