Hiko is knap

De nacht ging totaal boven verwachting. Ik had een bench naast mijn bed neergezet met een kleedje dat in het nest heeft gelegen (het zogenoemde "meurkleedje") en wat speeltjes en kluifjes en ze ging eigenlijk meteen liggen en slapen na een beetje gepruttel. Om 24 uur liet ik haar nog even plassen en ze ging zomaar weer in de slaapstand en ze sliep door tot 6.30! Wat een knappe meid!
Vannacht kwam Hiko de kamer in lopen en toen begon die kleine te grommen. Meteen liet ik haar merken dat dat niet de bedoeling was en ze stopte onmiddellijk en heeft het niet meer gedaan.
Nou, en vanaf toen was het bal. Ik liet eerst de kleine uit, zette koffie, riep Har uit zijn bed zodat hij heel even puppydienst kon hebben en Hiko en ik even lekker met zijn tweeen uit konden gaan.
Ahh, die Hiek... Hij doet zo verschrikkelijk zijn best om die kleine druktemaker te tolereren in huis. Ze mag hem niet aankijken en niet aan zijn pie-iepspeeltje komen maar voor de rest mag ze alle oude kluiven hebben en ook de speeltjes die hij al ruim 2 jaar niet meer bekijkt.
Soms wordt het hem te veel. Hij vraagt dan of hij even op de gang mag, en dat is natuurlijk prima als hij dat wil.
Vanmiddag kwamen Harry's moeder, mijn vader en Ankie. Hiko kreeg een extra rondje met "Opa", maar is toch van slag. Ik laat hem merken dat hij mijn kanjer is en dat ik het enorm waardeer dat hij zo zijn best doet.
Uiteindelijk zijn de twee honden de hele dag los bij elkaar in de kamer geweest, en dat is meer dan ik verwacht had.
's Avonds kwamen Bas (Harry's zoon) en Edith nog even langs.
Ik dacht nog vroeg naar bed te gaan, maar daar kwam het dan: wa-oe, wra-hoe, oe-oe, wra-oe. Zucht... dan maar stoicijns afwachten tot het stopt. Plotseling sloeg het janken om in grommen, want mijn kleine grijze Snorri-poes liep langs haar bench. Superkat!!! Dit was mijn kans: ik stond op, kleedde me aan en ging haar eens lekker moe maken. Edith en Harry hingen voor de TV en ik ging wandelen en spelen met de hond. Je kon een kanon afschieten, want iedereen hing voor de TV net als Har en Edith om naar de ontboezemingen van Peter R de Vries te luisteren.
Na een uurtje kreeg ze kleine oogjes. Zo, en nu een kluifje er in en dan maar hopen... zzzz Het lukte!