Regen, wind en opdrogen

Om half 7 ’s morgens hoorde ik spatjes regen op de tent. Ik vloog er uit en spande de luifel af. Weer binnen barstte de bui pas echt goed los. We draaiden ons nog lekker even om in bed. Dit was nou niet aanlokkelijk om lang met de honden in te lopen. De eersten die dit onderschreven waren overigens de honden zelf!! Later hebben Irma en ik samen het ontbijt gemaakt. Al doende werd de filter met de nog droge koffie omgestoten, want op de vierkante meter met twee meiden en twee honden was het een beetje druk. Nieuwe koffie werd in de filter gedaan en even later zaten we onder de luifel te ontbijten terwijl de regen op het doek kletterde. Halverwege realiseerden we dat we de eieren waren vergeten. Geen ramp, morgen is er weer een dag.
Hier en daar begint de sleet in de autoluifel te komen. Hij lekt op een paar plekjes en hier en daar laten de stiksels ook los. Niet gek na 5 jaar intensief gebruik, zowel tegen de regen als tegen de zon. Het weer was zo slecht dat zelfs de koekoek zich niet liet horen en zijn normale route niet aflegde. De tijd werd zittend doorgebracht. Irma schoot flink op met haar breiwerk en ik was aan het hozen. De regen maakte steeds een meertje in de luifel en met mijn stok liet ik de overmaat aan vocht overlopen naar de grond, met behulp van Newtons wet.
Tora’s vacht kreeg een flinke beurt en ze liet het heerlijk over zich heenkomen. Haar oppastante dweilde in allerlei standen door de auto om haar van de jeuk van de loslatende haren te verlossen. Het leek wel yoga!
Ineens zei Irma: “Wat zie ik daar? “ Wij kijken en toen waren de twee éénjarige koeien ontsnapt uit de wei en liepen rustig over de camping te kuieren. Het gras op de plek naast ons was wat langer omdat daar een caravan stond bij de laatste maaibeurt en dat werd nu ook kort, maar dan gegeten! Dit is nog eens een camping à la ferme! Toen even later de haan met zijn twee kipjes langskwam was het boerderijgevoel compleet.
In de loop van de middag werd het droog en stak er een flinke wind op. De wind was te heftig voor de luifel en ik spande de luifel af in de nachtstand. Langzaam maar zeker veranderde de kleur van de lucht van donkergrijs naar lichtgrijs en brak het wolkendek open. De luifel werd nu helemaal afgebroken, want de wind rukte er maar aan.
De wandeling die ik gisterenochtend met de honden deed werd nu samen gedaan en de zon brak nu echt door. Heerlijk, even vrij bewegen zonder drijfnat te worden!
De avondmaaltijd ging er na het rondje stappen wel in: rijst met prei en haché. ’s Avonds koelde het flink af. Irma kroop op tijd haar bed in, ik spande de tent nog even verder af en zette de luifel weer op. Nog een rondje met de hondjes bij een mooie rode hemel, en de hondjes de avondmaaltijd voeren. Na het eten had Tora ineens de koffieprut van vanmorgen ontdekt op het gras en zat fanatiek op die plek te likken. Even later realiseerde ik me pas dat het de koffie was toen het aroma me tegemoet kwam (Koffie!). Nu was het voor mij ook bedtijd en geen koffie die mij uit de slaap houdt!