Bijkomen en naar Lille

We waren ongeveer tegelijk wakker. Mijn dag begon met een rondje met hondjes en onderweg kwam ik er al vlot achter dat de batterij van de fotocamera leeg was, net nu ik een kruising Samojeed-Duitse Herder tegenkwam! Het spitsentype kwam er goed uit, formaat was wel van de herder, haarlengte van de Sam. Irma hoorde aan zijn geblaf waar ik was.
Terug op de camping had ze een heerlijk ontbijtje klaar met de gekookte eitjes van de markt van vrijdag. De hangmat kon weer buiten hangen en zelfs de zon brak even door. We genoten dat het weer droog was, en heel langzaam nam de wind af.
Vandaag gaan we naar Lille, in het Nederlands Rijsel genoemd. De stad ontstond op een eilandje in de rivier en vandaar de naam: Lille is een samentrekking van l’ île, het eiland. De Nederlandse naam Rijsel heeft dezelfde betekenis: dat is een samentrekking van "ter ijsel", wat "op het eiland" betekent.

Rijsels eerste vermelding is bij de stichting en bouw van het seculiere Sint-Pieterskapittel in 1055-1065. Tot dan toe was ondanks een redelijke bewoning geen bedehuis aanwezig, noch zijn er archeologische sporen van teruggevonden. Rijsel werd de hoofdstad van Rijsels-Vlaanderen, het zuidelijke deel van het graafschap Vlaanderen. In 1297 werd de stad ingenomen door het Franse leger. Volgens de overlevering ging dat na verwoede gevechten waarbij de inwoners een kudde varkens inzetten om een Franse aanval af te slaan. Na de slag bij Pevelenberg in 1304 werd Rijsel, samen met de rest van Picardisch Vlaanderen een deel van Frankrijk, tot de streek in 1369 als huwelijksgeschenk aan Filips de Stoute geschonken werd.
In de 16e eeuw werd het hoofdzakelijk Rooms-katholiek gebleven Rijsel herhaaldelijk bestookt door protestantse rebellen uit Moeskroen. In 1667 werd de streek door de Franse koning Lodewijk XIV belegerd en ingenomen, tegen de wil van haar Spaansgezinde bewoners. Van 1708 tot 1713 was de streek tijdelijk in handen van Nederlandse troepen maar werd bij het verdrag van Utrecht aan Frankrijk teruggegeven. Na de Franse Revolutie lag de stad in de frontlinie en uiteindelijk zag de Franse generaal Dumouriez de kans om de gehele Zuidelijke Nederlanden te veroveren.
In de 19e eeuw kenden Rijsel en omstreken een snelle bevolkingsstijging door de industrialisatie. De textielindustrie trok veel immigranten aan, met name Vlamingen en Polen. De stad kreeg bekendheid als "het Manchester van Frankrijk". Het van oudsher Rooms-katholieke Rijsel werd een 'linkse' stad. In 1888 componeerde Pierre De Geyter er de Internationale, en in 1896 werd Gustave Delory er de eerste socialistische burgemeester van een Franse stad.
In de Eerste Wereldoorlog had de stad zwaar te lijden van bombardementen. Een groot deel van het stadscentrum werd door brand verwoest. De ineenstorting van de textielhandel na 1929 zorgde voor grote armoede in Rijsel. Toen na 1980 een nieuwe crisis in de textielindustrie, maar ook een crisis in de metaalindustrie en het stopzetten van de steenkolenwinning in het hele Departement du Nord voor grote werkloosheid zorgden, koos de stad resoluut voor de dienstenindustrie. Pas na 2000 begonnen de bevolkingscijfers weer te stijgen. Daalde het inwonertal tussen 1936 en 1982 van 240.747 tot 168.424, ondanks de aanhechting van Hellemmes en Lommes, in 2004 was het weer gestegen naar 226.800.
In 2004 was de stad samen met Genua de culturele hoofdstad van Europa. Er bevinden zich diverse musea in de stad, waaronder het Palais des Beaux-Arts de Lille, een van de grootste kunstmusea van Frankrijk. Een vrij recent project in Rijsel is Euralille, een stadsdeel opgebouwd rond station Lille Europe, met veel moderne architectuur.
In veel huizen in Rijsel zijn zowel Franse als Vlaamse invloeden te herkennen. Zo is er vaak gebruikgemaakt van rode en bruine baksteen, iets dat in Frankrijk een stuk minder gebruikelijk is dan in België. Ook zijn er veel wijken, in het bijzonder in Groter Rijsel, waar rijtjeshuizen niet ongewoon zijn. Deze in Frankrijk ongewone kenmerken maken van Rijsel wat architectuur betreft tot een overgangstad tussen de Franse bouwstijl en die van Vlaanderen, Nederland en Engeland.
Aan de bekendste zoon van Lille dankt de Place du Général de Gaulle zijn naam. Dit centrale plein is overigens beter bekend als Grande Place. In het huis waar De Gaulle in 1890 werd geboren, is nu een museum gevestigd gewijd aan de ex-president. Rond de Grande Place zijn vele kroegjes, restaurants en terrassen. Die worden druk bevolkt door de 100.000 studenten die Lille rijk is. Dankzij de studenten heeft Lille ook een bruisend nachtleven.

Het was bewolkt toen we de auto parkeerden vlak bij het Grande Place, dus de honden bleven er even in. Terwijl we in de stad liepen brak de lucht open en scheen de zon steeds meer. Lekker liep ik niet meer, en we liepen terug naar de auto om de honden te bevrijden. Nog even naar de fontein en de hondjes natte voeten geven in verband met de warmte. Toch is het met honden niets gedaan in een stad.
We gingen dus maar terug en stopten op de terugweg nog even bij de abdij op de Mont de Cats, de hoogste berg van de Monts de Flandre. Daar liepen we een stukje met de honden en genoten van het prachtige uitzicht. Monniken weten altijd mooie plekken te vinden om een abdij neer te zetten, zo ook hier. Ik liep een klein stukje met de honden door het bos terwijl Irma bovenlangs tufte met de rolstoel.
Volgens de geschiedenis zou hier de beeldenstorm begonnen zijn. De Beeldenstorm begon van 10 tot 18 augustus 1566 in Frans-Vlaanderen. Het epicentrum was Steenvoorde, waar na een preek van Sebastiaan Matte zijn gehoor naar het Laurenthiusklooster net buiten de stad trok en daar onder leiding van predikant Jacob de Buyzere de kerkbeelden stuk sloeg. Dat bleek het sein voor andere groepen in de Westhoek. Soms kregen de groepen hulp van plaatselijke bewoners. Predikanten hielden soms eerst een preek, de plaatselijke autoriteiten durfden bijna nergens in te grijpen. Frans- Vlaanderen beschikte in die tijd over een bijzondere intellectuele infrastructuur die uiteraard zijn weerslag zou hebben gehad op de kritische beleving van de godsdienst.
Op de camping zetten we de luifel weer op en kookten we in de buitenlucht want het bleef droog! De pot schafte rijst met de rest van de prei van gisteren en kippenragout. Na het eten zag Irma een kerkuil in jachtstand. Het was net of de natuur even de adem inhield, zo stil was het. Toen de uil weer weg was hoorden we opgelucht gekwetter van de vogeltjes.
Irma toastte met een Côte du Rhône en ik met een bak thee op onze vakantie.