Lekker ontspannen op weg

Na een overgenomen nachtdienst van een dierenarts uit de dienstgroep die na een stunt op een skateboard zijn bekken had gebroken had ik met Irma afgesproken om 10 uur bij haar te zijn. Voor die tijd had ik precies even een momentje om bij de ABWB langs te gaan. Bij inspectie van de auto had ik de reis- en kredietbrief niet gezien dus dacht ik: “Ik informeer even!”. Daar bleek dat alles op het pasje staat, en ik kreeg nog een lijst met telefoonnummers mee voor als er iets mis zou gaan met de auto.
Nu was alles voor elkaar. Ik nam de honden mee en wandelde naar Irma die al klaarstond voor vertrek, alleen een paar tassen moesten nog in de auto. Normaal is daar geen buur te zien, maar op het moment dat Irma iets anders dan anders lijkt te doen moet er ineens iemand het stoepje schoonvegen, weer eentje gaat bloemetjes water geven, een ander stapt in een cabrio, en Irma krijgt dan ook totaal niet het gevoel dat ze in de gaten wordt gehouden. Nee, je kunt nou niet direct zeggen dat ze ongemerkt de straat heeft verlaten…
In Houten gaat het anders: we waren de auto aan het laden, de buurvrouw komt naar buiten en zegt gedag, zonder te vissen wat we gaan doen. We namen nog een bakkie, ik nam nog een douche en toen vertrokken we.
De reis verliep vlot, alleen door een ongeluk bij Zwijndecht (bij Antwerpen) moesten we langs de westkant van Antwerpen en tol betalen voor de Scheldetunnel. Daarna werden we omgeleid richting Brugge en uiteindelijk via Ieper en Poperinge reden we Frankrijk in, waar meteen na de grens een afslag was naar Boeschepe. Op het kruispunt staan aan de ene kant van de straat Belgische richtingborden en aan de andere kant Franse. De afslag kwam al zo vlot dat we even moesten draaien om de afslag te kunnen pakken. Het doet hier aan de Franse kant van de grens nog steeds enorm Vlaams aan. De bouwstijl van de huizen doet in niets vermoeden dat je al in Frankrijk zit. Na wat boerenweggetjes kwamen we uit op de camping bij een boer met gemengd bedrijf: varkens en akkerbouw (hop, granen). We kregen een plekje naast een echtpaar uit Zeist die de laatste vakantiedagen hier doorbrachten. Later bleken ze de ouders van de buren van mijn schoonzus te zijn. Wat is de wereld weer klein!
Ik liep een klein rondje met de hondjes en Irma installeerde zich in de hangmat. Die nam als bagage minder plek in dan haar campingstoel en is een heerlijk ding om lekker in te kamperen!
We aten een heerlijke maaltijdsalade met sla uit Irma’s tuin en paprika en kipfilet met een yoghurtdressing. Wat een rust hier op het terrein. Je hoort de vogels en een enkele auto langskomen en verder helemaal niets! De geuren van de varkens vallen ons enorm mee. Je hoort ze zelfs niet! Als dat maar goed is…
Irma had haar luchtbed andersom gelegd zodat het niet kraakte op het grondzeil. Haar kraakpand was veelbesproken bij eerdere kampeerweekenden en –vakanties maar nu hadden we een rustige nacht.