Kliko en oom de opvoeder

Vannacht moest ik er om half zes even uit met Tora voor een plasje, en daarna sliep ze door tot half 8! Wat een weelde! Daarna met de twee honden een lekker rondje gelopen en thuis gevoerd en gespeeld. Hiko wordt steeds openlijker in dat hij Tora accepteert, nou ja… natuurlijk wel tot op zekere hoogte en hij dwingt respect af. Dat kan geen kwaad, want Tora wordt steeds brutaler en gaat nu echt dingen uitproberen. Na een “snuitbeet” gromt en snapt ze nog even na en als ik haar dan op haar rug leg duurt het heel even tot ze ontspant.
Vanmorgen moest de kliko naar de stoeprand. Hiko was als pup daar bang van maar Tora is onverschrokken.
Har had pijn in zijn kop vandaag, en zodoende een aanloop nodig om vel te vinden om lekker in te zitten. Gelukkig trok het weg, want hij had een late dienst.
Hiko begint vandaag mee op te voeden. Tora zette haar tanden in de tafelpoot en Hiko gromde haar daar weg. Hij wordt steeds toleranter en duldt haar steeds dichter bij hem in de buurt, nu ook als we kijken en dus minder stiekem.
’s Middags bij het ophalen van de kliko aan het eind van de wandeling kreeg Hiko weer de RRrrr. Hij rende rondjes en daagde op zijn lompe manier de kleine voor het eerst uit tot spel. Daar schrok ze van. Het is ook niet niks om 40 kilo lompheid over je kleine puppenlijf te krijgen en ze zocht bescherming bij mij. Met mijn stok (waar ze nu voor de verandering eens niet in hing) schermde ik haar af en maande Hiko tot kalmte. Dat moest wel want hij had met dat rondjes draaien een mooie knoop met achterpoten en lijn gemaakt. Ik haalde het geheel weer uit de knoop en daar gingen we dan, met opgeluchte Hiko, een lege kliko en een onder de indruk zijnde Tora. Thuis wilde ze niet eten en viel meteen in slaap in haar bench.
’s Avonds gingen we voor het eerst met de trein naar Utrecht. Eerst het trammetje in Houten en toen in de trein. Op de heenweg zaten we in het halletje en o, wat heeft Tora veel bekijks!
Hiko deed het geweldig. Hij ging rustig aan mijn voeten liggen en net als bij de bushalte keek Tora het van hem af hoe het moest. Ze lagen kont aan kont tegen elkaar aan en Hiko vond het goed!!! De kanjer!
Op Utrecht Centraal op het treinstation kwamen we niet vooruit. Iedereen wilde alles weten over de honden, dus dat wordt in het vervolg of extra reistijd incalculeren òf nors kijken.
Anja was in haar notenbar en was meteen helemaal verkocht. Bij de personeelsingang deed Tora een plasje en werd uitgebreid de hemel in geprezen door een vertederde Anja. Ook verstandelijk gehandicapte Paul smolt bij het zien van Tora en gaf haar op Anja’s arm een kus. Anja vroeg zich af of ik het wel redde, met twee honden de trap af. Natuurlijk had ik door dat zij naast dat ze me wilde helpen het ook heel leuk vond om de kleine blikvanger de trap af te dragen. Trots gaf ze de vraagstellers (“Wat is dat voor hondje?”) antwoord.
In Zuilen bij vriendinnen op bezoek stal Tora weer harten en sliep ze een avond lang. Daarna was ze weer fris voor de terugweg. Het is leuk om te zien hoe ze bij Hiko afkijkt hoe dingen moeten en hem na-aapt. Bij de bushalte ging ze meteen heel eigenwijs zitten en in de trein lagen ze weer tegen elkaar aan. Mensen stapten over haar heen en het ging perfect.
Thuis was het na het eten tijd om lekker te slapen en deze dag te verwerken.