Sankthans

Voldaan werden we wakker. Het was heerlijk om lekker in ons eigen tentje te hebben geslapen en alles bij de hand te hebben (hondenvoer, medicijnen, dikke trui, en boven alles ons eigen bed!) We pakten in namen een douche en gingen verder. Doel was Stavanger, want daar was ik nog nooit geweest en Har al helemaal niet. Lekker opgefrist door de douche reden we weer omhoog over de al bekende weg richting Sirdal. We pauzeerden bij een plekje waar je ook wild kunt kamperen en namen daar een flinke brunch. De honden namen een voetenbad in het meer en we hadden zo een lekker rustig dagje.
Tora had ook wat: haar oren stonden ineens op de kwart-voor-één-stand, en ze had duidelijk last er van. Al 2 dagen kwam er bruine prut uit, maar nu begon het ook pussig te ruiken. Hier hielp geen oorcleaner meer en moest er echte zalf aan te pas komen. Ze vond het vreselijk als ik iets in haar oor deed en liet dat duidelijk merken. Ach ja... uiteindelijk kreeg ze door dat tegenstribbelen totaal geen nut had, ook al ben je puber en denk je de hele wereld aan te kunnen (maar nu even niet!)
Een prachtige rit volgde door het Hunnedal en Övstebödal en het Dirdal. In Frafjord bleek ook aan het uiteinde van een fjord een leuke camping te zijn. Er waren geen andere kampeerders, maar de hutten langs het strand waren allemaal vol. Het waaide flink en Har stelde voor om eerst nog een stuk te rijden teneinde een wild kampeerplekje te vinden. Nou, vergeet dat maar hier: overal waren hekjes langs weilanden, en op andere plekken waren steile rotsen of vlakke rotsen waar je geen haring in de grond krijgt. We reden dus terug naar camping Frafjord en zetten in de wind onze tent op.
Je kon hier prima je hond uitlaten en het was weldra etenstijd. Het werd rijst met spinazie en kaas en tuinboontjes met salami.
Na de afwas zag ik een grote fik op het strand aan de andere kant van de baai van het fjord Dat is waar: het is Sankthans avond! De viering van midzomernacht werd vroeger gedaan in de kortste nacht. Men geloofde dat planten op midzomernacht geneeskrachtige- en magische krachten zouden hebben, en er werd die nacht zo veel mogelijk geplukt. Grote vuren werden aangestoken om zich te beschermen tegen de duistere krachten waarvan werd geloofd dat ze vrij spel hadden totdat het moment was aangebroken waarop het aantal uren daglicht opnieuw afnam.
In Noorwegen wordt Midzomer Sankthansaften genoemd en het wordt gevierd op de avond van 23 juni. Deze dag is de kerkelijke feestdag van Johannes de Doper, en is een erfenis van de kerstening van Noorwegen. Door het heidense gebruik met een Christelijk sausje te overgieten was iedereen blij: de mensen konden hun gebruiken in ere houden en voor de kerk was het op deze manier nog aanvaardbaar ook! Op de meeste plaatsen in Noorwegen wordt het hoogtepunt van de festiviteiten gevormd door het ontsteken van grote vuren, en dan met je familie en/of vrienden lekker te barbecuen. Zo gebeurde het ook in Frafjord . Hier kon geen kampvuur van ons tegenop, en duidelijk werd er geen nat Gammahout gebruikt. Het fikte als een tierelier! De honden keken op respectabele afstand toe en deden het prima in de relatieve drukte en barbecuegeuren! Na een tijdje wandelde ik met de honden terug naar de camping terwijl Harry de auto nam. En zo werd het ook op de kortste nacht bedtijd!