Vrije dag!

Na 3 dagen werken van 9 tot 21 uur was ik vrij!!! Of nou ja... in ieder geval tot 's avonds 20 uur dan...
Vanmorgen liet ik de honden uit en wat lag er op het fietspad? Een pluchen hondje, dat meteen door Tora gearresteerd werd. Natuurlijk zat er een kindermeur aan, en Hiko vond dat het ZIJN ding was. Hij pakte een poot en gromde. Tora er tegen in, en de spanning liep op. Een prooi motiveert, nietwaar? Me realiserend dat er ergens in de wijk een heel verdrietig kindje was die zijn of haar knuffel kwijt was riep ik om de boel te doorbreken:"Zo, klaar!", en Tora tufte het ding uit, waarop Hiko hem braaf bij me inleverde.
Thuis legde ik de prooi op tafel, en Hiko dacht niet eens meer aan eten, en keek dromerig naar de tafel. Toen ik ver genoeg weg was, ging een poot op tafel en had hij zijn prooi te pakken. Ik ruilde hem in voor een brok en voerde de honden.
Ik moest naar de fysio en legde het hondje hoog weg in de kampeerspullenkast. Behalve Har kon er niemand bij zo! Na de fysio reed ik bij Ma langs, belde Har uit bed of hij ook een bakkie kwam doen en hij kwam met Hiko daarheen. Tante Corrie, Ma's zus, was er ook en zij heeft vroeger een herder gehad. Ze is geweldig met honden en Hiko reageerde erg goed op haar!
Op weg naar huis was er het briefje: "Wie heeft er een pluchen hondje gevonden?" Ik belde meteen en moeder en zoontje haalden heel blij de knuffel weer bij me op. Geweldig, zo'n mams die een briefje ophangt! Kindje was verlegen, maar heeeeel gelukkig toen ik hem zijn hondje weer in de handen drukte!
's Avonds hadden we dienst. Jan, Hiko en Tora hadden een vangritueel, dit keer met penne pasta.
Daarna gingen ze tevreden liggen kluiven. Ja... zelfs Hiko verwaardigde zich om (heel even maar, hoor!) zijn gebit in de kluif te zetten, dit geheel tegen zijn gewoonte in!
Toen was het al gauw bedtijd...