Naar Mittenwald

We hadden gisterenavond afgesproken om 7 uur op te staan. Ik had de wekker dus op 6.50 uur gezet, om 10 minuten tijd te hebben om mijn lijf in het fatsoen te krijgen en stond om 7.05 uur naast de tent. De honden werden eerst uitgelaten. We kwamen onderweg langs een watermolen, die nu droog stond omdat de Tauber tussen dijkjes door door het dal geleid werd. Het was heerlijk weer, een beetje heiig.
Terug op de camping hoorde ik niets dan een iets te zware ademhaling uit de tent. Ik probeerde vaart in Har te krijgen en na enig aandringen en een wijziging in het plaatselijke weerbericht (zwaar bewolkt boven een groene tent…) lukte het om half 10 om de camping te verlaten.
Op de Autobahn schoten we snel op en bij Kempten zagen we de Alpen opduiken. Vanaf hier is dat een imposant gezicht: vriendelijke groene heuvels en dan ineens het Alpenmassief dat voor je neus oprijst alsof het uit het niets komt. Vanaf de Franse kant gaat het veel geleidelijker omhoog.
We reden door Oostenrijk via Reutte naar Garmisch Partenkirchen (je weet wel, van de skispringschans van 1 januari) en bij een sanitaire stop waren er teken in het bos die een overstap naar de honden waagden. Mis: ik zag ze en zorgde dat ze niet meekwamen in de auto! De honden waren wel behandeld, maar het idee dat die beesten door de auto liepen... nee dus!
De eerste camping bij Mittenwald was vreselijk: alleen maar zeepkisten (campers, caravans) te zien en hutje mutje op elkaar gepropt. Het was Goede vrijdag en de Duitsers hadden ook vakantie. Wintersport was een geliefd doel, zo bleek...
De volgende camping stond in ons boekje. Al over 30 jaren was hier een Naturcamping op zo’n 900 m. hoogte langs een lus aan de rivier de Isar. (voor meer info: http://www.camping-isarhorn.de/deutsch/mittenwald.html
De camping is ook een ideaal uitgangspunt om met de motor tourtochten door de Alpen te maken). De camping stond ook hier vol met witte bouwsels met en zonder luifels of voortenten. Beneden bij het speeltuintje was er nog een stukje vrij waar de sneeuw aan het dooien was. Hier konden we nog net onze tent kwijt en ook weer met de auto wegkomen zonder dat er een tractor met een lier aan te pas moest komen!
De honden werden helemaal vrolijk van de sneeuw en heel even mochten ze los dollen door de witte wereld.
Har heeft nadat de tent stond en ingericht was lekker zitten lezen en ik heb met de honden gewandeld. Het is hier perfect lopen met de honden! Er blijkt een vrij vlak pad richting Mittenwald te gaan, alleen loopt dat vrij dicht langs een weg. Er staat echter een hek tussen weg en pad, zodat de honden aan 8 meter zoeflijn kunnen lopen. Ook zijn er veel paden door het bos, maar die zijn door sneeuw nog niet allemaal even begaanbaar.
Ik maakte rijst met groenten en witlofsla met ei. Samen knus staan afwassen, en toen was het tijd voor een fikkie! Op de oever van de Isar konden we precies een vuurtje maken. Veilig en legaal! Als we zorgden dat niemand er last van had, werd vuurtje maken toegestaan.
We genoten en vergaten de tijd. In het pikkedonker lieten we de honden uit voor het slapen gaan. Dat gaan we morgen anders doen, want in Duitsland is buiten de bebouwde kom zeer weinig straatverlichting! Natuurlijk kwamen we goed terug en voerde ik de honden. Ze krulden zich op hun slaapplek en even later hoorde ik al “ief ief ief” van een dromend hondje… Welterusten!