Mee naar het werk

Vandaag was het zo ver. Edith was blijven slapen en zou met mij en de honden meegaan in de bus naar het werk. Edith had zo ook een rustige nacht zonder door Ben, haar rode katertje en mijn vondeling, aangevallen te worden en ik had de eerste keer een paar extra handen bij me. Je weet nooit...
De nacht was redelijk rustig. Tora sliep door van 24 uur tot 04.30 uur en toen ging de wekker. Eerst de kleine laten plassen, toen het koffieapparaat aangezet en douchen, Har wakker maken met de koffie en alles klaarmaken voor de reis. De honden kregen eerst een beetje voer omdat een lege maag eerder reisziekte geeft. Har ging eerst naar zijn werk, hij had lijn 6 en 7, dus zag er wat tegenop. Drukke lijnen, veel scholen, veel ettertjes...
We liepen om 6.45 de deur uit, Edith, ik en de honden. Tora liep best lekker mee, mede geholpen door wegdwarrelende blaadjes, en al om 7.11 waren we bij de bushalte. Daar reden in het donker allemaal auto's langs en Tora keek er onverstoorbaar naar. Hiko ging eerst zitten, Tora ook. Hiko ging liggen, en Tora deed hem na, want zoals hij het doet hoort het blijkbaar. In de bus dommelde Tora een beetje weg op Ediths schoot. Met een slaperig koppie keek ze op als er weer mensen instapten en ook zij kreeg veel vertederde blikken.
De bus stopte uiteindelijk op Utrecht Centraal en daar was het natuurlijk hartstikke druk ’s morgens om 8 uur. Tora was eerst een heel klein beetje overdonderd, maar stapte dapper achter de grote stoere Hiko aan, bemoedigend toegesproken door Edith. Ze keek naar de bussen die af en aan reden, en ook die tassen op wieltjes die mensen achter zich aanslepen zijn vreselijk spannend. In de bus is Hiko een prachtig voorbeeld hoe je je moet gedragen als hond.
De eerste bus zat behoorlijk vol dus die lieten we maar voorbijgaan. Vlak daarna kwam een lijn 6, en hoewel we het niet hadden uitgezocht zat Har daar achter het stuur! Hoe kon het zo zijn… Naar verhouding was het rustig in de bus en we werden pal voor de praktijk uit de bus gelaten. Nog even plassen en we gingen naar binnen. Maaike kwam snel en stond meteen al met open armen klaar.
Het onthaal op de praktijk was sowieso hartverwarmend. Geeske kwam even kijken en een knuffel en een speeltje brengen, van het vrouwtje van Berner Sennen Kim kreeg ze namens Kim een flostouw met tennisballen en een beertje. Nou, dat was in de roos voor die kleine. Ze heeft met alles al gespeeld en vooral ook heel veel geslapen. De heenreis was toch wel heel spannend geweest.
Een betere plek om te socialiseren dan de praktijk is er bijna niet. Er komen allemaal dierenliefhebbers die smelten als ze die kleine pluizenbol zien liggen. Ze aaien en knuffelen en laten hun veters ontknopen en bij de gezonde honden mag Tora ook kennismaken. Dat leverde al een score op van 3x grommen, en dat op een leeftijd van 8 weken… Toch kan ze goed een toontje lager zingen bij echt dominante honden, gelukkig.
Maaike en Niek gingen mee om 5 uur de honden uitlaten, en Tora nam lekker de tijd, wilde de bloeiende madeliefjes plukken, huppelt achter blaadjes aan die over de weg dwarrelen, en ik ben toen met Hiko alleen verder gegaan en Maaike heeft de pup weer naar de praktijk geloodst. Daar kreeg ze een actief uurtje en keurig rond werktijd stortte ze weer in. Heel de dag al was ze voorbeeldig. Achter de balie is een kleine crèche ingericht voor de pup. Er staat een babybench met de cadeautjes, kluifjes en eten en drinken en het kleedje uit het nest.
In de pauze hebben we gespeeld, en met een volle buik met brokjes en na geplast te hebben buiten lag ze gedurende het spreekuur weer heerlijk te ronken.
Na het spreekuur heeft ze met heidewachtel Heidi kennisgemaakt. Heidi was al behoorlijk onder de indruk van de pup, maar nu nog net ranghoger. Tora begon Heidi uit te dagen en even later liep Tora met Heidi's riem in de bek te wandelen met de hond er aan vast...
’s Avonds thuis was er een misverstand tussen Har en Hiko. Harry ging mee de hond uitlaten en stond voorovergebogen leuk te doen tegen de pup. Hiko denderde op hem af en sprong tegen hem aan op een speelse manier. Ongelukkig genoeg kwam Hiko’s harde schedel tegen de zijkant van Harry’s wenkbrauw aan, en Har dacht dat het een gerichte aanval tegen hem was. Het kwam hoe dan ook flink aan.
Puppy werd nog even moe gespeeld en toen was het weer bedtijd!