Oei, wat een woei!

Ooit was Terschelling een eiland van boeren en zeelui; op West woonden de zeevarenden, om Oost waren de boerderijen. Ook taalkundig loopt er een grens bij strandpaal 12. Ten westen wordt het Westers gesproken (een Noord-Hollands dialect) en ten oosten het Aasters, een Fries dialect). Als je verhuist over die grens op het eiland wordt er van emigratie gesproken! Dit hadden we gisteren bij de cranberryschuur geleerd en dus wilde ik het grensgebied wel eens bekijken. Ook kon ik dan mooi inschatten of het parcours niet te heuvelig was voor een rolstoel. Al gauw bleek dat Irma door bos naar het strand duwen geen optie was. Het was niet alleen te heuvelig maar ook waren er hele stukken mul zand.
Wat wel lukte: Tora poepte eindelijk. Ik weet niet wie het meest opgelucht was: zij of ik! Normaal doet ze het twee keer per dag, en nu geheelonthouding? Nou ja, het is er nu uit!
Het Formerumer bos was stil en eindigde in de duinen waar Tora allemaal hooggelegen punten opzocht om de kijken waar de konijnen waren. Hiko was ook opgewonden, maar kan dat heel goed kwijt tussen de 3e en 8e meter van zijn riem. Ik heb daar helemaal geen last van.
Op het strand was al een stevige wind. Stuifzand zandstraalde je en gaf een mooi effect. Het leek wel of je zweefde, want je zag nauwelijks de grond onder je voeten! Tora’s oren flapperden alle kanten op, en ik schoot elke keer in de lach. Hiko’s oren geven geen krimp! De honden genoten., net als ik en via de branding liepen we terug door duin en bos naar het huisje, waar Irma het ontbijt bijna klaar had. Na het ontbijt deden we boodschappen in Midsland voor het avondeten en bij onze gastvrouw deden we verslag van de boswandeling en de (on)mogelijkheden met de rolstoel. Irma wilde eigenlijk maar één ding: lekker naar het strand. Zo gezegd, zo gedaan! Met zijn vijven reden we naar West aan zee, en leenden daar een zogenoemde jutter. Voor mensen die aangewezen zijn op een rolstoel, zijn onverharde terreinen zoals strand, bos en hei in hun eigen rolstoel niet of nauwelijks toegankelijk. De afgelopen jaren heeft Off the Road Wheel Systems onder de naam Jutter een aantal all terrainrolstoelen en systemen ontwikkeld, die een oplossing bieden voor dit probleem. Jutters worden steeds bekender maar vooral ook steeds meer gebruikt. Hier stond er eentje en je mocht hem zo lenen. Geweldig! Met de drie sterke meiden kon Irma naar de branding! Het was nu echt een geval van “Oei, wat een woei” en bij Thermae 2000 tel je heel wat geld neer voor een gezichtsbehandeling met zandstalen, peeling, masker… Je kreeg het hier allemaal zo aangewaaid! Het was ronduit heerlijk en Irma en ik zijn onze gastvrouw en haar kinderen heel dankbaar dat ze dit voor Irma hebben mogelijk gemaakt. Dat stralende bekkie in de rolstoel, geweldig!
Eén van de tweedehands honden van onze gastvrouw was ook mee. De hond dook in zee, rolde door het zand en zag er heerlijk uit! Wat een leven voor een tweedehandsje! Tora en Hiko wachtten in de auto. Ze hadden al strand, duin en bos gehad, dus dat kon best! Daarna liet ik me door Irma afzetten in de polder richting dijk en liep terug naar het huisje. Daar aangekomen was Irma al begonnen met het snijwerk voor de kaasfondue vanavond. Paprika, broccoli, haring, mosselen, komkommer, garnalen, zalm, krabsticks, stokbrood… het zag er heerlijk uit!
In de keuken van onze gastvrouw maakte ik Noorse vissoep vooraf, en daarna tussen de honden warmde Irma de kaasfondue op en goot die in de broodjes. Het was gezellig eten en het smaakte heerlijk.
Daarna nog even bankhangen, want kaasfondue is erg machtig en we werden heel rozig. Een volle maag die slaapt heel graag, dat bleek maar weer…