De langste dag!

Vandaag is het zomer! De tent was nog wat vochtig (vooral van binnen) en ik begon de dag gewoontegetrouw met Har te laten liggen en de honden lekker uit te laten. Akita’s zijn gemaakt voor de jacht op beren en wilde zwijnen. In Nederland is dat behoorlijk behelpen, hoewel er op de Veluwe nog wel een zwijntje loopt sinds Bernhard is overleden, maar hier in Noorwegen…
Ze stonden plotseling stil en fixeerden hun blik tegelijk op iets dat in een tuin bewoog. Hun prooi kachelde over het gras, zich totaal niet bewust van de twee honden die het op hem voorzien hadden. De twee (in verhouding met het geobserveerde jachtobject) grote lijven stonden roerloos, alleen de koppen bewogen en volgden de prooi. Het was doodstil en de spanning was voelbaar. Tora hief haar voorpoot op en maakte haar neus iets langer terwijl Hiko zijn adem inhield. Tora zakte iets door haar voorpoten en… Sorry voor de honden, maar ik kon mijn lachen niet meer houden. De prooi reageerde zelfs daar niet op, en kachelde onverstoorbaar verder over het gras. De honden keken me verstoord aan. Wij mensen moeten eens weten hoe spannend een grasmaairobot kan zijn! Ik kwam niet meer bij! Wat een jachtpassie hebben ze! Stoere jongens, ferme knapen!
Terug op de camping zaten er eendjes op het grasveld. Om te bewijzen dat ze ook op levend wild kan jagen ging Tora in de tijgersluipstand met de bekende lange neus en arrogante blik van haar. Een vrouw zag het en schoot in de lach om Tora’s mimiek. Ze deed het geweldig na, waardoor we allebei een vrolijke start van de dag hadden!
Har was lekker uitgerust en kon de wereld weer aan. Een smsje van mijn vader maakte ons er van bewust dat het vandaag de langste dag is. In Evje kreeg Har zijn eerste Noorse softijs, waar hij zich al maanden op zat te verkneukelen. Ik kocht het bij Tip-top, een naam van een snackbar met mooie herinneringen uit zijn ringlijntijd op de bus! (Bertus Kok lag met een kapotte knie in het Militair hospitaal en zijn collega’s kwamen met voer van Tip-top bij hem langs!)
Vandaag gaan we echt Noorwegen in en laten we de in verhouding drukke kust achter ons en gaan de eeuwig zingende bossen in. Tussen Evje en Tonstad namen we ons eerste natuurbad in een meertje met zijn vieren. De honden wasten alleen hun voeten, wij ons helemaal.
De Dorgefoss is een waterval die te vinden is tussen Tjørhom en Omlid. Hij gaat door een diepe kloof van rotsen en is tegenwoordig minder spectaculair, omdat ivm. energiewinning en regulering van het water er veel minder water naar beneden gaat. Niettemin is de kloof indrukwekkend en kijk naar Harry's houding: hij is erg hoog!
Via het Övre Sirdal streken we neer in Sirekrok op een wild plekje, dachten we tenminste. Er stond ook een Belgische transporter met een stel waarvan hij op forel aan het vissen was, en zij zat te lezen. Ik vroeg haar of het akkoord was of we onze tent ook hier konden opzetten en dat was geen punt.
Dit was Noorwegen, hier was de stilte die je opslokte en alle kleine geluiden tot enorme herrie maakte. Ik maakte een rijst met Indische kruiden, ananas en taugé met een ei er bij (en een scheel kijkende Hiko die eitjes helemaal het meest geweldige voer op aarde vindt), en toen de afwas schoon en opgeruimd was kwam er een oude man met stok het weitje op gestrompeld. Hij vroeg of we hier kampeerden. Ja, dat klopt. Nou, hij was de eigenaar en wilde het niet hebben. Ik bracht er tegen in dat hij geen ketting over de weg had gespannen en hij geen enkel teken had neergezet (een bordje met “no camping” of zo) dat dit ongewenst was. In Noorwegen geldt het allemansrecht, en dus hadden we onze tent opgezet. De boer bleek eigenaar te zijn en begreep dat hij ons niet kon wegsturen. Voor honderd kronen mochten we dan wel blijven staan. Ik gaf hem zijn geld, en begreep dat hij dit ontdekt had om zijn AOW te spekken. De Belgen… hij liep twijfelend om de bus heen, maar ging weg, omdat hij geen woord over de grens sprak. Ach ja… een talenknobbel heeft ook zijn voor en zijn tegen…
Het allemansrecht ontstond in een tijd dat men niet kon vermoeden hoe enorm het hedendaagse campertourisme zich zou ontwikkelen. Je mag je ongemotoriseerd vrij door de natuur bewegen als je maar niets vernielt. Auto’s parkeren is aan de rand van de weg en met gemotoriseerde vervoermiddelen mag je alleen van de wegen gebruik maken, en niet daar buiten gaan. Je moet 100 m. of meer buiten bereik van een woning blijven. Voor één nacht mag je in de natuur overnachten, mits je geen schade aanricht en je afval meeneemt.
De Belgen wilden graag meebetalen. Ze maken een reis van 4 maanden door Noorwegen en we hebben het niet aangenomen. Wij waren er ingetrapt en zij gingen morgen een lange wandeling maken. Harry zei:”Koop er maar een lekker ijsje voor!”.
We probeerden een kampvuurtje te maken, maar dat lukte niet. Harry had twee zakken hout bij de Gamma in Nederland gekocht, maar het hout wilde niet branden. Ook klonk het niet zoals droog hout klinkt. Uiteindelijk kreeg ik de boel aan de praat, maar het was meer rook dan vuur…
Met de houtvuurlucht in alle poriën kropen we in de slaapzak. Al stonden we op het eigendom van een boer, we roken naar wild kamperen in ieder geval!