Entingsreactie en al 2 uur alleen in bench!

Maandagochtend maakte Tora kennis met het pyrenese herdertje in de buurt. Ze gromde niet en nieuwsgierig snuffelden de twee teefjes aan elkaar. Bij de school vond Tora nog een kindersokje en trots liep ze met de trofee naar me toe. Ze moest hem loslaten en zo liepen we naar huis. Tora jaagt op ieder blaadje dat met de wind mee wil.
Hiko negeert haar buiten. Hij moet immers de macho zijn en markeren en zo. Wat een verschil met hun aandoenlijke stoeipartijen binnen. Nog even en ze hebben de zwarte band met judo :-)
Op de praktijk kregen de honden hun cocktailenting. Geen probleem: de rottweilertaktiek werkt prima: met een koekje in de hand merken ze niet dat er geprikt wordt. Na de prik echter werd Tora erg gevoelig in de nek en was ze de hele middag sloom en een beetje zielig.
's Avonds met het uitlaten (met Harry !!)ging het al weer een stuk beter! Ze zat al weer bij Hiko te klieren.
Dinsdagochtend lag de sok nog steeds bij de school. Hiko vond hem en nu liep hij triomfantelijk er mee rond. Tora zag het en hing in de andere kant die uit Hiko's bek hing en daar was het eerste trekspelletje. Daarna kwamen we het Pyrenese herdertje weer tegen en nu had Tora duidelijk meer praatjes. Eerst probeert ze te overbluffen en daarna kan ze best leuk spelen.
Op de praktijk was de strategie gewijzigd: 's morgens ligt ze bij mij en 's middags doen we de alleen-zijn-training. Na de lunch met een moe gemaakt hondje zette ik haar in de bench en daar is ze naast Hiko gebleven en dat zonder piepen twee uur lang!!!
Wel hadden ze zitten klieren door de spleet tussen de kooien en had Hiko zijn drinkbak omgegooid. Arme knul... hij heeft zo'n hekel aan water en nu was zijn hok een zwembad. De hele dag was hij wat van slag... :-(
Tora heeft weer wat nieuws: na het poepen maakte ze nu al 2 keer voorzichtige voetenveegbewegingen met haar achterpoten.
's Avonds bij het eten zaten de honden ook weer in de bench en tijdens het avondspreekuur zat Tora bij Sanne achter de balie. Dat gaat nu gemakkelijker omdat Harry een soort houten U-profiel heeft gemaakt waardoor het klapdeurtje niet meer open kan. Tora keek heel verbaasd toen haar deur-open-truc niet meer werkte!
Na het spreekuur gaf ze een luide gaaaaaap, waar Sanne weer verbaasd van opkeek. Ze kwam uit een diepe slaapstand en moest zich 3x uitrekken bij de sanitaire stop.
Woensdagochtend werd ik wakker en zag Tora op haar rug in de bench slapen. Ze strekte haar poten en klapte om op haar zij, en sliep gewoon weer verder.
Op de praktijk gaat alles zijn gangetje. Tora sjanst met menige klant, en slaapt veel. Vandaag zag de vader van Desirée haar voor het eerst in het echt!
Ook was ze even "slachtoffer" voor mijn stagiaire, die een oefenhondje nodig had om de röntgenopdracht te vervullen. Nee, we deden het zonder straling, hoor!
Na zijn dienst kwam Harry Tora ophalen en Hiko snapte er niets van toen hij na het spreekuur uit de bench mocht en het kleine ettertje was er niet. Hij liep haar echt te zoeken!
Woensdag was Hiko het echt zat in het hok beneden onder het bed. Bij Jan in de huiskamer stond ook de bench er niet en hij was helemaal ontheemd, daar hielp geen banaan aan! Jan is helemaal blij dat de honden 's morgens meteen doorstomen naar hem in de keuken en een stukje banaan komen halen. Tora wordt steeds enthousiaster en het kost haar wel wat zelfbeheersing om te gaan zitten tot ze haar stukje krijgt.
Harry kwam rond half zeven de auto ophalen die voor de deur van de praktijk stond (allebei op tijd op het werk en hij vanaf de Zamenhofdreef met de bus naar Centraal Station)en vroeg of hij Tora kon meenemen. Nou, dat was einde rust voor Harry. Ze heeft de hele avond lopen klieren en klooien, liet een wind waardoor Har er van overtuigd was dat ze moest poepen (wat ze net bij mij had gedaan...) en hij ging wandelen en ze deed behalve een plas niets! Daar werd Har weer ongemakkelijk van, en onderweg naar huis in de auto zei ik al: "Let maar op: als ik zo met haar ga lopen dan komt het wel!", en zo geschiedde...
Tijdens de wandeling kwamen we de malamuskyreu (kruising Alaskan malamute - Husky) tegen uit de buurt. Hiko heeft zo'n ontiegelijke hekel aan die hond, en ik boog af, liep midden op het grasveld, Hiko aan de hele korte riem en ineens zat ik op het gras. Ik liet Hiko zitten (wat hij keurig deed) en de baas van de malamusky zei:"Dat is ippon voor de hond!", en ik antwoordde (mijn positieven weer gevonden hebbend):"Ja, je moet ook niet met een Jap gaan judoën..." Ik was al lang blij dat ik die buiteling zonder letsel had doorstaan, en heb het Harry nog niet durven vertellen. Hij is al zo bezorgd...
Donderdag hadden we een presentatie op het werk en lag Tora heel lief te slapen. Ze heeft bij de lekkere broodjes totaal niet geschooid, gelukkig!
Ze wordt naar Hiko toe nu steeds brutaler. Hij is nog steeds erg tolerant naar haar, en ik ben benieuwd... Maandag heeft ze de leeftijd waarop Hiko een stapje hoger in de rangorde deed en Kaat ging domineren...
Bij het avondrondje ging ze voor het eerst op één hurk plassen, met het rechter achterpootje omhoog... de bitch... bijna 13 weken...
Vrijdag was Hiko het helemaal zat in de kooi onder in de kelder op de praktijk. Ik had een dagje met Sanne geruild omdat zij iemand wilde helpen verhuizen. Tora is 's middags keurig 2 uur in de kooi alleen geweest en 's avonds nog een uurtje. Ze begint er al goed aan te wennen en lijkt soms al naar de kelder te willen om daar de boel te bekijken. Ik ben er heel blij mee.
Tijdens het avondspreekuur zat Hiko los in Jan zijn kamer, wat kon omdat Hans niet thuis was. Hiko lag onder aan de trap naar de 2e verdieping als vanouds en kwam daar bij van een weekje kelder...