Voorjaarsdagen en total loss…

Na een werkweek met 4 dagen van 9-21 uur werken had ik een leuke maar slopende dag voor me: Ik ging naar de Voorjaarsdagen. Het laatste weekend van april is al sinds jaar en dag een congresweekend voor dierenartsen en –assistenten. Naast leerzame momenten is het ook een soort reünie waar je allemaal mensen tegenkomt die je al een tijd niet gezien hebt. Hartstikke gezellig, dus.
Ook heeft de industrie een soort “markt”, waar je de nieuwste snufjes kunt bekijken en je dus weer lekker bij bent met de nieuwste ontwikkelingen. Tora deed het geweldig in de drukte en liet zich door veel mensen aaien. Als ik ergens informatie kreeg, ging ze liggen en keek zelfbewust rond. Ook een klein kindje die blij was dat Tora niet zo lomp was als de herder thuis werd vriendelijk het oor afgesopt door Tora. Pappie schoot daarna voor geen meter op, want het knulletje rende steeds weer naar dat lieve hondje toe! Tora vond het ook prachtig.
Harry had me van het station gehaald en moest nog even tanken. We kwamen aanrijden op de Staart, zeg maar van onderaf de T van de T-kruising in en Har sorteerde rechts voor. “Nou, fijn dat je zo’n leuke dag hebt gehad”, zei hij. “Kèk tan, daar rijdt er een door het rooie licht!” Links kwam een Toyota Aygo hard op de kruising aangereden en de bestuurder gaf nog een poepie gas. Har remde om “die gek”te laten voorgaan. Rechts trok een Focus op om links af te slaan. Ik hoorde gierende remmen en de Toyota Aygo vloog door de lucht na de klap tegen de Focus. We keken onder tegen het chassis aan en Har dacht nog even dat de auto voor ons langs zou gaan. Maar ja… dat ding tolde zo raar door de lucht en stuiterde linksvoor op onze motorkap en landde rechts naast ons in de berm, gelukkig op zijn wielen. De nummerplaat van de Focus zat in de zijkant van de Aygo geperst… Het is een groot cadeau dat alle 5 de inzittenden de auto’s zonder zichtbaar letsel konden verlaten, en ook de honden waren ongedeerd.
Hiermee is maar weer bewezen dat een goede chauffeur de beste preventie is van letsel door auto-ongelukken. Als Har niet had geremd was de Aygo op ons dak gekomen, of nog erger door de voorruit. Ik moet er niet aan denken, 1000 kilo Aygo op schoot!
De bestuurder van de Focus had een leasewagen en mopperde dat hij total loss was. "*#@Grrrr", dacht Harry,"Dat kan bij mij ook wel eens het geval zijn..."
Bas, Harry’s zoon, werd gebeld en kwam snel om de spullen uit onze auto naar ons huis te vervoeren. Het is net zo’n praktisch mens als zijn vader die je in dit soort situaties er goed bij kunt hebben. Hij haalde de autosleutel van Har zijn sleutelbos en stak die in het contact van de auto, terwijl de rest van de sleutels bij mij belandden. Bas haalde de losse spullen uit de auto en keek met een bedenkelijk gezicht naar de schade. Ook Harry had er al met pijn in zijn hart naar gekeken. Zijn diagnose was total loss, en Bas dacht er ook zo over. De man van het bergingsbedrijf had ook al gedachten in die richting, dus de optelsom was: 3 auto’s total loss, en mijn rug had een opdonder gehad.
“Hé, moet je nog een aandenken hebben?” , vroeg Bas, en kwam met het Fiat-plaatje van de grill van de auto aan. Even later hing onze auto achter de wagen van Modern waar de Aygo op stond en hij maakte nog een ererondje langs ons omdat je op de rondweg niet kunt draaien. Bas reed de honden en mij naar huis en Harry werd door een vriend van Bas naar huis gebracht.
Ahhh, onze trouwe blauwe bestelbak die ons nooit in de steek heeft gelaten… Net door de APK keuring en nog bewonderd door de monteur :”Wat ziet die auto er nog prachtig uit!” Hij heeft ons van Noorwegen tot Tsjechië tot Spanje gebracht… Nog net gekocht in het BPM-loze tijdperk van bestelwagens… Zonde dat ie net nog was afgetankt… Gelukkig dat Har er niet al de 4 nieuwe banden onder had gezet, maar bovenal gelukkig dat iedereen het nog kan navertellen!