Naar de wildernis

We braken droog op en kochten bij de plaatselijke supermarkt eerst een krantje voor het weerbericht. Alles zag er weer heel anders uit en nu moesten we terug naar het westen voor mooi weer volgens de Noorse Paulusma. Zo gezegd, zo gedaan en via Haukeli reden we over de Haukelifjell (een mooie ruige hoog'vlakte'). We namen het weggetje buiten de lange Haukelitunnel om en vonden een geweldige kampeerplek met waanzinnig mooi uitzicht op een heuvel in een dal. Het was echter vol schapenpoep en enorm in de wind. We besloten nog even verder te kijken naar een plekje. Het hout zou hier wel van pas komen, want het kan op 1100m. aardig afkoelen!
Tora begint door te krijgen dat een veerooster zicht geeft op schapen. Bij ieder veerooster kijkt ze verwachtingsvol over Harry’s schouder naar buiten om te kijken of er ergens een schaap te verschalken valt.
In de tunnel kreeg ik nog een verrassing: Henk had al lezende op de waarbenjij-site gezien dat ik jarig was en feliciteerde me. Leuk!
Na de tunnel namen we een afslag en daar was hij dan: onze kampeerplek tussen de schapen. Ik checkte voor de zekerheid of Har kamperen tussen de schapen we oké vond. Het bleek voor hem beter te kunnen dan tussen koeien kamperen, dus we vonden een vlak plekje voor de tent en zetten auto en luifel op een plek neer waar we ook weer weg zouden kunnen komen.
We zaten in het midden van niets... Eén grote ruigte omringde ons. Rotsen, mossen, moeraspluis en andere lage vegetatie omringde ons en niet te vergeten het geluid van de wind. We lieten de honden uit en kwamen langs een stok van een meter of zes hoog. Die moest in de winter aangeven waar de weg was. Maar goed dat we er met ons tentje nu waren!
’s Avonds aten we rode kool met worst in de ruigte. Er was echter één probleempje: we hadden nog broodjes om te bakken. Hier groeiden echter geen bomen in deze meedogenloze ruigte dus hadden we geen houtje om de broodjes aan te prikken. Dan maar gewoon brood!
We maakten nog wat foto’s om aan Terje en Sigrunn te mailen. Als je hier een vuurtje maakt dan weet je zeker dat het hout goed besteed is! De hondjes kwamen er lekker bijliggen bij het vuur en we genoten met volle teugen.