Orgues d'Ille sûr Têt en abdij van Serrabona

Na een douche en een ronde met de honden deden we een ontbijtje voor de tent. Harry had oorlog met de boter, die door de frisse nacht keihard was. Hij opperde dat de boterdoos nog soepeler zou smeren dan de boter zelf…
Het was zwaar bewolkt en waaide nog steeds behoorlijk. We zouden eerst een krantje scoren om het weer te bekijken. In de Champion (supermarkt) lag de plaatselijke krant en slaagden we er in een weerbericht te zien. Vandaag zou het half bewolkt zijn maar morgen flink regenen… daarna zou het weer opklaren.

Vandaag hadden we een Torakleurig natuurfenomeen op het programma: les Orgues de Ille sur Têt. Uit het zachte zandsteen had moeder Natuur prachtige zuilen geërodeerd en het was fascinerend om te zien. De wanden met door de natuur gebeeldhouwde zuilen zijn 10 tot 12 meter hoog. De witte kleur is van de klei, de okerkleurige tinten zijn veroorzaakt door ijzeroxidatie.

Er was nog een fraai bord bij de ingang van een huis: Chien gentil, propriétaire mechant! Dat we gewaarschuwd waren moge duidelijk zijn!

Terug bij de auto reden we door de Gorge de Boulès en kwamen langs een kapelletje uit de XIe eeuw op het pad van Sint Jacob. Iets verderop was de Prieuré de Serrabone, een prachtig in de bergen gelegen abdij met prachtige gewelven. De vroegste vermelding van de Prieuré de Serrabone was in 1069, toen een parochiekerk gewijd aan de Maagd Maria werd genoemd. De bisschop van Elne wijdde een nieuwe en uigebreide kerk in in 1151.
De priorij kende slechts een korte glorietijd, en met name vanaf de 16e eeuw is het klooster langzaam in de vergetelheid geraakt en verviel. Begin van de 19e eeuw stortte het westelijke deel van de kerk in. In het begon van de 20e eeuw werd het lokale erfgoed herontdekt en er zijn ingrijpende restauraties geweest waarbij de kerk weer is herbouwd.
Het klooster grenst aan de zuidkant van de kerk en de open bogen geven mooi zicht op het naastliggende ravijn. Een kleine tuin is angelegd op een terras op de steile berghelling.
In de abdijkerk staat een forum van roze marmer uit de steengroeven van Villefranche en ligt ongeveer in het midden van het schip. Het forum heeft een kleine rechthoekige vorm en is 5,60 x 4,80 meter en ongeveer 3 meter hoog. De kruisbogen onder de galerij hebben een puur decoratieve functie. Op de zuidelijke wand van het schip zijn nog sporen van fresco's te zien.
Ik testte de accoustiek met een kort Gregoriaans zinnetje na moed te hebben verzameld (Doe het normaal alleen in lege kerken). Een mevrouw kwam op me af of ik meer wilde zingen en heb toen een iets langer stukje gezongen. Har viel om dat ik het met mensen er bij deed!
We daalden daarna af via pittoreske dorpen als Boule d’Amont, Calmeilles en Oms naar Llauro waar we op de camping een douche namen. In deze droge streek heerst een tekort aan water en uit de douche komt een miezerig straaltje. Har dook nog even in zijn piloot en vliegtuig en ik liet de honden nog even lekker uit.
We aten kerrierijst met banaan en erwten en een ei er bij. ’s Avonds spanden we de tent op stormsterkte af en pompten er nog een bar bij tegen de tramontane. De Karsten stond als een abdij!