Over de oude DDR grens

Vannacht had het gevroren. Het gras kraakte en was wit berijpt. Uit de schoorstenen kwam de rook van de houtkachels en het rook heerlijk naar houtvuur. Het dorp lag in een kom tussen heuvels waarvan de toppen met naaldbossen bedekt waren en wat meer naar onderen was het agrarisch gebied. De kale akkers lagen in de winterslaap te wachten op het vruchtbare voorjaar. Het was heerlijk om je dag te beginnen met een wandeling met Hiko door het winterse landschap.
We hadden nog wat broodjes over van gisteren en toen ik terug was en Har zijn bak koffie onder de neus had geschoven deed ik de oven aan om de broodjes wat op te frissen en weer vers te laten lijken. Helaas duurde het iets langer dan verwacht tot Har bij de ontbijttafel verscheen. De rest van de week moet ik dus de broodjes in de oven schuiven als Har zich gaat aankleden. Gelukkig deed wat extra water op de broodjes en nog effies in de oven nog genoeg zodat de broodjes lekker waren, hihi!
Vandaag gingen we naar Ossiland, de vroegere DDR. We reden over de snelweg naar Plauen, dat voornamelijk bekend staat om zijn kantstoffen. De textielindustrie heeft een lange traditie in dit hart van het Vogtland. De inwoners van Plauen maakten al modieuze plooikragen ten tijde van Luther. Na 1880, toen de eerste borduurmachine werd uitgevonden, veroverden de textielproducten uit Plauen de hele wereld. Bezoekers komen hier de mogelijkheden met borduren tijdens vele praktijkdemonstraties op dit vakgebied bekijken. Dat deden wij niet: we gingen de stad bekijken.
Hoewel Plauen grotendeels werd verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft de oude stad veel van zijn pareltjes behouden. Tot de bezienswaardigheden behoren de Barokke Lutherkerk en de Gotische Johanniskirche. Enkele wolhandelaren, die lokaal bekend stonden als de ‘Füsten von Plauen’, lieten eind 18e eeuw twee herenhuizen bouwen in Empirestijl. In deze huizen zit nu het Vogtlandmuseum, waarvan de feestzaal geregeld voor concerten wordt gebruikt.
Ze hadden hier een echte gezellige kerstmarkt. Er waren veel kraampjes en een gemoedelijke sfeer. Ook hadden ze hier echte Thüringer Bratwurst, hoewel Plauen in Sachsen ligt en dat kan soms heel gevoelig liggen.
Toen we aankwamen was het donkergrijs weer, maar gaandeweg kwam er ineens een opklaring. Het was voor het eerst sinds we op vakantie waren dat we de zon zagen. Gelukkig, hij was er nog! ;-)
Verder was er nog een kraampje met allemaal lekkere dingen van de Griek: tzatziki, knoflooksmeerkaas, een smeerseltje met aubergine, een heel pittig en rood smeerseltje met rode pepers en een mildere met basilicum. Koolsalade hadden we nog thuis en nu kochten we hier maar in voor het avondeten. Lekker naar knoflook stinken, mmmm! Ach, als we het samen doen geeft het niet, toch? Het thuisfront in Nederland ruikt het toch niet, hahaha! Gauw nog wat olijven meegenomen en een brood kregen we er bij.
Verder gingen we naar Hof in der Oberpfalz. Hof in een economisch centrum in Noord Beieren, maar was een beetje een stadje zonder kleur, kraak of smaak.
Nee, voor de smaak hadden ze twee Finnen ingehuurd op de kerstmarkt die hier verse zalmen stonden te roken bij een houtvuur. Harry kon het niet weerstaan en ach, ik vond het niet zo erg dat hij terugliep om een visje te halen. Wel heb ik het beperkt tot een halve filet (een kwart zalm), dus dat wordt smullen vanavond en waarschijnlijk morgen ook nog. Hiko lust ook nog wel een stukje, want hij heeft ook vakantie, nietwaar?
Of het nou door al het lekkere eten kwam… Harry wilde ineens naar huis. We kwamen aan in het licht en ik ging meteen met Hiko uit die treuzelde omdat de zalm zo heerlijk rook. Nee, eerst lopen, dan eten!
’s Avonds hebben we heerlijk gegeten. Die Grieken en Turken hebben zulke lekkere spullen in Duitsland… Eigenlijk waren we thuis uit eten zeg maar. Alleen die afwas, die was voor ons. Het aanrecht is voor Har aan de lage kant, maar samen kwamen we er wel doorheen, hoor! Hij weet dan wel zeker dat alles goed schoon is.
’s Avonds lekker door de vrieskou samen de hond uitgelaten (!). Ik vind het altijd heerlijk zo’n rondje lopen voor het slapen gaan, maar Harry komt dan in de stand ACTIEF te staan en wordt daar heel erg wakker van, zeker met die schrale wind er bij!
Uiteindelijk vielen we in slaap.