Rondje Otrabande en high tea met collega's

Vandaag heb ik een gezellige afspraak met mijn collega’s: we gaan high teaen ergens in Amersfoort en voorafgaand een stukje lopen. Voordat het zo ver is moeten eerst mijn honden er nog even lekker uit zodat ze daarna hun ziel in lijdzaamheid kunnen bezitten terwijl ik de bloemetjes buiten zet.
Har had een vroege dienst dus we waren al vroeg uit de veren. Het was fantastisch weer. Omdat het openbaar vervoer in Houten bedroevend is op zondagochtend werd het een rondje in de buurt.
We wonen midden in een vinexwijk (nee, niet het spannendste deel van het land om te wonen, maar wel functioneel). Houten is rond de millenniumwisseling ongeveer dubbel zo groot geworden (de laatste groeistuipjes zijn nu nog gaande) en om het “centrum” van die uitbreiding ligt een vijfwal. Deze vijfwal is een vijfhoek die bestaat uit 5 brede, met bomen beplante dijken. Op de meeste plekken is hij 1,50 meter hoog en gemiddeld 35 meter breed. Door die hogere ligging heb je wel mooi zicht op alle nieuwbouw.
Op de hoeken bevinden zich verhogingen met een knipoog naar bastions met veel fantasie. Ook zijn er zijn een aantal kunstprojecten op de vijfwal geplaatst waaronder een zogenaamde hamam (ik moet altijd aan de “Porte du soleil” denken langs de Franse autoroute du soleil) en een stukje duin. Ik kom tot mijn verrassing er nu achter dat het stukje duin kunst is… Het plekje dat me altijd doet verlangen naar een lekkere strandwandeling, of struinen door echte duinen… Voor Hiko is dit kunstwerk het plekje waar hij zo heerlijk kan voeten vegen in het mulle zand, de macho…
De totale lengte van de vijfwal is ongeveer vier a vijf kilometer: een groenstrook die men vergelijkbaar wil laten zijn met de “stadswallen rond oude binnensteden”. Als absoluut voorstander van veel groen in woonwijken en dagelijks genieter van de vijfwal moet ik altijd wel heel erg lachen om de vergelijking met stadswallen rond oude binnensteden. Dat ziet er echt een poepie anders uit, hoor!
Hier en daar is de vijfwal nog niet klaar of onderbroken. Vanaf een nog niet geëffende berg zand was er uitzicht op de plek waar de bouwput van Castellum ligt of nog moet komen. Castellum is het centrum van het nieuwe deel van Houten en zou in 2001 klaar zijn. Ergo: we wonen nu al bijna 10 jaar in, rond en naast bouwputten. Nu zijn ze bezig om Castellum te bouwen, maar een datum dat het af moet zijn? Ik geloof het pas als het klaar is.
In Houten-Zuid ligt de Rietplas, die in 2001 is ontstaan door zandwinning voor de wijken Schonauwen en De Hoon. Sommige delen van de plas zijn voor recreatie, andere delen zijn geschikt gemaakt voor natuurontwikkeling. Door de grootte van het oppervlak van het terrein, kunnen vooral in de winter vogels redelijk ongestoord hun gang gaan.
De plas is aangelegd in een zandrijke stroomrug en heeft in het midden een diepte van 12 meter. Het water in de plas varieert met de hoogte van het grondwater. Het was de bedoeling dat in het winterhalfjaar delen verschillende eilandjes onder water zou lopen, maar dit blijkt in de praktijk niet het geval te zijn. Toch heeft de natuur zich in enkele jaren goed kunnen ontwikkelen. Bij het speciale vogeleiland ter hoogte van Sterremos heeft een natuuroever, waarbij plaatselijk een rivierbos is ontstaan. Hier is de traditionele meerkoetjesuitkijkplek (mooi scrabblewoord!) voor Hiko, Tora doet overigens maar wat graag mee!
Aan de westkant van de rietplas staan kleurige, met trespa beklede huizen op vlonders. Heel retro, maar wel vrolijk! De puntdaken steken altijd mooi af bij zonsondergangen.
Een bevroren plas werd bestudeerd. Vervolgens sprongen de honden op commando op een paar oude bielzen om daarna uitvoerig beloond te worden door spannende geuren in de biels.
Sinds de nacht van 10 op 11 juli 2009 is er een fraaie brug geplaatst over het spoor. Hij is bedoeld voor wandel- en fietsverkeer. Vanaf een ponton in het Amsterdam Rijn Kanaal werd de 87 meter lange constructie in twee delen op een dieplader gehesen en naar de Albers Pistoriusweg gereden. In de vroege ochtend van 11 juli werd de brug door een grote kraan op zijn plaats over het spoor gehesen. Op de definitieve plaats weden de twee brugdelen weer aan elkaar gelast. Het was toen een heel spektakel dat ondanks het vroege uur door velen werd bekeken! De boogbrug overspant 4 sporen en een parallelweg.
Na thuiskomst werd er gegeten , Tora ging in de bench van Hiko (maat balzaal) en ik nam de trein naar Utrecht.
Ten westen van Hoevelaken ligt Landgoed Hoevelaken, een bos met daarin het kasteel Huize Hoevelaken. Hier zouden we een stukje lopen om plaats te maken voor de heerlijkheden van de high tea. Het Kasteel Hoevelaken stamt uit 1928 en is gebouwd door de Heer van Aalst die directeur was van de Nederlandse Handelsmaatschappij, tegenwoordig ABN-Amro-concern.
De familie van Aalst heeft een nieuw kasteel op het landgoed gebouwd, omdat het oude kasteel uit de zeventiende eeuw was verouderd en te dicht tegen de Rijksstraatweg Amersfoort - Apeldoorn stond. Tegenwoordig zijn zowel het bos als kasteel eigendom van Bouwfonds, een voormalige semioverheidsorganisatie die in het leven was geroepen om mensen met een kleine beurs een koophuis te kunnen laten kopen, tegenwoordig een vastgoedontwikkelaar en financier.
Het wordt onderhouden door het Geldersch Landschap, dat verantwoordelijk is voor het bos van het landgoed Hoevelaken.
Mooi in de zon lagen de monumentale beukenlanen met zichtlijnen op het huis. Het is geen plek om op zondagmiddag met mijn honden te lopen ivm. veel loslopende retrievers. Toch voelt het wel een beetje geamputeerd om in een bos te lopen zonder honden…
De High tea was heerlijk en gezellig, en was een echt meidenuitje. Later thuis wachtten twee onstuimige honden die er heel graag uit wilden, ondanks dat Har ze even had laten plassen toen hij van zijn werk kwam. Gelukkig had Hiek zijn muilkorf niet om…