Naar Hengelo, herfstwandeling

Vandaag brachten we de poezen naar Hengelo en we maakten daar nog een mooie herfstwandeling met Kaat en Hiko. We liepen op het landgoed het Stroot met bossen, landbouwgrond, heide en ven en het ligt in de buurtschap Twekkelo ten noorden van Boekelo (Twente). Het historische pand dateert uit 1840. Ruim 25 jaar later werd de familie Van Heek eigendom van het landgoed. Zij verbouwden het huis en gaven het huidige aanzicht. Het huis werd ook uitgebreid met een serre eind 1884. De zandstenen toegangspoort van het voormalige Huis Hengelo werd in 1902 overgeplaatst naar Het Stroot. Het kwam te staan aan het begin van de oprit van het monument en twintig jaar later werd het huis van een nieuwe ingangspartij voorzien. Het landgoed is toegankelijk en de bossen begonnen mooie herfstkleuren te krijgen.

Eerst deden we een klein rondje met Kaatje. Vroeger liep ze hier veel met mijn moeder en herkende het onmiddellijk, al was het een jaar of zes geleden dat ze hier vaak kwam. Ankie was er van onder de indruk. Kaat kon een lange wandeling echter nu niet meer aan. Het was eigenlijk al een wonder dat ze met haar enorme artrose het nog tot deze leeftijd had gebracht, maar ze was keihard voor zichzelf en een heel vrolijk hondje. Het is echt bewonderenswaardig hoe ze zich er dit jaar doorheen heeft geslagen, en ze gaf duidelijk te kennen dat ze er nog lol in had. Toch had ik zo mijn twijfels of ze de Corsica vakantie nog zou halen. Kaat zou echter Kaat niet zijn als ze er niet uithaalde wat er in zat.
Harry maakte nog een prachtige foto van haar bij de boerderij op het Stroot.
Daarna kreeg Hiko nog een grote ronde.

De poezen waren opvallend rustig in de auto. Geen pseudo-poezenpraat (“aaa-wow” oftewel hallo) werd door de auto gegild deze keer. We konden nog even lekker bijkletsen met mijn vader en Ankie en reden ’s avonds voldaan na een lekkere maaltijd naar huis terug, zonder katten. Donderdag konden we dan meteen naar het zuiden rijden zonder omweg via Hengelo.