Mee naar huis!

De dag begon al vroeg. Nadat ik gisteren het hele huis zo'n beetje puppyproof had gemaakt en Har de hele dag geklust had aan de hondenligplek in de auto was het vandaag de grote dag: ze komt thuis! Nu komt het echte spannende moment om te kijken of Hiko haar een beetje kan accepteren, want zo'n klein brutaal ding is wel een hele inbreuk in zijn territorium natuurlijk!
Maar goed, om 6 uur liep mijn wekker af. Ik moest om 7.11 uur de trein hebben naar Vleuten om met Bernadet, Kim en stagiare Esther naar Den Engh te gaan. Dat is een gesloten rijksinrichting voor op zwakbegaafde, ernstig gedragsgestoorde jongeren van 12 tot 23 jaar. Ze worden daar via een speciaal programma heropgevoed. Den Engh herbergt ongeveer honderdtachtig jongens tussen de elf en drieëntwintig jaar oud, waarvan de meesten licht verstandelijk gehandicapt zijn.
Grof gezegd zijn er twee groepen:
1) Jongeren die in het kader van een civielrechtelijke kinderbeschermingsmaatregel daar geplaatst worden, omdat ze kampen met ernstige gedragsproblemen
2)Jongeren die via een strafrechtelijk behandelprogramma geplaatst worden, omdat ze ernstige delicten hebben gepleegd.
Vanaf september 1997 zette Den Engh de individuele behandeling overboord en worden de jongens sindsdien groepsgewijs heropgevoed via de zogenaamde 'Sociogroepsstrategie'. Alles moeten ze verdienen. Ze komen op een afdeling met een lege groepsruimte die ze dan stukje bij beetje zelf aankleden met zelf gemaakt meubilair, muurschilderingen, enz. Het mogen maken van meubilair is zelf verdiend door als gehele groep je goed te gedragen. Als er iemand in de groep niet meewerkt, is de strategie dat de rest van de groep daar ook last van heeft en dat ze dus binnen de groep elkaar corrigeren.
Eén groep had als thema Alaska en Canada gehad, en om het thema leuk af te sluiten was het idee om daar met een paar honden naar toe te gaan en de jongens ook wat mee te geven. Nou, dat kon! Met de puppen konden ze de hondjes leren om zich buiten te gedragen (prachtige parallel met hun eigen situatie!), verder gingen ze werken met een paar malamutes en als kers op de taart mochten ze op een step die door een hond getrokken werd.
Natuurlijk waren er stoere jongens tussen die niet met een hoog stemmetje wilden praten en niet van honden hielden, zeiden ze... Pups doen wonderen. Even later zei zo'n bink met een pluizebol in zijn handen: "Wat is 'ie lekker zacht, hè?", en zat een ander met een piepstemmetje en een flostouw over de grond te kruipen.
Eerst kregen ze de oefening aan de lijn lopen, en vervolgens de zitoefening met brok en daarna spelen!!! Toen de pups bij de derde groep moe werden werd spelen vervangen door knuffelen.
Bij het afscheid werden we hartelijk bedankt door de jongens, en we kaatsten de bal terug en bedankten de jongens voor de hulp bij het opvoeden van de pups. Ze waren stomverbaasd dat ook zij bedankt werden. Toch was het wel op zijn plaats want het aan de lijn lopen was bij de pups echt met sprongen vooruit gegaan!
Terug in de auto vielen de pups in een diepe slaap, moe van alle indukken die ze hadden opgedaan.
's Middags werden de twee teefjes gewassen. Het zusje gilde het uit bij het föhnen en werd getroost door de eigenares, waardoor ze erg bleef trillen.
Mijn kleine meid gilde ook, maar door een "Nee!" stopte het en liet ze het best dapper over zich heenkomen. Wat ziet zo'n hummel er troosteloos uit als ze nat is...
Zusje werd eerst opgehaald en ging mee met een blije familie. 's Avonds rond half zeven kwam Har uit zijn werk en konden wij ook onze pup meenemen.
In de auto ging het prima. Hiko zat in zijn hoge bench en de pup zo'n 30 cm. lager in een bench. Hij blafte en gromde totaal niet naar haar.
Thuis lieten we ze allebei los in de huiskamer. Daar ging ze snuffelen en liet Hiko merken dat ze niet bij de achterste mand mocht komen. De pup reageert prachtig op zijn correctie en onderwierp zich en Hiko stopte met brommen. Dat was hoopgevend. In ieder geval is het al bijzonder dat er een hond in de woonkamer mag zijn!
Hiko vindt haar wel een druktemaker. Hij wilde zich afzonderen in de gang en ik ging daar even bij hem zitten. Heb hem geknuffeld en laten merken wat een kanjer hij is en hoe knap hij dit alles over zich heen laat komen. Toen ging Harry spelen met de pup. Hiko zat met een scheef kopje voor de kamerdeur en snapte er niets meer van. Hij is al wat beledigd naar mij toe en dat heeft hij minder naar Har en nu ging Har leuk doen naar dat kleine ettertje.
Ik ben toen lekker met Hiko gaan wandelen en heb hem extra aandacht gegeven waar hij van genoot.
Ondertussen had Har het moment met de pup samen uitgebuit en was met haar op de bank gaan liggen (...) Daar was ze erg onrustig en hij liet haar gaan. Toen zocht ze een hoekje op en draaide daar een prachtige grote dampende drol, en alsof dat niet genoeg was deed ze terwijl Har die drol aan het opruimen was nog een plas toe. Dat was nog eens een puppydoop!
Thuis nog even aan Har uitgelegd dat Hiko toch echt nummer één is en dat we dat duidelijk aan hem moeten laten blijken om acceptatieproblemen te voorkomen. Har doorzag het onmiddellijk en deed en doet absoluut zijn best naar Hiko toe.
´s Avonds wilde de pup niet eten, en dat heb ik maar gelaten. Ze had vandaag veel voor haar kiezen gehad.
Naast mijn bed beneden heb ik een bench gezet waar het nestkleedje in lag met een paar speeltjes en kauwdingetjes. Daar ging ze lekker liggen slapen.